Claudia Barreto Muylaert: «Κατάγομαι από την Βραζιλία, αλλά ερωτεύτηκα το Αιγαίο!»

Η Claudia Barreto Muylaert παρότι Βραζιλιάνα στην καταγωγή, βρέθηκε στην Πάρο για διακοπές, ερωτεύτηκε το Αιγαίο και την Ελλάδα, κι από το 2017 εκείνη κι ο σύζυγός της ζούν στην Αθήνα.
Εδώ, μας αφηγείται την ιστορία της. 

---

Πες μου για αρχή πώς βρέθηκες στην Αθήνα;

Είμαι Βραζιλιάνα, αλλά τα τελευταία 30 χρόνια ζούσα στο Παρίσι. Μετά από πρόσκληση μιας καλής φίλης που μένει στην Πάρο, πήγαμε με τον σύζυγό μου να την επισκεφτούμε. Ήταν περιπου το 82-83, κι αυτό ήταν: ερωτεύτηκα τρελά το Αιγαίο! Στην Βραζιλία έκανα πρωταθλητισμό στην κολύμβηση και όταν αντίκρισα αυτό το μαγευτικό μέρος, πήραμε την απόφαση με τον σύζυγό μου να αφήσουμε το Παρίσι και να έρθουμε να εγκατασταθούμε στην Ελλάδα.

Προσωπικά, είχα πάντα στο μυαλό μου τη θάλασσα και πώς θα μπορούσα να συνδυάσω τη ζωή μου δίπλα σε αυτή. Όταν βγήκαμε στη σύνταξη αγοράσαμε ένα οικόπεδο και εγκατασταθήκαμε στην Πάρο για να χτίσουμε το σπίτι μας. Ήταν όμως το 2012 και η οικονομική κρίση στην Ελλάδα μας άλλαξε τα σχέδια. Αναγκαστήκαμε να πουλήσουμε το οικόπεδο και, μιας και του σύζυγού μου του αρέσει περισσότερο η ζωή στην πόλη, μετακομίσαμε στην Αθήνα. Αγοράσαμε ένα διαμέρισμα κι από τότε χαιρόμαστε πολύ την Αθήνα.

Επίσης η Αθήνα μου θυμίζει κατά κάποιο τρόπο την Βραζιλία. Οι Έλληνες είναι πολύ φιλόξενοι, γελαστοί και καθόλου επιθετικοί άνθρωποι. Αυτός ο ευχάριστος "χαμός" που ξαναβρήκα, αναπολώντας το Ρίο ντε Ζανέιρο με έκανε να νιώθω σαν το σπίτι μου. Η Ελλάδα είναι μια πανέμορφη χώρα και υπάρχουν τόσα πράγματα να κάνει κάποιος και τόσα μέρη να επισκεφτεί. 

Ποιες ήταν οι εντυπώσεις σου από την Αθήνα την πρώτη φορά που την επισκέφτηκες;

Ήταν το 2011, μέσα στην κρίση, τα μαγαζιά έκλειναν το ένα μετά το άλλο, κι υπήρχαν πολλές διαδηλώσεις. Έχω εικόνες από αυτοκίνητα που καίγονταν δίπλα στο Σύνταγμα! Ο κόσμος δυσκολευόταν πολύ. Τότε βρισκομασταν ακόμα στην Πάρο, οπότε όταν πλέον ήρθαμε να εγκατασταθούμε στην Αθήνα το 2013, τα πράγματα ήταν ήδη καλύτερα.

Η πόλη αρχικά μου φάνηκε χαοτική, αλλά με πολλές ομορφιές, όπως η Ακρόπολη που είναι ένα κόσμημα, ένα σημείο αναφοράς της πόλης. Υπάρχουν θαυμάσια αξιοθέατα, όμως το κέντρο της πόλης θέλει ακόμα φροντίδα. Θεωρώ ότι είναι οικονομικός παράγοντας, γιατί περιοχές όπως η Κηφισιά ή η Γλυφάδα έχουν άλλη εικόνα. Όμως όπως είπα και πρίν, αυτός ο χαριτωμένος "χαμός" δίνει μια αίσθηση συνεχόμενης γιορτής. Έξω, βλέπαμε του Αθηναίους χαμογελαστούς, να βρίσκουν τρόπους να περνούν καλά παρά τις δυσκολίες της κρίσης.

