Marie-Lorraine Figueroa Fischer: «Είμαι Μεξικάνα αλλά θέλω να ζήσω για πάντα στην Αθήνα!»

Η Marie-Lorraine Figueroa Fischer βρέθηκε στην Αθήνα χάρη στη δουλειά του συζύγου της. Αν και Μεξικάνα, πριν έρθει στην Ελλάδα ζούσε στο Γκαμπόν. Από την Αφρική ταξίδεψε μαζί με την οικογένεια της τον Αύγουστο του 2014 στην Αθήνα όπου και εκπλήρωσε ένα όνειρο ζωής…

---

Ποια ήταν τα πρώτα σου συναισθήματα όταν σας ανακοινώσαν ότι θα πηγαίνατε να μείνετε στην Αθήνα;

Για εμένα ήταν το καλύτερο νέο του αιώνα! (γέλια) Θα σου πώ γιατί: δεν ξέρω τον λόγο ούτε μπορώ να το εξηγήσω, αλλά από μικρό παιδί  πίστευα ότι ο άντρας που θα παντρευόμουν θα με πήγαινε στην Αθήνα. Απλά το πίστευα. Τον Μάιο του 2005 κι ενώ δούλευα στο Μεξικό, έμεινα άνεργη για 6 μήνες. Η μητέρα μου, με την οποία ήμασταν πάρα πολύ δεμένες, πάντα ήθελε να πάμε μαζί διακοπές. Όταν έμεινα χωρίς δουλειά μού είπε: «Σου κάνω δώρο διακοπές στην Ελλάδα!  Θα πάμε οι δυο μας με πλοίο». Για μένα ήταν όνειρο ζωής να πάω στην Ελλάδα.  Πράγματι ήταν μια καταπληκτική εμπειρία. Ταξιδέψαμε σε αρκετά νησιά, Μύκονος, Δήλος, Σαντορίνη, Πάτμος, πάνω σε ένα μικρό πλοίο με 70 επιβάτες. Κι αφού επισκεπτόμασταν τα νησιά, στη συνέχεια γίνονταν συζητήσεις και ενημερώσεις γύρω από το ιστορικό και πολιτισμικό κομμάτι της χώρας. Ουσιαστικά η εικόνα που είχα από την Ελλάδα ήταν τα νησιά εφόσον από την Αθήνα απλά περάσαμε πηγαίνοντας προς Πειραιά, και μου είχε τότε φανεί ως μια άσχημη πόλη. Το μαγικό μας ταξίδι κράτησε 15 μέρες. Ερωτεύτηκα τα ελληνικά νησιά! Γι’ αυτό όταν ο σύζυγός μου ανακοίνωσε ότι του πρόσφεραν μια θέση στην Αθήνα, είπα κατευθείαν το «ναι» παρόλο που δεν είχα (λανθασμένα βέβαια) όμορφη εικόνα για την πόλη.

Τι είναι αυτό που δεν σου άρεσε για την Αθήνα;

Είχα δει μια πόλη με λευκά σπίτια και πολλές τέντες. Όπως είναι το Ακαπούλκο! Τίποτα δηλαδή το εξωτικό ή το διαφορετικό. Παρόλ΄ αυτά ήθελα να γυρίσω σε αυτή την χώρα και να γνωρίσω καλύτερα την πόλη.

Και πότε άλλαξες γνώμη;

Μια εβδομάδα μετά! Είπα στον σύζυγό μου ότι ερωτεύτηκα αυτή τη χώρα και θα μου είναι πολύ δύσκολο να φύγω κάποτε από εδώ.

Τι θυμάσαι από την πρώτη φορά που ήρθες;

