Διαβάσαμε: «Ένα για τον Δρόμο» του Θεοδόση Μίχου | Εκδόσεις Μεταίχμιο
2024-05-07
Τα μπαρ είναι σημεία συναντήσεων, σωματικών και πνευματικών. Είναι μέρη που ο κάθε χαμένος εναποθέτει τις ελπίδες του σε ένα ποτήρι με οινόπνευμα, σε μια αγαπημένη μελωδία ή στα βλέμματα των τριγύρω συνδαιτυμόνων. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι τα μπαρ και το σόσιαλ μίντια είναι τα σύγχρονα καφενεία. Εκεί γίνονται ακόμα ζυμώσεις, συμφωνίες, διαφωνίες, γνωριμίες και κυρίως συναντήσεις, όπως προαναφέρθηκε.
Είναι ξεκούραστο και ανακουφιστικό να γνωρίζεις ότι ο χρόνος μπορεί να σταματήσει για λίγο όσο περιμένεις το επόμενο ποτό στην μπάρα ή ανταμώνεις με αγαπημένα πρόσωπα υπό την ίδια σκεπή, μια σκεπή που μοιάζει με καταφύγιο στην αστική βαβούρα, αλλά ταυτόχρονα την εντείνει καθώς τα ίδια τα μπαρ είναι μέρη του γενικότερου αστικού ιστού.
Έτσι, άλλοτε αμέριμνοι και άλλοτε προβληματισμένοι, οι χαρακτήρες του Θεοδόση Μίχου στο νέο του βιβλίο «Ένα για τον δρόμο», με διηγήματα που συναρπάζουν και χαλαρώνουν τον αναγνώστη, καταφεύγουν στο δικό τους αλκοολικό απάγκιο αποζητώντας απαντήσεις και διάλειμμα από ό,τι τους ταλαιπωρεί. Τα σφηνάκια κατεβαίνουν γοργά όσο γοργά ρέει και η καθημερινότητα. Ο χρόνος δε ρωτάει κανέναν. Προϋπάρχει των ανθρώπων και είναι αδυσώπητος.
Οι ήρωες του Μίχου είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Αναπτύσσονται, εκπλήσσονται ή ξενερώνουν σε κάποια γωνιά μιας πόλης που αλλάζει ραγδαία. Μέσα στις σκοτεινές αίθουσες των μπαρ, οι θαμώνες και οι επισκέπτες, λοιπόν, ξεδιπλώνουν το κουβάρι της δικής τους ιστορίας, που είναι γεμάτο από έρωτες, απώλειες, νίκες, ήττες, διλήμματα, ψευδαισθήσεις συνήθειες και εν γένει ιστορίες.
Ο καθένας έχει τη δική του διαδρομή αλλά η διαδρομή σε αυτό το βιβλίο καταλήγει πάντα στην πόρτα ενός μπαρ. Υπάρχει, εξάλλου, καθολική αποδοχή από τον μπάρμαν. Τα μπαρ είναι χώροι ενσυναίσθησης. Ακόμη και όταν τα πράγματα μοιάζουν μάταια, οι μπαρόβιοι δε διστάζουν να περάσουν την πόρτα και να κάνουν την εσωτερική τους πρόποση σε ό, τι τους σημαδεύει βαθιά.