Πώς σας φέρθηκαν οι Αθηναίοι;

Στα ελληνικά νησιά οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί, χαλαροί, και μιας και ερχόμασταν από την Πάρο είχα φανταστεί ότι σε μια μεγάλη πόλη όπως είναι η Αθήνα τα πράγματα θα ήταν πολύπλοκα, με πολύ θόρυβο, προβλήματα, διαφορετικούς ρυθμούς κ.α. Όμως εξεπλάγην ευχάριστα, όταν είδα ότι ο Έλληνας είναι κατά βάσιν ευγενικός. Δεν υπάρχει επιθετικότητα χωρίς λόγο όπως το νιώσαμε στο Παρίσι και όπως φυσικά είναι και στη Βραζιλία. Εδώ, παρόλη τη χαοτική ατμόσφαιρα, δεν ένιωσα ποτέ ανασφάλεια ή φόβο. Μπορώ να περπατήσω στις τρεις το πρωί ή να πάρω ταξί χωρίς κανένα πρόβλημα.

Πώς τα πας με την ελληνική γλώσσα;

Η γλώσσα είναι η μεγάλη μου δυσκολία. Προσπαθώ να μάθω, αλλά δεν είναι καθόλου εύκολο. Όμως μου αρέσει να έρχομαι σε επαφή με τον κόσμο για να χρησιμοποιώ κάποιες μικρές φρασούλες και να κατανοώ καλύτερα την σύνταξη της ελληνικής γλώσσας. Οι άνθρωποι είναι πάντα πολύ εξυπηρετικοί, θέλουν πάντα να βοηθήσουν, ρωτούν από πού κατάγομαι, και δείχνουν το ενδιαφέρον τους με πολύ γλυκό τρόπο.

'Οταν εγκατασταθήκαμε στου Ζωγράφου δεν γνωρίζαμε τίποτα για αυτή την περιοχή, δεν ξέραμε κανέναν και καταλήξαμε να μιλάμε με όλους στη γειτονιά! Υπάρχει ένα παντοπωλείο που είναι συνεχώς ανοιχτό, κι όταν για παράδειγμα θα βρεθούμε τα μεσάνυχτα εκεί για να αγοράσουμε κάτι, ο καταστηματάρχης είναι πάντα χαμογελαστός, ευγενικός, αποζητά κουβέντα μαζί μας, θέλει να μάθει πού πήγαμε, σε ποιο εστιατόριο δειπνήσαμε και να μας εξυπηρετήσει με τον καλύτερο τρόπο.

Συνήθως πώς μετακινήστε;

Με το λεωφορείο ή με ταξί. Δεν έχουμε κοντά μας μετρό, αλλά η στάση λεωφορείου είναι δίπλα μας. Η αλήθεια είναι ότι τα λεωφορεία είναι αρκετά ταλαιπωρημένα, αλλά κάνουν τη δουλειά τους. Την πρώτη φορά δεν γνωρίζαμε που έπρεπε να πάρουμε εισιτήρια και ρωτήσαμε μια κυρία, η οποία μας είπε: "Μην ανησυχείτε, εδώ κανείς δεν πληρώνει!". Φυσικά αγοράσαμε εισιτήρια, αν και μας έκανε εντύπωση αυτή η απάντηση! (γέλια). Η αλήθεια είναι ότι τώρα γίνονται περισσότεροι έλεγχοι, έχουν μπει και οι μπάρες στο μετρό και υπάρχει παρακολούθηση.

Τι σε ενοχλεί στην Αθήνα;

Η βρωμιά στους δρόμους και η έλλειψη σεβασμού προς τους μη-καπνίζοντες. Φυσικά είναι θέμα παιδείας και δεν φταίνε τα παιδιά, όταν, για παράδειγμα, βλέπουν τους γονείς τους να πετούν σκουπίδια στο δρόμο.

Επίσης το θέμα της κίνησης είναι σημαντικό. Δεν είμαστε πια στο 1960. Θα έπρεπε να υπάρχουν ποδηλατοδρόμοι, άνετα πεζοδρόμια, και λιγότερα αυτοκίνητα. Είμαι πολύ ευαίσθητη στο καυσαέριο, οπότε η ρύπανση με ενοχλεί πολύ.

