Κραϊόβα – Σταθμός Λαρίσης One way! - Ζησούλα Πατιακούδη

Θυμάμαι ακριβώς πότε έφτασα στην Αθήνα από τη Ρουμανία. Ήταν 8 Αυγούστου 1982 στις 12.15 μμ. στο Σταθμό Λαρίσης!

Ήμουνα με τον άντρα μου, την κόρη μας την Ενόλα και την μητέρα μου.

Ήρθαμε στην Αθήνα επαναπατριζόμενοι λόγω της κατάστασης  που επικρατούσε εκείνη την εποχή στη Ρουμανία. Μετά από 32 χρόνια στην Κραϊόβα ήταν μια μεγάλη αλλαγή για εμάς. Ο σύζυγός μου δεν είχε δεχτεί με χαρά το ταξίδι μας στην Ελλάδα και μέχρι να βρούμε δουλειά περνάγαμε μεγάλες δυσκολίες.

Όταν στο θυροτηλέφωνο με ρωτούσαν "από που είστε;" και απαντούσα "από τη Ρουμανία" αμέσως άλλαζε ο τόνος της φωνής και μου λέγανε να έρθω την επόμενη, και πάλι την επομένη, μέχρι που με απέρριπταν. Νιώθαμε το ρατσισμό πολύ έντονα γύρω μας. Στο νηπιαγωγείο είχα ακούσει τις μητέρες να λένε στα παιδιά τους να μην παίζουν με την κόρη μου "γιατί είναι Ρουμάνα".

Δούλεψα πρώτα σε μια βιοτεχνία παράνομα, χωρίς ένσημα και μετά σε κλωστοϋφαντουργείο για 3.5 χρόνια περίπου. Από βοηθός χημικού που ήμουνα στη Ρουμανία, ήταν πολύ σκληρό να αναγκάζομαι να κάνω μια τέτοια δουλειά. Στην αρχή όμως τα δέχεσαι όλα. Το 1985 όμως, μαζί με τον άντρα μου, μας προσέλαβε η Ιντρακόμ και δουλέψαμε εκεί μέχρι που βγήκαμε στη σύνταξη! Η Ιντρακόμ μας αγκάλιασε και οι συνθήκες δουλειάς στην εταιρία τότε, ήταν άριστες.

 Την Αθήνα την νιώθω σαν το σπίτι μου και δεν έχω σκεφτεί να γυρίσω πίσω. Συχνά με πιάνει νοσταλγία, όμως μου αρέσει η ζωή εδώ. Κάνουμε παρέα με Έλληνες αλλά και με προσφυγόπουλα. Αγαπώ την Ακρόπολη! Την γνωρίζω απ' έξω κι ανακατωτά με τόσους φίλους που μας επισκέπτονται συνέχεια. Επίσης λατρεύω το Μοναστηράκι, τις βόλτες στα σοκάκια στην Πλάκα, τον Βασιλικό Κήπο και το Καλλιμάρμαρο.

Τα ελληνικά τα έμαθα στο σχολείο. Είχαμε ιστορία, γεωγραφία και ανάγνωση. Δεν τα μιλούσα όμως και πολύ καλά στις αρχές όταν πρωτοήρθαμε. Υπήρχαν ακόμα πολλές άγνωστες λέξεις. Μια από αυτές ήταν ο "ιδιοκτήτης". Ένα απόγευμα κάτω στην πολυκατοικία, η Ενόλα μου τότε 6 χρονών, μαζί με άλλα παιδιά, κάνανε φασαρία. Ανέβηκε λοιπόν κάποια στιγμή η κόρη μου και μου λέει ότι "ο ιδιοκτήτης" τους έκανε παρατήρηση και με ρώτησε "τι είναι ο ιδιοκτήτης;». Δεν ήξερα να της απαντήσω, εκείνη όμως περήφανη μου λέει: "Μαμά, ο ιδιοκτήτης είναι αυτός που διώχνει τα παιδιά από τις πολυκατοικίες!!" 'Εχω ένα παιδί με άποψη!

Κείμενο - Φωτογραφίες: Μαρία Μιχαλινού