«Δανάη» | Ένα ερωτικό μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας από τον Αλέξανδρο Έξαρχο

Μία διαφορετική παρουσίαση ενός διαφορετικού βιβλίου. Ο συγγραφέας Αλέξανδρος Έξαρχος, τον οποίο γνωρίσατε στο deBόp από την προσωπική του στήλη «ΘεΑθήνες», βάζει μουσική και μας μιλάει για τη «Δανάη» του.
Πατήστε το play εδώ και αφήστε τον να σας αφηγηθεί την ιστορία της!

Η «Δανάη» είναι ένα ασυνήθιστο ερωτικό μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας που εκτυλίσσεται σε δύο επίπεδα ή, καλύτερα, μέσω δύο παράλληλων ιστοριών με πολύ ισχυρά κοινά σημεία αναφοράς τα οποία φανερώνονται σταδιακά και συχνά με τρόπο αναπάντεχο στον αναγνώστη της.

Στο πρώτο επίπεδο, η δράση εκτυλίσσεται στο «Κούμους», την ναυαρχίδα του διαστημοστόλου των Έιφον, ενός υπεραναπτυγμένου διαστρικού πολιτισμού, οι εκπρόσωποι του οποίου χαρακτηρίζονται από την κωμική - για τα ανθρώπινα δεδομένα - εμφάνιση τους και για την επικοινωνία τους μέσω τηλεπάθειας.
Παρακολουθούμε τα τεκταινόμενα στο «Κούμους», λοιπόν, σε ένα άκρως κρίσιμο στάδιο της ιστορίας των Έιφον, καθώς μια επίλεκτη και πολυπληθής ομάδα τους σπεύδει, υπό την φωτισμένη ηγεσία ενός ικανότατου ηγέτη, του Ουπ-Ταμ, προς έναν πλανήτη κάπου στις εσχατιές του Γαλαξία για να αντιμετωπίσει έναν θανάσιμο για το είδος τους κίνδυνο.
Μια αναγκαστική παράκαμψη στο ταξίδι αυτό του αστρόπλοιου των Έιφον τους φέρνει στην επιφάνεια ενός αστεροειδούς, όπου προβαίνουν στην διάσωση δύο ανθρώπων - ο ένας εκ των οποίων βρίσκεται σε κωματώδη κατάσταση - που έχουν καταπέσει εκεί με το σκάφος τους.
Το - όχι και τόσο τυχαίο - γεγονός αυτό αποδεικνύεται κομβικό, καταλυτικό και ανατρεπτικό για την εξέλιξη της όλης ιστορίας.
Αυτό διότι οδηγεί σε μια απόφαση για αναπροσανατολισμό της αποστολής του «Κούμους» προς τον λεγόμενο «Πλανήτη της Αιωνιότητας», εξαιτίας του ότι αυτό που φαίνεται, τελικώς, να διακυβεύεται - όπως αποκαλύπτεται και από τα λεγόμενα του Μάρτιν, του ενός εκ των δύο ανθρώπων που περισυνέλεξαν οι Έιφον - είναι όχι απλώς η επιβίωση των Έιφον, μα η συνοχή και η συνέχεια του χωροχρονικού ιστού ολόκληρου του Σύμπαντος.

