Σκέψεις και γεγονότα με αφορμή μια έκθεση στο Ρομάντσο
2016-03-163 πραγματικοί διάλογοι μεταξύ ανθρώπων, σε 3 διαφορετικά σημεία της ίδιας Αθήνας. Οι έννοιες «δικό μου» και «δικό σου» αποτυπώνονται σε όλες αυτές τις καθημερινές στιγμές που τα εξωτερικά όρια επιβάλλονται σε καθέναν από εμάς, σε όσα θέλουμε αλλά δεν μπορούμε να αγγίξουμε, σε όσα είναι εκεί έξω και δεν μπορούμε παρά μονάχα να κοιτάμε από απόσταση. Η΄ σε εκείνες τις στιγμές που θέλουμε να διατηρήσουμε ιδιωτικές χωρίς καμία εξωτερική παρέμβαση. Όλα κομμάτια της ίδιας ζωής, της ίδιας πόλης.
Η Κ. και η Σ. συζητούν μια Κυριακή, γύρω στις 3 μ.μ..
- Πολύ φωτεινό το σπίτι σου.
- Ναι, είναι! Άσε, γιατί θα μου λείψει πολύ αυτό το φως!
- Γιατί να σου λείψει;
- Λέω να ξενοικιάσω και να βρω ένα μεγαλύτερο.
- Μα είναι αρκετό για ένα άτομο.
- Πράγματι αλλά εγώ νιώθω ότι δε χωράω.
- Κρίμα γιατί το έχεις φτιάξει πολύ ωραίο.
- Ευχαριστώ! Και εγώ αναρωτιέμαι πως θα το αφήσω. 3 χρόνια εδώ μέσα και έχω ζήσει τόσα πολλά. Αλλά μάλλον ήρθε η ώρα να κάνω κάποιο άλλο σπίτι δικό μου.
...
Διάλογος μεταξύ της Σ. και ενός αστυνομικού στην Ηρώδου Αττικού, μια Τετάρτη γύρω στις 12 μ.μ..
- Παρακαλώ κυρία μου, πρέπει να κατεβείτε από το πεζοδρόμιο και να συνεχίσετε από το δρόμο.
- Τι εννοείτε;
- Δεν επιτρέπεται να συνεχίσετε από το πεζοδρόμιο.
- Για ποιο λόγο;
-Για λόγους ασφαλείας.
- Δηλαδή υπονοείτε ότι μπορεί να προκαλέσω κάτι κακό εάν συνεχίσω να περπατάω από εδώ;
- …
...
Σκέψεις της Κ. στο λόφο του Λυκαβηττού μια Κυριακή απόγευμα.
«Ελπίζω να μην κάθεται κανείς στο παγκάκι μου.»
[...]
«Καφέ έχω, νερό έχω, προς το παρόν δεν πεινάω οπότε είμαι οκ και άλλωστε, όταν πεινάσω θα φύγω.»
[…]
«Τέλεια! Είναι άδειο!»
[… ]
Ένας κύριος πλησιάζει και κάθεται.
«Γαμώτο! 2 κεφάλαια έμειναν, τώρα βρήκε να κάτσει δίπλα μου;»
Το παραπάνω άρθρο συντάχθηκε από τις Έμιλυ Καποθανάση και Γεωργία Σουβατζή με αφορμή την έκθεση «δικό μου» που πραγματοποιείται στο Ρομάντσο από τις 16 έως τις 23 Μαρτίου αλλά και την τυχαία ανακάλυψη της παραπάνω φωτογραφίας στους διαδικτυακούς τόπους.
