Τα αδέσποτα του Συντάγματος έχουν ονόματα και... τον ήρωά τους!

Ο Νίκος Καραγιαννάκης είναι ένα μικρός ήρωας της πόλης μας. Εδώ και 4 χρόνια αφιερώνει σημαντικό  μέρος του ημερήσιου χρόνου του στα αδέσποτα της πλατείας Συντάγματος. Έχει πολλές ιστορίες να διηγηθεί!

Πόσο καιρό φροντίζετε τα αδέσποτα;
Περίπου 4 χρόνια. Υπήρχαν περισσότερα αλλά για πολλούς λόγους έχουν εξαφανιστεί. Έρχομαι κάθε μέρα και τα ταϊζω. Με περιμένουν με χαρά και έχουμε αμοιβαία επικοινωνία.

Μιλήστε μου για το καθένα, ποια είναι τα ονόματά τους;
Είναι η Λαίδη από το "Κυρία" τη οποία όμως φωνάζω Χαρούλα γιατί είναι πάντα χαρούμενη και όταν με βλέπει μου δείχνει την ευγνομωσύνη της. Πριν από δύο χρόνια η Χαρούλα είχε ένα τροχαίο ατύχημα. Πήγε στο νοσοκομείο μέσω του Δήμου και ευτυχώς σώθηκε. Είχε ένα σπάσιμο στο πίσω πόδι αλλά τώρα έχει συνέλθει πλήρως.
Ο Θρύλος είναι περίπου 15 ετών. Έχει φύσημα καρδιάς, αρθριτικά στα πόδια του. Ταλαιπωρείται βέβαια λίγο, αλλά του αρέσει πολύ εδώ η περιοχή, την έχει συνηθίσει. Του δίνω αντιφλεγμονώδη, βγαίνει βόλτα στη πλατεία με τα άλλα σκυλάκια. Ο κόσμος τον αγαπάει και εντυπωσιάζεται γιατί μοιάζει και με αρκουδάκο.
Ο Άρης ήταν χρόνια στην περιοχή του Γκάζι και τον φρόντιζε αρκετός κόσμος. Τώρα έρχεται συχνά στο Σύνταγμα και έχει αδυναμία στα κορίτσια. Κάθεται να τον χαϊδεύουν τα κορίτσια! Έχει ένα διαπεραστικό βλέμμα, κοιτάζει έντονα, και όταν κάποιο ή κάποια κορίτσια ασχοληθούν μαζί του και τον χαϊδέψουν, τους ακολουθεί όπου πάνε. Δεν σταματάει και είναι ικανός να τις περιμένει να γυρίσουν για να είναι πάλι μαζί.
Ο Ρούμπι βρίσκεται συνήθως στην βιτρίνα του Τσακίρη Μάλα μαζί με τον Στράτο. Ο Ρούμπι είναι μαυρούλης και ο Στράτος παχουλός και χρώματος καφετί. Είναι τα σκυλιά που γαύγισαν στην Τρόικα πριν δυο-τρία χρόνια εδώ στην Ερμού! Είναι διάσημα και γνωστά, και προστατεύονται από πολύ κόσμο.
Είναι κι άλλα σκυλάκια στην πλατεία, το καθένα έχει τη δική του ιστορία. Ο Στέφανος, ένα μεγαλόσωμο μαύρο σκυλί, του αρέσει κάθε Παρασκευή που έχουν συνάντηση οι ποδηλάτες στο Θησείο, να τους ακολουθεί και με αυτό τον τρόπο διανύει μεγάλες αποστάσεις. Τον έχουν φέρει πίσω από Ελληνικό, Πειραιά, Κηφισιά γιατί έχει ένα πρόβλημα με τις αρθρώσεις του στα μπροστινά του πόδια και δεν μπορεί να μετακινηθεί εύκολα. Πάω λοιπόν πολλές φορές και τον μεταφέρω με το αυτοκίνητό μου.
Είχαμε και τον Λουκάνικο ο οποίος απεβίωσε πέρσι σε ηλικία δέκα χρονών. Ήταν ο σκύλος "επαναστάτης" παρών σε κάθε διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας. Ο άνθρωπος που τον φρόντιζε τον είχε βαφτίσει "Θεόδωρο" αλλά ήταν γνωστός σε όλους με το όνομα Λουκάνικος.

Είναι πολύ συγκινητικό που υπάρχουν άνθρωποι σαν τον Νίκο Καραγιαννάκη οι οποίοι με προσωπικό μόχθο, πολύ ζήλο και ουσιαστική αγάπη σέβονται και υπερασπίζονται τους τετράποδους φίλους μας. Το έργο του είναι αξιόλογο και αξιέπαινο.   

Ο σκύλος είναι πιστός φίλος, φύλακας και συντροφιά. Μας προσφέρει το σημαντικότερο μάθημα ζωής που είναι η αφοσίωση και αγάπη χωρίς όρια και όρους, και μας αποδέχεται έτσι όπως ακριβώς είμαστε.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις, αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα υπάρχουν περίπου μισό εκατομμύριο αδέσποτα ζώα, ενώ μόνο στην Αττική ο αριθμός υπολογίζεται σε 100.000. Αν σκέφτεστε λοιπόν να αποκτήσετε ένα τετράποδο κατοικίδιο, καλό είναι να ιοθετήσετε ένα από τα χιλιάδες αδέσποτα που ζητούν αγάπη, στέγη και φροντίδα! Προσωπικά, ποτέ δεν το έχω μετανιώσει.

Κείμενο - Φωτογραφίες: Μαρία Μιχαλινού