Πολλοί άνθρωποι παραπονιούνται για την γραφειοκρατεία, αλλά εμείς, μέχρι στιγμής(!), δεν είχαμε απολύτως κανένα πρόβλημα! Η πώληση του οικοπέδου, η αγορά του διαμερίσματος, τους εργάτες που χρειαστήκαμε, όλα λειτουργήσαν θαυμάσια και χωρίς καθυστερήσεις!

Ποια σημεία της Αθήνας αγαπάς περισσότερο;

Βρίσκομαι συχνά στο Σύνταγμα, γιατί εκεί είναι και η λέσχη που πάω για κολύμπι, μετά μου αρέσει να περπατώ στην Ερμού, στην Μητροπόλεως, να επισκέπτομαι τα εξαιρετικά μικρά καφέ και μεζεδοπωλεία στου Ψυρρή, όπως "Ο Καπετάνιος", ή στο Παγκράτι "Το Μαύρο Πρόβατο" που είναι από τα αγαπημένα μας. Στο κολωνάκι το καφέ "Chez Michel" είναι πολύ ευχάριστο. Κάνω, επίσης, πολλές βόλτες στην Πλάκα και τον Κεραμεικό.

Άλλα πράγματα που σου αρέσουν στην Αθήνα;

Μου αρέσει η αίσθηση της γειτονιάς που θυμίζει Παρίσι το 1950. Επίσης μου αρέσει που ο Έλληνας πάντα θα σου ευχηθεί: Καλημέρα, Καλό βράδυ, Καλή βδομάδα, Καλό μήνα κλπ...είναι πολύ γλυκό όλο αυτό και με συγκινεί.

Πώς σου φαίνεται η ελληνική κουζίνα;

Είναι πολύ απλή και επειδή δεν είμαι ο τύπος "γκουρμέ", λατρεύω τις σαλάτες με φρέσκα λαχανικά και με ωραίες ζουμερές ντομάτες. Φυσικά μου αρέσουν τα κεφτεδάκια, ο μουσακάς, οι τυρόπιτες και τα θαλασσινά. Γενικά, όμως, έχω μια τάση να κατευθύνομαι προς την χορτοφαγία.

Για παράδειγμα το Πάσχα είναι μια καταπληκτική γιορτή στην Ελλάδα, αλλά δυστυχώς δεν αντέχω να βλέπω το αρνί σε μια σούβλα. Όμως είναι επιλογές και τις σέβομαι.

Σου αρέσει η ελληνική μουσική;

Κάποιοι φίλοι μας έχουν ένα μικρό κέντρο εκδηλώσεων και πάμε συχνά για να ακούσουμε μουσική αλλά δεν είναι ακριβώς το είδος μουσικής που μου ταιριάζει. Προτιμώ να ακούω βραζιλιάνικη μουσική που μου αρέσει πάρα πολύ.

Ακολουθείς τα έθιμα της χώρας σου;

Καθόλου! (γέλια) Αλλά ούτε θα γίνω ποτέ Ελληνίδα, όπως δεν ένιωσα ποτέ Γαλλίδα μετά από 30 χρόνια ζωής εκεί. Από κάθε χώρα παίρνω αυτό που μου ταιριάζει και μέχρι εκεί.

Ποιο μήνυμα θα ήθελες να αφήσεις στους αναγνώστες του deBòp;

Να επωφελούμαστε από την φυσική χαρά για ζωή του Έλληνα, παρ’ όλες τις δύσκολες περιόδους που διανύει και που η ιστορία μαρτυρεί ότι έχει περάσει. Χρόνια που έχουν ισοπεδώσει την χαμηλή και τη μεσαία τάξη, όμως αυτός συνεχίζει  να χαμογελάει! Θα ήθελα να χαιρετήσω την υπομονή, το κουράγιο του και τη δύναμή ψυχής του που κάνει τον Έλληνα να ξεχωρίζει. La joie de vivre!

Μετάφραση από τα γαλλικά: Μαρία Μιχαλινού

Κείμενο - Φωτογραφίες: Μαρία Μιχαλινού