Είδαμε «Το Χελιδόνι» στο Μικρό Γκλόρια
2018-01-15
Το χελιδόνι (La Golondrina) είναι το σύμβολο της αγάπης, της πίστης, της ελπίδας και της επιστροφής. Σαν αποδημητικά πτηνά, τα χελιδόνια μεταναστεύουν κατά δεκάδες εκατοντάδες, αναζητώντας το κατάλληλο κλίμα προκειμένου να ζήσουν και να αναπαραχθούν. Στο υπέροχο αυτό έργο του καταλανού συγγραφέα, Γκιλιέμ Κλούα, παρακολουθούμε την προσπάθεια δύο αρκετά διαφορετικών ανθρώπων, μα με ένα πολύ κοινό και σκληρό σημείο αναφοράς, να καταλάβουν, να αποδεχτούν, να συγχωρήσουν και εν τέλει να λυτρωθούν, μέσω- τι άλλου- της αγάπης.
Η ποσότητα αλλά και η ποιότητα των έργων που γράφονται στον ισπανόφωνο κόσμο, ειδικά τα τελευταία χρόνια, είναι αδιαμφισβήτητη. Πολλά έργα του Γκιλιέμ Κλούα έχουν μεταφραστεί και έχουν δει τα φώτα της σκηνής στην Ελλάδα. «Δέρμα στις φλόγες», «Μάρμπουργκ», «Smiley» και το «Χελιδόνι», που παίζεται από τις αρχές Δεκεμβρίου σε σκηνοθεσία Ελένης Γκασούκα στο Μικρό Γκλόρια. Αφορμή για τον συγγραφέα στάθηκε η τρομοκρατική επίθεση σε gay bar στο Ορλάντο τον Ιούνιο του 2016.
Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου και η Σοφία Σεϊρλή με ιδιαίτερη ευαισθησία και απόλυτο χιούμορ μας παρασύρουν σε μια προσωπική υπόθεση που αφορά όλους. Παρακολουθούμε την εξέλιξη με τεράστια προσοχή, καθισμένοι στις θέσεις όχι του θεατή αλλά του φίλου που απλά δεν θέλει να μιλήσει. Γιατί τα λένε όλα. Γιατί πέρα από το ξεκάθαρα σκληρό πρόσωπο της τρομοκρατίας, υπάρχει και η σκληρή πραγματικότητα της αδιαφορίας και της μη αποδοχής της διαφορετικότητας που μας καθιστά όλους υπεύθυνους. Η αληθινή σημασία της επίθεσης, καθώς και τα κίνητρα του δράστη, επανεξετάζονται μέσω ενός διαλόγου που μας αποκαλύπτει τις δύο προσωπικότητες τόσο αριστοτεχνικά και ανθρώπινα με τελικό θρίαμβο της αγάπης απέναντι στο μίσος.
Γιατί όσο κλισέ και να ακούγεται, η αγάπη πάντα κερδίζει στο τέλος. Το χελιδόνι είναι ένα έργο βαθιά συγκινητικό και ανθρώπινο, αποδίδεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στην σκηνή επιτελεί έναν βασικό σκοπό της Τέχνης. Να μας κάνει καλύτερους. Ήταν από τις λίγες, αλλά όταν συμβαίνει εκπληκτικές, στιγμές που μια παράσταση σου μιλάει τόσο γλυκά στο αυτί που σε παρασύρει σε μία αίσθηση παντοδυναμίας και ελπίδας μέσω της αυτογνωσίας και της αποδοχής. Επιτέλους μία παράσταση που μας αφορά και μας οδηγεί να φωνάξουμε όλοι Ζήτω!