Υπάρχει κάτι αστείο σχετικά με το άτομο που ήρθε μαζί μας για να διαλέξουμε το σπίτι που θα μέναμε. Τον  είχαν στείλει από την εταιρία του συζύγου μου αλλά δεν είχε ιδέα για το τι ψάχναμε. Η κατάσταση αυτή μου θύμισε πολύ το Μέξικο.  Ήταν ένα ευχάριστο άτομο, φιλικό, αλλά παντελώς ανίκανο. Οδηγούσε απαίσια, μιλούσε συνέχεια στο τηλέφωνο και τον ακούγαμε να λέει συνεχώς τη λέξη «ωραία, ωραία» που μας είχε κάνει εντύπωση και που μας εξήγησε τι σημαίνει.  Μόνο «ωραία» δεν ήταν τα πράγματα! (γέλια) Από τη μια αυτή η θερμή φιλικότητα και από την άλλη το χάος στην επικοινωνία και η ανικανότητα του να καταλάβεις τι ζητάει ο άλλος. Κάπως έτσι είναι και στο Μεξικό. Τελικά βρήκα εγώ μια Ελληνίδα που με καταλάβαινε. Ήταν εκπληκτική! Όλα έγιναν γρήγορα και πολύ επαγγελματικά. Οδηγούσε τέλεια και μας βρήκε το τέλειο σπίτι στην Κηφισιά. Γνωρίσαμε την ιδιοκτήτρια, μια εξαιρετικά κομψή κυρία με μεγάλη μόρφωση και καλλιέργεια, πολυταξιδεμένη που μιλούσε άπταιστα αγγλικά. Μου άρεσε τόσο να την ακούω να μιλάει. Αυτό ήταν κάτι που παρατήρησα αμέσως στην Αθήνα και πρέπει να το αναφέρω: πόσο καλά μιλάνε όλοι αγγλικά. Το επίπεδο είναι πολύ υψηλό.

Πώς ήταν οι σχέσεις σου με τους Αθηναίους;

Καταρχάς εξεπλάγην ευχάριστα με την καλοσύνη και την ευγένεια που συναντούσα. Για παράδειγμα  πηγαίναμε σε κάποιο ζαχαροπλαστείο και ρωτούσαμε «τι είναι αυτό;» και πάντα μας κερνούσαν γλυκά και ό,τι άλλο θέλαμε να δοκιμάσουμε! Στο δρόμο όταν κάποιος παρατηρούσε ότι έχουμε χαθεί, προσφερόταν να μας βοηθήσει σε άπταιστα αγγλικά. Πουθενά στην Ευρώπη δεν είναι έτσι! Πράγματι, φτάνοντας Ελλάδα ήταν μια δροσερή πνοή για την ψυχή και την καρδιά. Νιώσαμε πως μας δέχτηκαν με τον καλύτερο τρόπο. Οι άνθρωποι στο δρόμο, στη γειτονιά, η ιδιοκτήτρια που μου βρήκε οικιακή βοηθό και που μου έδινε πολύτιμες συμβουλές βρίσκοντας λύσεις για ό,τι χρειαζόμουν στο σπίτι. Αυτό είναι πραγματικά σπάνιο όπως και μικρές λεπτομέρειες που σου φτιάχνουν την ημέρα και κάνουν την διαφορά. Υπάρχουν πολλές ομοιότητες με το Μεξικό μια που και εκεί οι άνθρωποι είναι χαμογελαστοί και εξυπηρετικοί.

 Όμως, σε αντίθεση με το Μεξικό, εδώ κάποιος νιώθει ασφαλής. Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό, είναι ποιότητα ζωής που ενδεχομένως ένας Έλληνας μπορεί να μην εκτιμάει εφόσον δεν έχει ζήσει σε μια άλλη ανασφαλή χώρα. Το να κυκλοφορείς το βράδυ χωρίς φόβο ή να μπορείς να παίρνεις το μετρό τη νύχτα και να μην φοβάσαι ότι θα σου επιτεθούν για να σε κλέψουν, είναι ανεκτίμητο. Να περπατάς μέχρι το σπίτι σου χωρίς φόβο είναι εκπληκτικό!

 Βέβαια δεν λείπουν και κάποιες άσχημες εμπειρίες, όπως αυτή που μας έτυχε με την αγορά μεταχειρισμένου αυτοκινήτου, του οποίου είχαν πειράξει το κοντέρ με αποτέλεσμα να δείχνει πολύ  λιγότερα χιλιόμετρα από αυτά που στην πραγματικότητα είχε κάνει. Ήταν μια πολύ δυσάρεστη περίοδος που ευτυχώς όμως στο τέλος μας αποζημίωσαν. Το επόμενο αυτοκίνητο που πήραμε ήταν ένα Panda, το αγάπησα και έκανα μαζί του πολλά ταξίδια σε όλη την Ελλάδα. Όταν χρειάστηκε να το πουλήσω σε έναν Έλληνα, μετά από λίγο καιρό μου έστειλε ένα μήνυμα με φωτογραφίες σε χιονισμένα τοπία και με τον έρωτα της ζωής του που γνώρισε χάρη στο Panda που του έφερε γούρι. Αυτό μου έδωσε πολύ χαρά!

