Διαβάσαμε: «Διηγήματα και Νουβέλες» τoυ Τσέχοφ | Εκδ. Ψυχογιός

Χωρίς συγκεκριμένη αιτία, η επαφή μου με την κλασική λογοτεχνία των μεγάλων Ρώσων συγγραφέων δεν έχει ακόμα εξελιχθεί όπως θα ήθελα. Όταν είδα τη συγκεκριμένη συλλεκτική και προσεγμένη έκδοση με τα διηγήματα και τις νουβέλες του Άντον Τσέχοφ, αποφάσισα να είναι αυτή η αναγνωστική μου αφετηρία με τον μεγάλο συγγραφέα, όπως όλοι πάντα μου έλεγαν. Ίσως ήταν από τις περιπτώσεις που το κλασικό ξεγλιστράει από το οπτικό πεδίο και είναι κάπως δεδομένο δυστυχώς. Παρ’ όλα αυτά, οφείλω να ομολογήσω ότι έπαιξε ρόλο στην επιλογή μου και το εξαιρετικό επίμετρο του Τόμας Μανν, όπου πλέκει τα εγκώμια στον Τσέχοφ, στο οποίο και έριξα μια ματιά αμέσως.

Πράγματι, συνειδητοποίησα καθ’ όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης την αφηγηματική δεινότητα του Τσέχοφ. Ψυχογραφεί με υπέροχη τεχνική και λεπτομέρεια τους ήρωες του, οι οποίοι προέρχονται από όλες τις κοινωνικές τάξεις της τότε Ρωσίας. Πρόκειται για μια χαρακτηριστική συλλογή έργων του που σχηματίζουν το παζλ του τσεχοφικού κόσμου, γραμμένα είτε στις νέες είτε στις ώριμες μέρες του.

Εδώ μέσα, βρίσκεται διάχυτη η παραστατικότητα της ρωσικής καθημερινότητας, που αντικατοπτρίζεται σε διάφορες πτυχές της ζωής, την ερωτική, την επαγγελματική, τη γραφειοκρατική κτλ. Με άκρατο ρομαντισμό αλλά και ιδιαίτερη καυστικότητα, ο Τσέχοφ παρουσιάζει λυρικά και σαρκαστικά τη θλίψη των απλών ανθρώπων που προκαλείται από ερωτικούς και κοινωνικούς λόγους. Εν τέλει, καρταφέρνει να θίξει διαχρονικά θέματα της ζωής, όπως ο έρωτας, το χάσμα γενεών και οι κοινωνικές διαφορές.

«Διηγήματα και Νουβέλες» τoυ Τσέχοφ

Εκδ. Ψυχογιός