Μια βόλτα ταχύτητας σε μια άδεια λεωφόρο. Απεργία. Στάση. Απεργία. Απεργία. Στάση. Μπερδεύτηκα. 30.000 στους δρόμους, 34.000 στο Καραϊσκάκη. Λες να υπάρχει τομή συνόλων; Διαλογισμός για να πας στο κέντρο - μήπως να πάρω το ποδήλατο; Ναι, ναι, καλύτερα. Φώτα έχεις για το βράδυ; Το κράνος σου το φόρεσες; Αυτή η φωνή της μάνας πάντα σε τραβάει πίσω...κι ας μετακόμισες αλλού.. τι να πει.. "Δεν πειράζει τουλάχιστον έχουμε τον καλό καιρό...". Έτσι με γύρισες στα πάτρια νομίζω - δελεάζοντάς με με τον ήλιο.
Αφού αυτή ήταν η απόφαση λοιπόν μ' αυτόν και θα πορεύομαι - και στη σκιά του... μην το πεις πουθενά αλλά δίνω μια ευκαιρία στην τύχη... κι ας βρίζω που και που...
Toυλάχιστον εδώ μιλάμε μεταξύ μας - γνωστοί αλλά κυρίως ξένοι. Ναι κυρίως - γιατί μεταξύ ξένων δεν υπάρχει 2η σκέψη κι η αλήθεια βγαίνει καθαρή και το γέλιο - που ένα περίεργο πράγμα.. κάπως πάντα προκύπτει - ξανοίγει τις πιο απρόσμενες κι ευχάριστες εκπλήξεις της ζωής μας...
Καλημέρες!
Υ.Γ. like us here guys!