Πώς ήταν η επικοινωνία σου με τους ανθρώπους της Αθήνας;

Κάποια στιγμή πήρα ένα σκυλάκι και με σταματούσαν στο δρόμο για να το χαϊδέψουν. Έτσι έμαθα πολλές ελληνικές εκφράσεις όπως «Παναγιά μου! Ψυχή μου!» ή «Να ’στε καλά!», εκφράσεις που μου θυμίζουν Μεξικό. Στο Μεξικό λέμε «Que estén bien, que les va bien!» που έχει την ίδια έννοια. Αυτή η επαφή που έχω χάρη στο σκυλάκι μου είναι καταπληκτική. Όταν το πρωτοπήραμε είχαμε μετακομίσει στην Αγία Παρασκευή και η ζωή μας άλλαξε εντελώς. Μου άρεσε περισσότερο από την Κηφισιά που οι άνθρωποι είναι πιο απομονωμένοι και πιο απόμακροι. Στην Αγία Παρασκευή, στην Αγίου Ιωάννου, η ατμόσφαιρα είναι πιο φιλική, πιο ζεστή, με πολλή νεολαία. Μπορείς να κάνεις πολλές βόλτες στα μαγαζιά και νιώθεις ότι είσαι σε γειτονιά. Έτσι έκανα πολλούς φίλους κι έμαθα πολλές νέες ελληνικές λέξεις.

Ποια ήταν η πρώτη επαφή σου με την ελληνική γλώσσα;

Ακουστικά μου άρεσε η γλώσσα γιατί μου θύμιζε τα μεξικάνικα αλλά φυσικά δεν καταλάβαινα τίποτα. Άκουγα την ιδιοκτήτρια να μιλάει και ήθελα τόσο πολύ να καταλάβω τι έλεγε που αποφάσισα να ξεκινήσω μαθήματα για ένα χρόνο στο "Lexi-logos" της Καπνικαρέας, στο σχολείο του Παναγιώτη και της Μαρίας. Έπαιρνα τον ηλεκτρικό από Κηφισιά σε Μοναστηράκι και πάλι πίσω, και κατά τη διάρκεια της διαδρομής έκανα τις ασκήσεις μου μέσα στο τρένο ακούγοντας τους ανθρώπους να μιλάνε γύρω μου. Σιγά σιγά καταλάβαινα όλο και περισσότερο κι αυτό μου έδινε μεγάλη χαρά. Ο Παναγιώτης και η Μαρία με έβαζαν σε πιο προχωρημένες ομάδες. Ξεκίνησα να διαβάζω βιβλιαράκια, να παρακολουθώ ταινίες και να ακούω μουσική. Ακόμα συμμετείχα με ένα μικρό άρθρο σε ένα περιοδικό με τίτλο «Δεν μιλάω ελληνικά»! Για εμένα αυτό ήταν μεγάλο κατόρθωμα. Στο σπίτι όμως διάβαζα περίπου τρεις ώρες κάθε μέρα. Έφτιαχνα καρτέλες με λέξεις και γέμιζα το ψυγείο. Ήμουν μια μαθήτρια πολύ επιμελής! Όλο έλεγα στον σύζυγό μου και στον γιο μου: «Ξέρετε πως λένε αυτό ή το άλλο;» Βέβαια δε με πολυ-πρόσεχαν αλλά όταν πηγαίναμε κάπου, εγώ ήμουν αυτή που έκανα τη διερμηνέα. Όταν ο γιος μου απέκτησε Ελληνίδα φιλενάδα, άρχισε να μου μαθαίνει καινούργιες εκφράσεις, αυτά που λένε οι νέοι. Θυμάμαι μια φορά που είμασταν στην Αντίπαρο σε μια ταβέρνα και μιλούσαμε ελληνικά με κάποιον φίλο μας, ακούω τον σύζυγό μου να του λέει: «ε, χαίρω πολύ!» Εκείνος έμεινε έκπληκτος που ξέραμε να χρησιμοποιήσουμε αυτή την έκφραση με την έννοια του «τι μου το λες; το γνωρίζω» και αυτό χάρη στον γιό μας. Το να γνωρίζεις τέτοιες εκφράσεις είναι πολύτιμο. Με αυτό τον τρόπο έρχεσαι πιο κοντά σε έναν λαό κι αυτό μου αρέσει πολύ.

