Magic through the screen vol.3: Συγχρονισμός ήχου-εικόνας

Οι πρώτες μηχανές κινηματογραφικής προβολής είχαν φάρδος 70mm και στην άκρη τους υπήρχε μια διαφορετική ταινία, αυτή του ήχου. Φανταστείτε τις δυσκολίες των τεχνικών στα γυρίσματα που έπρεπε να συγχρονίζουν πλήρως τον ήχο με την ανάλογη εικόνα. Η εξέλιξη σε αυτόν τον τομέα ήταν ραγδαία ειδικά στην Αμερική όπου άρχισε να γιγαντώνεται η βιομηχανία του entertainment.

Οι μηχανές προβολής μέσα στους μικρούς θαλάμους με τα τετράγωνα μικροσκοπικά παραθυράκια, στο πίσω μέρος των τεράστιων αιθουσών, αποτελούσαν ένα θάλαμο αερίων με υψηλές θερμοκρασίες, με υψηλό κίνδυνο έκρηξης από τις πενθύρες των ράβδων κάρβουνου, που με την ένωση τους δημιούργησαν το τέλειο φως για την τέλεια προβολή της ταινίας στο πανί (Cinema Paradiso, 1988).

Η εξέλιξη του Celluloid από τα 70mm σταθεροποιήθηκε στην συνέχεια εώς και τις ημέρες μας στο 35mm με ενσωμάτωση του ήχου από άλλες πηγές.

Δεν θα μπορούσε η εξέλιξη του κινηματογράφου να αγνοήσει την ερασιτεχνία και την λατρεία των ανθρώπων στο να αποθανατίζουν τις στιγμές τους στο Celluloid. Έτσι, γεννήθηκαν οι μηχανές λήψης και προβολής για ερασιτέχνες και νοικοκυριά (κυρίως για τα πολύ προνομιούχα οικονομικά στρώματα κοινωνίας αρχικά). Με την εφεύρεση του μικρού σε διάσταση φιλμ standard 8mm χωρίς ήχο, που εξελίχθηκε στο super 8 με ήχο, με αντίστοιχες μηχανές προβολής και λήψεως. Ίσως οι νεότεροι της γενιάς του smartphone να αισθάνονται πως όλα αυτά στα οποία αναφερόμαστε είναι μουσειακά αντικείμενα ξεχασμένης εποχής.

Τα πρώτα ηχητικά και οπτικά εφέ δεν ήταν προνόμιο της 35mm ταινίας αλλά είχαν προηγηθεί κατά την εποχή του βουβού κινηματογράφου (A trip to the moon, 1902). Λίγο αργότερα άλλωστε ήρθε και το πρώτο βραβείο Oscar για Sound Editing (Big House, 1930) που σήμερα συμπεριλαμβάνεται στην κατηγορία του Sound Effect. 

Η έκπληξη των θεατών βλέποντας την ραγδαία μαγεία εικόνας και ήχου να τους τυλίγει μέσα στην σκοτεινή αίθουσα εξελισσόταν “movie after movie”.

Γράφτηκε από τον Όμηρο, από το Breakfast At Neptune, Coni-OnAir