Στο δεύτερο επίπεδο, το σχετικά πιο συμβατικό, παρακολουθούμε την αφήγηση μιας ιστορίας «καταραμένου» και «καταδικασμένου» έρωτα που διαδραματίζεται στις μέρες μας, δηλαδή στο λυκαυγές της δεύτερης μετά Χριστόν χιλιετηρίδας, μεταξύ δύο φαινομενικά αταίριαστων ανθρώπων, που τυχαίνει να είναι συνάδελφοι σε μια πολύ μεγάλη Εταιρία: του Κωνσταντίνου και της Δανάης.
Το κοινό σημείο αναφοράς των δύο ιστοριών, βεβαίως, είναι ότι η αφήγηση αυτής της δεύτερης, της πιο συμβατικής, ιστορίας πραγματοποιείται με τρόπο παραληρηματικό, από τα χείλη του ενός εκ των δύο ανθρώπων που περισυλλέγουν οι Έιφον από τον αστεροειδή: του... Κωνσταντίνου, δηλαδή, που είναι εκείνος που βρίσκεται σε κωματώδη κατάσταση.
Καθώς κατευθυνόμαστε προς την κλιμάκωση του έργου, γίνεται ολοένα και πιο αντιληπτό ότι οι δύο παράλληλες ιστορίες όχι απλώς σχετίζονται, αλλά
είναι αξεδιάλυτα δεμένες μεταξύ τους...
Τρεις είναι οι κύριοι θεματικοί άξονες οι οποίοι διατρέχουν την «Δανάη».
Ο ένας αφορά την παράδοξη συνύπαρξη απόλυτης αβεβαιότητας και απόλυτης σιγουριάς στις πιο κρίσιμες αποφάσεις της ζωής μας και τα στενά, μα υπαρκτά και σημαντικά, περιθώρια μας διαχείρισης των αποτελεσμάτων των αποφάσεων αυτών εκ μέρους μας.
Ο δεύτερος κινείται γύρω από την διαπίστωση ότι η ουσία και το νόημα μιας ερωτικής σχέση ή σχέσης αγάπης ή σχέσης στοργής και αφοσίωσης εξαρτάται κατά κύριο λόγο από αυτά που δίνουμε και από την ανιδιοτελή διαθεσιμότητά μας προς τον άλλον.
Και ο τρίτος άξονας συναρτάται με το ότι η εκπλήρωση του χρέους που η Ειμαρμένη ή οι συνθήκες μας έχουν απονείμει απέναντι στον εαυτό μας και το Σύμπαν είναι ο επίπονος μα μοναδικός δρόμος προς την απελευθέρωση και αυτοπραγμάτωσή μας σε αυτήν την ζωή...

Καλή ανάγνωση!

 

Βιογραφικό Αλέξανδρου Έξαρχου
Ο Αλέξανδρος Έξαρχος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου παρέμεινε μέχρι το 2012, όταν και μετανάστευσε στην Φρανκφούρτη.
Από μικρό τον τραβούσε κάθε τι το μαγικό, το εξωπραγματικό, το αλλόκοσμο, το υπερβατικό, το ποιητικό, και επιδιδόταν στο να πλάθει ιστορίες με αυτά τα υλικά, δηλαδή, με άλλα λόγια, το υλικό των ονείρων, το μόνο - μεταξύ μας - που αληθινά μπορεί ν’ αλλάξει την πραγματικότητα.
Και όσο μεγάλωνε, αυτές του οι «επικίνδυνες» και «παρεκκλίνουσες» τάσεις δεν καταλάγιαζαν - το αντίθετο.
Έτσι - άκουσον, άκουσον - έχει φτάσει στο σημείο να έχει συγγράψει κι εκδόσει δύο βιβλία, να έχει φτιάξει και δημοσιεύσει σωρεία κειμένων, άρθρων, διηγημάτων, ποιημάτων και άλλων έργων - τα οποία αναρτώνται και στον ιστότοπό του: www.alexarchos.com - και να έχει στα σκαριά έναν σκασμό από μεγαλεπήβολα σχέδια για το μέλλον.
Κατά τ’ άλλα εργάζεται σε μεγάλο οργανισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, απ’ όπου και λαμβάνει μεγάλο μέρος της έμπνευσής του για τα σουρεαλιστικότερα των δημιουργημάτων του.
Όταν δεν δημιουργεί και δεν εργάζεται, αφιερώνει τον χρόνο του στα πράγματα που τον εκφράζουν και τον γεμίζουν πραγματικά - βιβλία, μουσική, κινηματογράφος, ταξίδια, ξεχωριστές εμπειρίες - δηλαδή, τα πράγματα που, μαζί με όσα δημιουργεί, έχει υποχρέωση απέναντι στον εαυτό του και τον κόσμο να κάνει.