BERLINALE BLOGGER 2019 - Ινστιτούτο Γκαίτε // Η ελληνική ματιά στη Μπερλινάλε! // Μπερδέματα...

O blogger της Berlinale Γεράσιμος Μπέκας έχει ένα πρόβλημα. Δεν μπορεί να αποκαλύψει ακόμα τίποτα για τις παγκόσμιες πρεμιέρες, και από πάνω τον μπερδεύουν με κάποιον άλλο.

Έχω ήδη δει τις πρώτες ταινίες, αλλά δεν επιτρέπεται να αποκαλύψω ακόμη τίποτα γι’ αυτές. Στις παγκόσμιες πρεμιέρες ισχύει ένα εμπάργκο, που λέει ότι οι σχετικές κριτικές μπορούν να δημοσιευθούν μισή ώρα μετά την έναρξη της πρώτης δημόσιας προβολής και όχι νωρίτερα. Τι κάνω λοιπόν στο μεσοδιάστημα; Αφοσιώνομαι με ερευνητικό πνεύμα στο μεγάλο θέμα που απασχολεί όλους τους επισκέπτες της Berlinale.

ΜΠΙΖΝΕΣ Η ΚΑΛΟΠΕΡΑΣΗ;

Τι συμβαίνει στα πάρτι της Berlinale; Νιώθει κανείς σαν να βρίσκεται στη βίλα του Pablo Escobar ή του Berlusconi; Ή μήπως βλέπει ανθρώπους να περιφέρονται διαρκώς με τις καρτ-βιζίτ τους προσπαθώντας να καπαρώσουν τον επόμενο ρόλο ή να κλείσουν την επόμενη δουλειά;

Στην Berlinale υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων. Οι μεν θέλουν διακαώς να πάνε στα πάρτι, αλλά δεν είναι προσκεκλημένοι. Οι δε έχουν πρόσκληση, αλλά δεν πηγαίνουν. Αυτό καθιστά την έρευνά μου πιο δύσκολη απ’ ό,τι περίμενα. Όπως και να ’χει έμαθα πώς ξεχωρίζει κανείς σε αυτά τα πάρτι τους νέους Γερμανούς σκηνοθέτες: Φοράνε καπελάκια του μπέιζμπολ, φουλάρια και τεράστια γυαλιά, και στις συζητήσεις χρησιμοποιούν υπερβολικά συχνά τη λέξη «amazing». 

ΣΠΑΣΤΑ ΓΑΛΛΙΚΑ

Η κουβέντα που έχω με τη Γερμανίδα πληροφοριοδότριά μου, η οποία δεν θέλει να αναφερθεί το όνομά της και δουλεύει εδώ και χρόνια ως υπεύθυνη υποδοχής στην Berlinale, διακόπτεται τη χειρότερη στιγμή: όταν εκείνη ετοιμάζεται να μου αποκαλύψει τα πιο σκοτεινά μυστικά του φεστιβάλ. Αυτήν ακριβώς τη στιγμή, λοιπόν, μια Γαλλίδα, λίγο πιο ψηλή και πιο γυμνασμένη από εμένα, με πιάνει από τον ώμο, με γυρίζει προς το μέρος της και ρωτά ταραγμένη αν είμαι ο Tahar Rahim. Επιχειρώ να τη ρωτήσω με τη σειρά μου αν μήπως έχω μπροστά μου την Juliette Binoche, αλλά προφανώς τα γαλλικά μου παραείναι σπασμένα ή η κυρία είναι απλά πολύ απογοητευμένη που τελικά δεν συνάντησε στο πρόσωπό μου τον σταρ από την ταινία «The Kindness of Strangers». Την καταλαβαίνω. Κι εγώ θα προτιμούσα την Binoche. Όμως η Berlinale είναι μόλις στην αρχή της. Πρώτα απ’ όλα, θα πάω να πάρω έναν καφέ και βλέπουμε.

---

Μετάφραση: Πελαγία Τσινάρη
Το Berlinale Blogger 2019 αποτελεί ένα project του Ινστιτούτου Γκαίτε.
Copyright: Κείμενο: Goethe-Institut Athen, Gerasimos Bekas. Το κείμενο αυτό υπόκειται σε άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού – Παρόμοια Διανομή 3.0 ΓερμανίαLizenz.

Για όλες τις ενημερώσεις σχετικά με το project Berlinale Blogger 2019 πατήστε εδώ www.goethe.de/hellas/berlinaleblogger.