Σχετικά με τις ελληνικές συνήθειες και τα ελληνικά έθιμα, πόσο συμμετέχετε σε αυτά;

Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι πως όταν κάποιοι φίλοι σε καλούν σπίτι τους, καλούν επίσης και τα παιδιά. Για παράδειγμα μας είχαν καλέσει φίλοι σε δείπνο σπίτι τους και καλέσαν επίσης τα παιδιά μας που πηγαίναν σχολείο με τα δικά τους. Στο σπίτι υπήρχε το τραπέζι των "μεγάλων" και σε άλλο χώρο το τραπέζι των "παιδιών".  Αυτό μου άρεσε πάρα πολύ και το παρατήρησα και σε άλλες περιπτώσεις. Τα παιδιά συμπεριλαμβάνονται πάντα. Είναι σα να υπάρχει συνέχεια μια μεγάλη οικογένεια. Καταπληκτικό! Επίσης παρατήρησα αυτή την εκπληκτική σχέση που έχουν οι γονείς με τα παιδιά τους. Ο τρόπος που τους μαθαίνουν να σκέφτονται τους άλλους,  η προσοχή που τους δίνουν, υπάρχει μια όμορφη επικοινωνία μεταξύ του γονιού και του παιδιού και ένας διάλογος που δεν υπάρχει για παράδειγμα στην Γαλλία όπου οι γονείς είναι αυστηροί και αυτό που λένε πρέπει να γίνεται χωρίς δεύτερη κουβέντα. Τα ελληνικά έθιμα με συνεπήραν τόσο πολύ που συμμετείχαμε σε όλα. Μαθαίνοντας ελληνικά βούτηξα στην κυριολεξία στο ελληνικό κόσμο. Για παράδειγμα το Πάσχα πήγαινω στην εκκλησία την Μεγάλη Εβδομάδα,  βάφω αυγά και όλοι θέλουμε να δοκιμάσουμε όλα τα πασχαλιάτικα εδέσματα και γενικά τις ελληνικές γεύσεις! Γνωρίσαμε τα κάλαντα τα Χριστούγεννα και χάρη στην πρωινή βόλτα με το σκυλάκι, χάζευα τα παιδάκια με τις κιθάρες και τα τρίγωνα.

Με την μεξικάνικη κοινότητα στην Αθήνα έχεις επαφή;

Αρχικά όχι, αλλά πριν ένα χρόνο που άλλαξε ο πρέσβης ξεκινήσαμε να έχουμε περισσότερη επαφή. Μας καλούσαν σε κάποιες εκδηλώσεις, έκανα γνωριμίες και συμμετείχα σε γιορτές όπως "el día de los muertos". Το Σεπτέμβριο του 2017 έγινε επίσης μια μεγάλη εκδήλωση για το "El Grito de Independencia de México". Όμως με ενδιέφερε πάντα περισσότερο να ενταχθώ στον ελληνικό κόσμο.

Για την ελληνική κουζίνα τι έχεις να πεις;

Έκανα μαθήματα μαγειρικής και μαγειρεύω λίγα πράγματα. Στο σπίτι μαγειρεύω πιο εύκολα τη γαλλική κουζίνα και την μεξικάνικη. Μου αρέσει όμως πολύ η τυρόπιτα αλλά φυσικά και η χωριάτικη, το σουβλάκι και τα παϊδάκια. Επίσης το ούζο, το τσίπουρο και η ρακή, ποτά που δεν γνώριζα και που τώρα τα λατρεύω! Τα ελληνικά τυριά κι ειδικά το μανούρι και οι διάφορες γραβιέρες, οι ελιές επίσης κι όλες οι ελληνικές γεύσεις με ενδιαφέρουν και με συνεπαίρνουν.

