Crave της Sarah Kane
«Crave» σημαίνει δίψα. Δίψα για έρωτα, δίψα για αγάπη, δίψα για επιθυμία, δίψα για ζωή. Ένα έργο- ορόσημο στην σύγχρονη παγκόσμια θεατρική δραματουργία, γραμμένο από τη Σάρα Κέιν.
Τέσσερις άνθρωποι επί σκηνής που μιλούν. Μιλούν για όλα αυτά που τους αρέσουν, μα και για εκείνα που πληγώνουν. Μιλούν ο ένας πάνω από τον άλλο, οι φωνές τους μπερδεύονται, τόσο που στιγμές στιγμές θαρρείς πως είναι ένα πρόσωπο.
Λόγος πότε βίαιος και πότε ρομαντικός, όπως άλλωστε ήταν και το υπέροχο σύμπαν του μυαλού της Κέιν, που σου σφίγγει φορές φορές το στομάχι. Εξαιρετική στιγμή του κειμένου και της παράστασης ο μονόλογος, όπου ο ήρωας μιλά για όσα θέλει να κάνει για το σύντροφό του. Μια στιγμή ύψιστης αγάπης.
Η Μαρία Ξανθοπουλίδου μέσα από τη σκηνοθετική της ματιά καταφέρνει να φέρει επί σκηνής και λίγο πιο κοντά στο θεατή το χαοτικό κόσμο της Κέιν. Οι ηθοποιοί απόλυτα συγχρονισμένοι κινούνται άλλοτε σε εξουθενωτικά γρήγορους ρυθμούς κι άλλοτε σε διάθεση ραστώνης, υπογραμμίζοντας έτσι τις συναισθηματικές διακυμάνσεις, που βιώνουν κι οι ήρωες του έργου.
Ένα δύσβατο έργο, που όμως με την ποιητική του, έχει ενταχθεί στα ορόσημα του σύγχρονου θεάτρου.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:
Μετάφραση: K. Αλέξης Αλάτσης
Σκηνοθεσία: Μαρία Ξανθοπουλίδου
Κίνηση: Μαριέλα Νέστορα
Μουσική: Λόλεκ
Video και εικαστικά παράστασης: Αλέξανδρος Κακλαμάνος
Σκηνικά, Κοστούμια: Μαρία Ξανθοπουλίδου
Φωτισμοί: Βαλεντίνα Ταμιωλάκη
Βοηθοί Σκηνοθέτη: Χαρίτα Αρβανίτη, Θεώνη Δέδε
Φωτογραφίες παράστασης, Αφίσα: Ζωή Μυλωνά
Μακιγιάζ Φωτογράφησης: Δήμητρα Λάσκου
Ερμηνεύουν (αλφαβητικά):
Μυρτώ Δελημιχάλη
Παναγιώτης Καλαντζής
Ρίτα Λυτού
Γιάννης Παπαδόπουλος.
