Διαβάσαμε: «Η Αχνή Θέα των Λόφων» του Καζούο Ισιγκούρο | Εκδόσεις Ψυχογιός
2023-11-02
Η «Αχνή θέα των λόφων» είναι η πρώτη συγγραφική απόπειρα του Καζούο Ισιγκούρο. Δεν αποτελεί μόνο ορόσημο στην πορεία του λογοτεχνή, καθώς αποτέλεσε το λιθαράκι για τη διαδρομή προς την καταξίωση, αλλά αποτελεί και κομβικό σημείο στη ζωή του ώστε να αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στην ιδιότητα του συγγραφέα. Ουσιαστικά, το βιβλίο αυτό είναι η διπλωματική του εργασία στο East Anglia, στο πλαίσιο του προγράμματος δημιουργικής γραφής που παρακολουθούσε.
Το μυθιστόρημα αυτό δείχνει έναν δρόμο στρωμένο με ροδοπέταλα για τον Ισιγκούρο, από τη μακρινή δεκαετία του ’80. Με αφηγηματική ροή, ενδιαφέρουσα πλοκή, έντονη ψυχογραφική ματιά, πρόκειται για ένα έργο που πραγματεύεται την απώλεια. Είναι μια απώλεια που αφορά τόσο το κοινωνικό όσο και το ψυχολογικό επίπεδο. Η απώλεια διαπερνά τις ψυχές των ανθρώπων, μέσα από τις προσωπικές και εσωτερικές σου αναταράξεις και επεκτείνεται μέχρι τη στρατόσφαιρα του πλανήτη.
Σε ένα αγρόκτημα της Αγγλίας του’ 70, η Ετσούκο δέχεται την επίσκεψή της κόρης της «Νίκι». Η συνάντηση αυτή στέκεται αφορμή για την κατάδυση στις ψυχολογικές συνθήκες που ταλάνιζαν την Ετσούκο, στο παρελθόν, σε μια στιγμή που οι κοινωνικές συνθήκες ήταν εξίσου ξοφερές με την ψυχή της. Ξεκινάει, λοιπόν, μια εγκιβωτισμένη αφήγηση που οδηγεί πολύ πίσω, στην ανοικοδόμηση του Ναγκασάκι μετά από τη ρίψη της βόμβας, σε ένα ιστορικό πλαίσιο που ενώ η ειρήνη και η ησυχία ήταν μπροστά στα μάτια των ανθρώπων, η σκοτεινιά δεν ήταν και πολύ μακριά, ειδικά για την Κέικο, το πρώτο παιδί της Ετσούκο και τη Μαρίκο, το παιδί της φίλης της «Σατσικό».
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η Ετσούκο προσπαθούσε να μεγαλώσει το παιδί της που υπέφερε από τα φαντάσματα του πολέμου. Αποφάσισε, λοιπόν, να μετακομίσει στις ΗΠΑ, μαζί με τον Αμερικάνο εραστή της, ώστε να συμπορευτεί με τον αισιόδοξο εκσυγχρονισμό του δυτικού πολιτσιμού. Ωστόσο, η Κέικο ήταν ανένδοτη και δε συμφωνούσε με αυτό το σενάριο. Δεν άντεχε άλλον ξεριζωμό, άλλη ταλαιπωρία. Όλη αυτή η απελπισία και η ματαιότητα την οδήγησαν στην αυτοκτονία.
Σήμερα, ο θάνατος αυτός είναι ένα τραύμα ανίατο για την Ετσούκο. Όπως και η βόμβα που έπεσε στο Ναγκασάκι, είναι, χωρίς αμφιβολία, ένα τραύμα ανίατο για την Ιαπωνία και ολόκληρη των ανθρωπότητα. Αυτές οι τρομακτικές εξαφανίσεις έχουν κοστίσει ακριβά και ανεπανόρθωτα στο ατομικό και συνολικό επίπεδο των Γιαπωνέζων. Τα αισθήματα, οι σκέψεις και τα γεγονότα είναι δεδομένα που αφορούν άμεσα τη ζωή του συγγραφέα, αφού και ο ίδιος έφυγε νωρίς από την Ιαπωνία. Είναι ο θάνατος, στο τέλος, που στέκεται ως αμείλικτος κριτής των όσων έγιναν, των όσων πρόκειται να συμβούν, μα κυρίως όλων αυτών που κινούν τα νήματα του παρόντος.