Ποιες είναι οι αγαπημένες σου βόλτες στην Αθήνα;

Λατρεύω τα βουνά γύρω από την Αθήνα. Έκανα πολλές εκδρομές στον Υμηττό, Πεντέλη και Πάρνηθα. Μου αρέσει πολύ ο λόφος του Φιλοπάππου αλλά το αγαπημένο μου σημείο είναι η παλιά αγορά. Για την ελληνική ιστορία γνώριζα κάποια πράγματα από το σχολείο, αλλά με η μυθολογία με μαγεύει. Η μεγάλη ανακάλυψη ήταν όμως η υπόλοιπη Ελλάδα, η Πελοπόνησος, η Μονεμβασιά, ο Μυστράς, τα Μετέωρα, η Φλώρινα και η Θεσσαλονίκη.  Έχουμε ταξιδέψει αρκετά και έχουμε ανακαλύψει αμέτρητες ομορφιές και θυσαυρούς που κρύβει αυτός ο τόπος.

Ποια πράγματα σε ενοχλούν στην Αθήνα;

Η έλλειψη σεβασμού σχετικά με τη στάθμευση. Συχνά δεν μπορείς να προχωρήσεις γιατί ένα αυτοκίνητο έχει σταματήσει στη μέση του δρόμου, ή ένα μηχανάκι έχει πιάσει όλο το χώρο. Επίσης τα πεζοδρόμια είναι πολύ μικρά και κακοδιατηρημένα με αποτέλεσμα να αναγκάζεσαι να περπατάς στο δρόμο.  Και φυσικά η γραφειοκρατία,  αλλά μιας κι έχω εμπειρία από το Μεξικό έχω περισσότερη υπομονή και ξέρω πώς να το διαχειριστώ. Επίσης με δυσκολεύει πολύ να ακολουθήσω τα ελληνικά ωράρια. Όλα γίνονται πολύ αργά, το φαγητό, η έξοδος, οι επισκέψεις…

Με την ελληνική μουσική έχεις επαφή;

Φυσικά και μου αρέσει πάρα πολύ. Λατρεύω το μπουζούκι αλλά και τη μοντέρνα μουσική. Επίσης μου αρέσουν οι ελληκοί χοροί. Λάτρεψα την Δώρα Στράτου και ακούω τον σταθμό "Ελληνικό  93,2 fm" όπως και τον "Pepper 96,6 fm". Με την φίλη μου την Isabelle πήγαμε στον Πόρο και εκεί μας ξεσήκωσαν να χορέψουμε με τους ντόπιους. Φαίνεται εύκολο να χορέψεις αλλά ο ρυθμός με δυσκολεύει και δεν τα καταφέρνω πολύ καλά. Όμως με συνεπαίρνουν οι ελληνικοί χοροί.

Θα μπορούσες να ζήσεις στην Αθήνα;

Ω, ναι! Θα ήθελα να ζήσω εδώ για πάντα. Πολλές φορές με ρωτούν και δεν καταλαβαίνουν γιατί το θέλω τόσο πολύ, όμως το εννοώ. Θα πρέπει φυσικά να μάθω να μιλάω ακόμα καλύτερα τη γλώσσα για να νιώθω ακόμα πιο άνετα.

Ποιο μήνυμα θα ήθελες να αφήσεις στους αναγνώστες του deBòp;

Θέλω να πώ ότι ως Μεξικάνα νιώθω πολύ κοντά στους Έλληνες. Για εμένα ήταν τιμή και χαρά να γνωρίσω όχι μόνο την χώρα αλλά και τους ανθρώπους της μαζί με τα έθιμα και τις συνήθειές τους. Σας καλώ όλους να επισκεφτείτε το Μεξικό για το οποίο είμαι σίγουρη πως θα βρείτε πολλές ομοιότητες. Αν και γεωγραφικά οι δυο χώρες βρίσκονται μακριά η μία με την άλλη, έχουν πολλά κοινά. Όμως το Μεξικό δεν είναι το Cancun, όπως και η Ελλάδα δεν είναι η Σαντορίνη. Αξίζει να γνωρίσεις τους ανθρώπους της όπως και τα έθιμά τη!

Μετάφραση από τα ισπανικά: Μαρία Μιχαλινού

Κείμενο - Φωτογραφίες: Μαρία Μιχαλινού