Ο Γιώργος Σαχίνης μας μιλάει για το Dourgouti Island Hotel

Ο Γιώργος Σαχίνης μας βάζει στον κόσμο του Dourgouti Island Hotel, της ιδιαίτερης αυτής performance που πραγματοποιείται στη γειτονιά του Δουργουτίου και για την οποία θέλσμε να μάθουμε όσα περισσότερα μπορούμε...

Πώς γεννήθηκε η ιδέα της παράστασης; Γνωρίζατε πληροφορίες και στοιχεία για το Δουργούτι νωρίτερα; Δώστε μας πληροφορίες για την περιοχή που σας παρακίνησαν να ασχοληθείτε μαζί της..

Για το Δουργούτι δεν ήξερα τίποτα.  Απλά μου άρεσε που λίγα βήματα μακρυά από την λεωφόρο Λαγουμιτζή ακούς πουλάκια, που ο συντελεστής δόμησης και ο παλμός της καρδιάς σου πέφτει.  Οι αντιθέσεις του αστικού τοπίου της περιοχής, με τα μέγαρα  ξενοδοχείων, ιδρυμάτων, τραπεζών και ασφαλιστικών εταιριών να ανταμώνουν αιωνόβια προσφυγικά bauhaus σε κατάσταση ανάγκης, ήταν επίσης μια από τις «σειρήνες» που μας ρούφηξαν στα στενά του Δουργουτίου.  Το προσφυγικό παρελθόν της περιοχής και το έντονο στοιχείο πληθυσμιακής κινητικότητας που διατρέχει τη γειτονιά μέχρι σήμερα, οι ιστορίες παλιών και νέων κατοίκων της από διάφορα σημεία του ορίζοντα, και η δίψα με την οποία κάποιοι κάτοικοι και φίλοι της γειτονιάς βούτηξαν στην έρευνα του χτες και του σήμερα του τόπου, ήταν στοιχεία που ανακαλύψαμε στην πορεία και ενίσχυσαν το αγκυροβόλι μας.  Πλέον, είναι οι ίδιες οι ανθρώπινες σχέσεις με τους συνεργάτες μας στο συγκεκριμένο πρόγραμμα (κατοίκους και μη) που κάνει την αποχώρηση δύσκολη.  Ζήσαμε έντονες περιόδους πολύ δουλειάς και δίψας για σκάψιμο, και οι σχέσεις μας ριζώσανε.  Όταν λέω «πρόγραμμα» εννοώ τις πολυάριθμες τοπικές δράσεις μέσα από τα οποία συλλέξαμε το χτες και το σήμερα του τόπου μαζί με κατοίκους, φοιτητές, μαθητές, επιστήμονες, καλλιτέχνες, ερευνητές, πανεπιστήμια και ομάδες και συλλόγους της περιοχής.   Το υλικό αυτό υπάρχει σε ψηφιακούς χάρτες, σε δωρεάν εφαρμογές πλοήγησης και σε άλλα εργαλεία που επιστρέφουμε στη γειτονιά προς χρήση και μετά το τέλος της παράστασης.  Το συλλογικό ερευνητικό σκέλος προηγείται και τροφοδοτεί το καλλιτεχνικό σκέλος. Ταυτόχρονα παράγει εργαλεία, συλλογικότητες και δράσεις που αν επιθυμεί η γειτονιά μπορεί να εξελίξει και μετά την αποχώρησή μας. 

 Τι θα ζήσουν οι θεατές που θα έρθουν στην παράσταση; Θα υπάρξει συμμετοχή του κοινού;

Οι θεατές θα προσκληθούν σε μια συμπυκνωμένη γνωριμία με τη γειτονιά αυτή της Αθήνας μας.  Και λέω «μας» γιατί η γνωριμία αυτή θα γίνει μέσα από συναντήσεις τους με σαράντα πέντε περφορμερ στο δρόμο, σε ταράτσες, σε πλατείες, σε άδεια καταστήματα που έχουν επεξεργαστεί καλλιτεχνικά τις ιστορίες από το χτες και το σήμερα του καθενός από αυτά τα σημεία. Ο θεατής θα γνωρίσει το Δουργούτι μας όπως το «κατοικούμε» μετά από ενάμισι χρόνο έρευνας και δράσεων στον χώρο.  Ένα Δουργούτι που για εμάς δεν είναι πλέον μόνο φυσικός αλλά και τόπος ψυχής και νου: Συναντάμε τον θεατή σε ζητήματα που μας αφορούν όπως το τι σημαίνει κατοικώ, ανήκω, χωράω, αποχαιρετώ, τολμώ, ρισκάρω, περιχαρακώνω, δραπετεύω, εγκαταλείπω, ονειρεύομαι.  Οι ιστορίες του Δουργουτίου που μελετήσαμε περιέχουν ρήματα τέτοια και άλλα πολλά που μας αγγίζουν βαθιά και θέλουμε να τα προφέρουμε μαζί σας.  Η παράσταση φτιάχτηκε από Δουργούτι αλλά είναι βατήρας απογείωσης από την καθημερινότητα. Ένα ταξίδι προς τα μέσα, περπατώντας έξω, στα στενά της πόλης.  Μια βόλτα-ανατροπή του αστικού τοπίου σε ψυχικό.

