Μέγαρο Λυκιαρδόπουλου

Η πρώτη κατοικία στην Ελλάδα που διέθετε ασανσέρ, ένα σύμβολο υπεροψίας απέναντι από την Ακρόπολη, ένα σημείο ανθρωπιάς κι αντίστασης που σήμερα λειτουργεί σαν χώρος τέχνης και πολιτισμού.

Το Μέγαρο Λυκιαρδόπουλου βρίσκεται στη Λεωφόρο Αμαλίας και είναι κτισμένο μεταξύ των ετών 1926-1933 σε σχέδια του αρχιτέκτονα Κωνσταντίνου Κυριακίδη, έπειτα από εσωτερικό αρχιτεκτονικό διαγωνισμό που πραγματοποίησε ο πρώτος ιδιοκτήτης του μεγάρου Νικόλαος Δ. Λυκιαρδόπουλος για το σχεδιασμό της ιδιωτικής του κατοικίας.

Το πενταώροφο κτίσμα -ενδιαφέρον δείγμα της αρχιτεκτονικής του μεσοπολέμου, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα ενός «μοντέρνου εκλεκτικισμού», με στοιχεία από τη γαλλική Ecole des Beaux-Arts και την Art Deco. Στο σχεδιασμό του εντάχθηκε μια νέα για την εποχή τεχνολογική καινοτομία, το γνωστό ασανσέρ και τα σαλόνια του φιλοξένησαν για χρόνια μεγαλοαστικές δεξιώσεις των οικογενειών Λυκιαρδόπουλου.

Κατά την ανοικοδόμηση του μεγάρου, πολλές αντιδράσεις προκλήθηκαν λόγω του μεγάλου για την εποχή ύψους του κτιρίου. Οι εφημερίδες της εποχής έκανα λόγο για ένα σύμβολο υπεροψίας και παρουσίαζαν το μέγαρο σε γελοιογραφίες ως έναν «ουρανοξύστη» που στέκεται ακριβώς απένταντι στο Ναό του Ολυμπίου Διός και την Πύλη του Αδριανού, και εμποδίζει με ασέβεια τη θέα προς την Ακρόπολη.

Το συγκεκριμένο κτίριο όμως κρύβει και άλλη μία ενδιαφέρουσα ιστορία καθώς, αρκετά χρόνια αργότερα, κατά την διάρκεια της Γερμανικής κατοχής εκεί μοιράζονταν συσσίτια, ενώ στους χώρους του κρύβονταν όσοι καταδιώκονταν από τη Gestapo.  Έπειτα από το θάνατο του ιδιοκτήτη Ν. Λυκιαρδόπουλου το 1963, το κτίριο στέγασε χώρους γραφείων αλλά και τη Βιβλιοθήκη των Ηνωμένων Εθνών ενώ τώρα φιλοξενεί την “Image Gallery”, ένα χώρο εκθέσεων και εκδηλώσεων αφιερωμένο στην τέχνη της εικονογράφησης.

Μέγαρο Λυκιαρδόπουλου
(Λεωφόρος Αμαλίας 36 και Σπ. Τσαγγάρη 15)