Άλφρέ ντε Μυσέ, «Λορεντζάτσιο», εκδ. Σοκόλη

Ο Λορέντζο, υποτιμητικά Λορεντζάτσιο, είναι ένας μοναχικός αντιήρωας, σε μια κοινωνία υπόδουλη κι ερμητικά κλειστή. Ο Λορέντζο, δεν έχει κανένα από εκείνα τα χαρακτηριστικά που έχει ένας ρομαντικός ήρωας που παλεύει ενάντια σε ένα σάπιο, παλαιϊκό και σκληρό καθεστώς. Είναι μοναχικός, βουτηγμένος στην ηδονή και την ακολασία, ανίκανος να έρθει σε σύγκρουση, σε καβγά ή σε φιλονικία με τον οποιοδήποτε για τον οποιοδήποτε λόγο, όπως επιτάσουν τα πρότυπα της εποχής.

Παρόλα αυτά, είναι εκκεντρικός, έξυπνος, φλογερός ομιλητής, μορφωμένος, καταγγελτικός απέναντι στην εξουσία των Μεδίκων με κάθε ευκαιρία. Κυρίως, εναντίον του δούκα Αλεξάνδρου των Μεδίκων, άρχοντα της Φλωρεντίας, τον οποίο, προκειμένου να καταφέρει να «ρίξει από το θρόνο» και μαζί του ολόκληρο το τυραννικό καθεστώς, υπηρετεί τυφλά και άοκνα, εκπληρώνοντας κάθε παράλογη επιθυμία του.

Μέσα από την προσωπική διαδρομή του Λορέντζο, παρατηρούμε ολόκληρη τη Φλωρεντία του 1537 να πάλλεται. Σε ένα έντονα πολιτικοποιημενο έργο, ο Μυσέ διαγράφει την κοινωνική κατάσταση της εποχής, συμπυκνώνοντας στο πρόσωπο του Λορέντζο όλη την αγάνακτηση και την αμφισβήτηση προς το καθεστώς. Με τρόπο ανορθόδοξο αλλά και ρομαντικά ρεαλιστικό, ο Λορέντζο, από αδιάφορος υποτελής του δούκα Αλεξάνδρου των Μεδίκων, γίνεται ο φονιάς του. Από εκεί και πέρα, ξεκινάει η πορεία προς το άδοξο τέλος του. Λοιδορείται και κυνηγιέται με μανία από τον όχλο. Ο αγώνας του εμπεριέχει μια ματαιότητα και ένα τέλος, που μοιραία απογοητεύει -χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο άνθρωπος, με ότι μέσο μπορεί να μεταχειριστεί, θα πάψει ποτέ να παλεύει ενάντια στα δεσμά του.

Ο Μυσέ, μέσα από τις σχέσεις όλων των προσώπων που συμμετέχουν στο έργο, φτιάχνει ένα ζωηρό θεατρικό έργο, με έντονα πολιτική άποψη, μέσα στο ρομαντικό κλίμα της εποχής. 

Αλφρέ ντε Μυσέ, «Λορεντζάτσιο»
Εκδόσεις Σοκόλη
Μετάφραση:  Νεκτάριος-Γεώργιος Κωνσταντινίδης
Επιμέλεια:  Ανδρέας Στάικος