Πώς γίνεται από ύφος death proof να αλλάζεις απότομα σε love actually και τούμπαλιν; Πώς το φθινόπωρο ήρθε κι έφυγε μέσα σε τρεις ημέρες; Τι ταχύτητα είναι αυτή τελευταία; Ως και το δέρμα διαμαρτύρεται από το ξαφνικό μάλλινο... Δεν ειδοποιεί κανείς για τις αλλαγές. Τι νόημα θα είχε βέβαια; Αν και - ναι - τα μαντάτα είναι τελείως ανησυχητικά, κι η περιφερειακή μας όραση έχει αρχίσει να δημιουργεί τις δικές της οπτασίες με το ξεπήδημα κάθε υποσυνείδητης (και ενσυνείδητης) επιθυμίας και αντίδρασης, το να κάτσουμε πάνω απ' τα σπασμένα δε βγάζει κάπου.. Ας χαμογελάσουμε μπροστά σε αυτό το απροσδιόριστο που καθημερινά ξεδιπλώνεται να δούμε τι μπορούμε να φτιάξουμε και τι να ξεχάσουμε. Το χρωστάμε στο "γελαστό παιδί" περισσότερο από ποτέ αυτό τον καιρό - αυτό και ένα κόκκινο γαρύφαλλο το Σάββατο - κάτι σαν τάμα, κάτι σαν σταθερά κόντρα στη γύρω-γύρω εντροπία. Α, κι αν μου κρατάς και το χέρι... μάλλον θα τα καταφέρουμε καλύτερα.
Καλή εβδομάδα!
Υ.Γ. Like us here!