Από το Καμερούν, στην Αθήνα - Οδυσσέας Λαμπρόπουλος

Γεννήθηκα στο Καμερούν αλλά υιοθετήθηκα από έλληνες γονείς σε ηλικία 4 χρονών. Ο πατέρας μου συνεχίζει να είναι ο «βράχος μου» μέχρι σήμερα. Στην Αθήνα ήρθα αργότερα στα 13 μου αν και μέχρι τότε περνούσα όλα τα καλοκαίρια μου στην Ελλάδα.

Πριν έρθω μόνιμα στην Αθήνα, για λόγους εκπαίδευσης και εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας, οι γονείς μου με είχαν στείλει σε ένα ελληνικό οικοτροφείο στο Παρίσι όπου έμεινα 5 χρόνια.

Το 1982, στην Αθήνα πια, φοίτησα στο γαλλικό σχολείο της Αγίας Παρασκευής (Lycee Franco-Hellénique), και το 1986 πήρα το Baccalauréat με επιτυχία. Έπειτα έφυγα για κάποια χρόνια για σπουδές στο Παρίσι και στις ΗΠΑ, και το 1991 δούλεψα στην Αθήνα σε μια διαφημιστική (post production).

Με εξαίρεση δυο-τρια περιστατικά όπου δέχτηκα λεκτική βία σχετικά με το χρώμα μου, ουδέ ποτέ δεν ένιωσα «ξένος» στην Ελλάδα.

Η οικογένεια των γονιών μου με αγκάλιασε από την αρχή με ζεστασιά και πέρασα αξέχαστα παιδικά χρόνια.  Δεν αντιλήφθηκα ποτέ κάποιο πρόβλημα όντας διαφορετικός μέσα σε αυτή την οικογένεια, ή δεν με άφησαν ποτέ να το αντιληφθώ. Είναι φοβερή οικογένεια, σκορπισμένη ίσως σε όλα τα σημεία του πλανήτη, αλλά όταν σμίγουμε, ο χρόνος που περνάμε μαζί είναι ανεκτίμητος και ποιοτικός.

Αγαπώ την Αθήνα από όλες τις απόψεις.  Την έχω οδηγήσει από την Αγία Βαρβάρα μέχρι την Ερυθραία, έχω περπατήσει σε κάθε ξεχασμένο της δρομάκι και έχω δει τις όμορφες αλλά και τις άσχημες πλευρές της.  

Φυσικά μιλάω για την Αθήνα έχοντας ζήσει σε μια εύπορη οικογένεια . Αν δούλευα στη αγορά ίσως να μην είχα την ίδια εικόνα. Υπήρξα τυχερός διότι μου άνοιγαν πάντα πολλές πόρτες. Έχω τόσα ξαδέλφια που αν χρειαζόμουνα ένα κουστούμι, υπήρχε ένας ξάδελφος ράφτης, αν ήθελα να πάω διακοπές πήγαινα στο εξοχικό κάποιου ξαδέλφου κ.ο.κ.  Είμαι πολύ ευγνώμων ως προς αυτό.

Επίσης, έχω καλούς φίλους και πολλές παρέες που με στηρίζουν σε δύσκολες στιγμές και που με συμπεριλαμβάνουν στις διάφορες εξόδους τους και φιλικές συγκεντρώσεις.

Δηλώνω ΠΑΟ και σε όποιον αρέσω!

Κείμενο - Φωτογραφίες: Μαρία Μιχαλινού