BERLINALE BLOGGER 2019 - Ινστιτούτο Γκαίτε // Η ελληνική ματιά στη Μπερλινάλε! // ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΤΩΝ ΣΑΡΓΑΣΣΩΝ – Η ΚΟΛΑΣΗ ΤΟΥ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ

Ο blogger της Berlinale Γεράσιμος Μπέκας είδε την ταινία του Σύλλα Τζουμέρκα που συμμετέχει στο Πανόραμα.

Από την ημέρα που είδα το «Όταν ο Βάγκνερ συνάντησε τις ντομάτες» της Μαριάννας Οικονόμου βομβαρδίζω την καταθλιπτική γλάστρα με το βασιλικό μου με ελληνική λαϊκή μουσική και Rihanna. Το εάν θέλει να συνεχίσει να ζει ή όχι μένει ακόμη αναπάντητο.

Σήμερα, το μενού έχει ως πρώτο πιάτο χέλι. Η νέα ταινία του Τζουμέρκα, που στελεχώνεται από το γνωστό (από άλλα έργα του Τζουμέρκα) καστ της Αγγελικής Παπούλια, της Γιούλας Μπούνταλη και του Χρήστου Πασσαλή, διαδραματίζεται, μεταξύ άλλων, σε μια μονάδα ιχθυοκαλλιέργειας χελιών. Εκεί, τα χέλια πιάνονται προτού μεταναστεύσουν στη Θάλασσα των Σαργασσών με σκοπό την αναπαραγωγή.

Η ΕΠΑΡΧΙΑ ΩΣ ΚΟΛΑΣΗ

Βρισκόμαστε στο Μεσολόγγι. Εδώ καθένας έχει την προδιαγεγραμμένη του θέση και κανείς δεν μπορεί να μετακινηθεί από αυτήν για κάτι καλύτερο. Η αστυνομικός Ελισάβετ έχει μετατεθεί εδώ από την Αθήνα, βρίζει, πίνει και δεν δείχνει πρόθυμη να ακολουθήσει το γράμμα του νόμου και της ηθικής. Η Ρίτα, μια τσακισμένη ψυχή, δουλεύει στη μονάδα ιχθυοκαλλιέργειας χελιών και ονειρεύεται να φύγει από εκεί. Ο αδελφός της, τραγουδιστής στην ντίσκο του χωριού και χρήστης κόκας, δεν την αφήνει. Όταν τον βρίσκουν κρεμασμένο στην παραλία, οι δρόμοι των δύο γυναικών διασταυρώνονται.

ΒΙΑΙΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ

Βλέπουμε δύο γυναίκες που αγωνίζονται να βγουν η καθεμία από την προσωπική της Κόλαση. Κινούνται σε μια πατριαρχική κοινωνία γεμάτη υποκρισία, όπου όλοι αναζητούν τον επίγειο παράδεισό τους. Πολλοί είναι διατεθειμένοι να πατήσουν επί πτωμάτων προκειμένου να το πετύχουν. Κανείς δεν είναι ευτυχισμένος.

Στον Τζουμέρκα, οι άνθρωποι γίνονται χέλια που ελίσσονται ανάμεσα στις γκρίζες ζώνες της ζωής, χωρίς σταματημό και ωθούμενοι από τις παρορμήσεις τους. Ας ελπίσουμε ότι τα χέλια δεν είναι τόσο θυμωμένα. Πρόκειται για μια βίαιη ταινία χωρίς συμπαθητικούς χαρακτήρες. Η αστυνομική πλοκή λειτουργεί ως πλαίσιο, πιο διεισδυτικός ωστόσο είναι ο συμβολικός των ονειρικών σεκάνς. Η ταινία δεν είναι ευκολοχώνευτη, αλλά είναι σημαντική. Όπως και να ’χει, τώρα ξέρω τι μουσική να βάλω στον βασιλικό μου: το δίσκο «Στην αυλή του Παραδείσου», στην εκδοχή του Χρήσου Πασσαλή, ο οποίος στην ταινία τελειώνοντας την εμφάνισή του στο νυχτερινό μαγαζί εξαπολύει σε μια εξαιρετική ερμηνεία μια ρητορική του μίσους ενάντια στη μικρή επαρχιακή πόλη. Το εάν ο βασιλικός μου θα επιβιώσει και από αυτήν είναι ένα άλλο θέμα.

---

Μετάφραση: Πελαγία Τσινάρη
Το Berlinale Blogger 2019 αποτελεί ένα project του Ινστιτούτου Γκαίτε.
Copyright: Κείμενο: Goethe-Institut Athen, Gerasimos Bekas. Το κείμενο αυτό υπόκειται σε άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού – Παρόμοια Διανομή 3.0 ΓερμανίαLizenz.

Για όλες τις ενημερώσεις σχετικά με το project Berlinale Blogger 2019 πατήστε εδώ www.goethe.de/hellas/berlinaleblogger.