Πώς ακριβώς λειτούργησε ο συντονισμός τόσων πολλών ανθρώπων; 

Ο καθένας μας βρήκε στο Δουργούτι, τον «τόπο» του, όπως έγραψα προηγουμένως.  Από τους 450 ανθρώπους που συν-οργάνωσαν και συμμετείχαν στο ερευνητικό σκέλος μέχρι τους περίπου 65 περφομερ και συντελεστές της παράστασης, όλοι μας βρήκαμε νομίζω κάποια προσωπική σύνδεση με τη γειτονιά, τις ιστορίες της, το τοπίο της.  Ο τόπος ήταν το δίχτυ που μας κρατούσε συγκεντρωμένους, το δίκτυο που μας ένωσε.  Το θέμα είναι να κολλήσεις, όλα τα υπόλοιπα είναι μέθοδος.

Θεωρείτε πως έχει αυξηθεί το ενδιαφέρον των Αθηναίων ως προς το να γνωρίσουν καλύτερα την ιστορία της γειτονιάς τους και γενικά της Αθήνας; Έδειξαν ενδιαφέρον για το συγκεκριμένο εγχείρημα οι κάτοικοι;

Η συμμετοχή και διαθεσιμότητα δεν έχει να κάνει μόνο με το ενδιαφέρον του καθενός αλλά με την πρόσβαση που έχει ή που του δίνεται στην πληροφορία και την δυνατότητά του σε χρόνο και ενέργεια, ειδικά όταν πρόκειται για εθελοντική προσφορά. Συνεπώς δυσκολεύομαι να απαντήσω στην ερώτηση, ειδικά δεδομένου ότι δεν έχουμε μέτρο σύγκρισης.  Το Dourgouti Island Hotel Project υπήρξε η αφετηρία της πλατφόρμας UrbanDig για γειτονιές της ομάδας μας. Μετά από 11 χρόνια site-specific παραστάσεων σε κτήρια, βγαίνουμε πλέον σε γειτονιές και εξελίσσουμε το UrbanDig να περιλαμβάνει εκτενές πρόγραμμα συλλογικής έρευνας του τόπου. Από τους 450 ανθρώπους που συνεργάστηκαν στις δράσεις πάνω από τους μισούς είτε ζουν, είτε εργάζονται, είτε σπουδάζουν ή πάνε σχολείο στην περιοχή.  Στο θέμα της μαζικής προσέλευση της γειτονιάς ως θεατές, δράση τη δράση τα ποσοστά κατοίκων σε σύγκριση με τους εξωτερικούς επισκέπτες αυξάνονταν.  Τον τελευταίο χρόνο στο Δουργούτι δημιουργήθηκαν νέες ομάδες, νέες δυναμικές σε παλαιότερους συλλόγους και νέες συνεργασίες, μακάρι να συνεχίσει αυτή η τάση συλλογικότητας στην από κάτω προς τα πάνω διαχείριση του τοπικού πολιτισμικού πλούτου.

Εσείς προσωπικά τι μάθατε, πώς εξελιχθήκατε μέσα από το εργαστήρι «Hotel Obscura Athens»;

Έμαθα πολλά από τη διαδικασία.  Κυρίως έμαθα να συνεργάζομαι πιο ουσιαστικά, νομίζω.  Επίσης ένιωσα αυτό που λένε ότι δεν είναι μόνο η Ιθάκη αλλά και το ταξίδι για την Ιθάκη.  Όπου «Ιθάκη» είναι η παράσταση και όπου το «ταξίδι» είναι το πρόγραμμα συλλογικών ερευνητικών δράσεων του τελευταίου ενάμισι χρόνου στο Δουργούτι.  Το εργαστήρι "Hotel Obscura Athens" αποτελεί μέρος του καλλιτεχνικού σκέλους του συνολικού εγχειρήματος.  Σχετίζεται με την έρευνα γύρω από το live/intimate-art, που, στο πλαίσιο του συγκεκριμένου προγράμματος, προσδιορίζεται ως διαδραστική παράσταση ένα-προς-ένα όπου ο θεατής έχει τον κύριο ρόλο στην επικοινωνία.  Έξι από τους είκοσι δύο σταθμούς της παράστασής μας είναι live-art με τους υπόλοιπους να είναι θέατρο, χορός ή performance.  Όλα μέσα από την "site-specific" πρακτική της ομάδας μας, δηλαδή εμπνευσμένα από τον χώρο και το υλικό του. 

Στο project συμμετέχουν από το εξωτερικό: 

Katerina Kokkinos, Live-artist, υπεύθυνη live-art προετοιμασίας 6 Ελλήνων καλλιτέχνιδων που θα παίξουν στην παράσταση. website

Katrina Wolger, performance and visual artist website

Rob McNeill, dancer / actor, email: http://www.nationaltheatre.org.uk/discover-more/artists/rob-mcneill

Bruno Freyssinet, actor. website

Για λίγες ακόμα παραστάσεις. Κλείστε θέσεις για τη μοναδική αυτή εμπειρία!!!

Παρασκευή 30/10, 12:00-15:30

Σάββατο 31/10, 12:00-15:30

Κυριακή 1/11, 12:00-15:30

**H παράσταση αποτελείται από τρεις ωριαίες διαδρομές. Ο θεατής συνεννοείται τηλεφωνικά την ώρα άφιξης του με βάση τον αριθμό διαδρομών που επιθυμεί να παρακολουθήσει. 

ΑΦΕΤΗΡΙΑ & ΚΡΑΤΗΣΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ

Α.Π.Σ. Πήγασος, Φανοσθένους 8

Τηλ. κράτησης θέσεων:  210 9222863 , 6985069300

Ώρες ταμείου: Τρίτη-Κυριακή, 10:00-13:00 και 17:00-20:00 (από τις 10 Οκτωβρίου)