Sense and Sensibility: Stop do, start being

Φαντάσου τώρα να μπαίνεις στο σχολείο στο οποίο είσαι μαθητής ή δάσκαλος και να αφήνεις  αγνώστους να σε ξεναγούν σε αυτό έχοντας στήσει ολόκληρο παιχνίδι στους χώρους του. Φαντάσου να είναι βράδυ, να σε υποδέχονται - εσένα, μόνο σου!- στην είσοδο του σχολείου, να σε πηγαίνουν σε διάφορες αίθουσες που μέχρι χθες ήξερες αλλά σήμερα μοιάζουν άγνωστες, να παίζουν μαζί σου, να σε μυούν σε έναν κόσμο  αλλόκοτο δίνοντάς σου έναν ρόλο τον οποίο υποδύεσαι χωρίς καλά-καλά να το συνειδητοποιείς…

Να σου κλείνουν τα μάτια, να σε οδηγούν χρησιμοποιώντας τις αισθήσεις σου, να σου μιλάνε σε γλώσσες που δεν καταλαβαίνεις, να σου τραγουδούν και τελικά να ζωντανεύουν μέσα σου συναισθήματα και βιώματα που ήταν χωμένα κάπου βαθιά και τα οποία είχες ξεχάσει. Επιθυμίες, όνειρα, φόβοι μετοικούν από το ασυνείδητο στο συνειδητό και σε τρομάζουν, αλλά ταυτόχρονα σε λυτρώνουν γιατί σε φέρνουν σε επαφή με την ίδια σου την ύπαρξη. Νιώθεις ανοιχτός και εκτεθειμένος, γιατί ο ρόλος που υποδύεσαι είναι ο ίδιος σου ο εαυτός.

Κι επειδή ίσως νομίζετε ότι φλυαρώ, μιλάω για βιώματα σαράντα ανθρώπων που βρεθήκαμε στο Kazimierz Dolny της Πολωνίας, στο πλαίσιο του προγράμματος Sense and Sensibility. Ήταν ένα 8ήμερο training εισαγωγής στη μέθοδο Sensory Labyrinth Theatre, μια μέθοδο θεάτρου, κατά την οποία το κοινό εισέρχεται σε ένα installation μόνο του και εξερευνά ένα μονοπάτι κατά μήκος του οποίου ξεκλειδώνει τις αισθήσεις του και τις ανακαλύπτει από την αρχή. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, το κοινό εξερευνά καθετί με την αθωότητα ενός μικρού παιδιού, ταξιδεύοντας για λίγο πίσω στην παιδική του ηλικία.

Είναι μια διαδικασία αναζωογονητική κατά την οποία νιώθεις εύθραυστος, ευσυγκίνητος και ζωντανός. Στο Sensory Labyrinth Theater τα αγγίγματα χάνουν τη βιασύνη τους, αποκτούν σημασία, μεταδίδουν συναισθήματα και γίνονται αληθινά!