Διαβάσαμε: «Η μπαλάντα των ανίδεων και καλών» του Γιάννη Ν. Μπασκόζου | Εκδόσεις Μεταίχμιο

Μια παρέα από το Παγκράτι είναι έτοιμη να ξεκινήσει το μουσικό της ταξίδι. Μια παρέα είναι έτοιμη να σερφάρει πάνω στο κύμα της εποχής με σανίδα τη μουσική. Όσο η εικόνα της δικτατορίας αρχίζει να ξεθωριάζει, τόσο τα όνειρα των νέων παιδιών αυτής της νουβέλας αρχίζουν να ξεπροβάλλουν! Έχει προηγηθεί ο Μάης του '68, το Woodstock και ο αέρας του κινήματος των beatnik καταφθάνει σιγά σιγά και στην Ελλάδα, για να αλλάξει τα πάντα.

Ο Γιάννης Μπασκόζος παρουσιάζει ένα δημιούργημα που κινείται ανάμεσα στο κοινωνικό και το ατομικό πρίσμα. Η Ελλάδα βρίσκεται σε μεταβατικό στάδιο και μια συντροφιά νέων παιδιών, με αφορμή μια συναυλία του Διονύση Σαββόπουλου, αποφασίζει να φτιάξει τον δικό της μύθο από τις γειτονιές του Παγκρατίου. Ο μύθος αυτός ονομάζεται «Athens Pistols» και διαδραματίζεται στις παλιές συνοικίες, που είχαν το νόημα της ενότητας, μέσα σε παλιά στέκια που πια έχουν ξεφτίσει αλλά κάποτε υπήρξαν καταφύγια διασκέδασης και ανταλλαγής ιδεών και μέσα σε σπίτια νέων παιδιών όπου ηχούσαν δυνατά οι Animals, οι Troggs και οι Forminx!

Η αφήγηση αρχικά σχετίζεται με το επίπεδο των κοινωνικών προσδοκιών. Η ελπίδα γεννιέται ξανά, εμφανίζεται στον αέρα της εποχής σαν μήνυμα από το μέλλον, ότι η δημοκρατία δηλαδή θα επιστρέψει. Αυτό ψυχανεμίζονται και οι πρωταγωνιστές φυσικά του βιβλίου, οι οποίοι είναι έτοιμοι, γεμάτοι από ενθουσιασμό και απερισκεψία να γράψουν τα δικά τους τραγούδια σύμφωνα με τα πρότυπα και τις καταβολές που υπάρχουν τη δεδομένη στιγμή σε Ελλάδα και εξωτερικό. Υπάρχει δυναμική και η αόρατη ελπίδα αγγίζει σταδιακά κάθε γωνιά της μεγαλούπολης. 

Μέσα, λοιπόν, στην κοινωνική ζύμωση της εποχής και σε ένα σημείο που οι Έλληνες αισθάνονται ότι κάτι νέο έρχεται χωρίς να γνωρίζουν τι ακριβώς, πραγματοποιούνται και οι ψυχογραφικές ζυμώσεις των «Athens Pistols». Αναζητώντας τον δρόμο τους στη μουσική είναι σαν να αναζητούν τον δρόμο τους στη ζωή. Αποδεικνύεται ακόμη μια φορά ότι η μουσική είναι ένα υπέροχο ταξίδι που δε σκοπεύει απαραίτητα στον προορισμό αλλά στο νόημα του ίδιου του ταξιδιού.

Έτσι, οι χαρακτήρες της νουβέλας συνδέονται, ερωτεύονται, έχουν όνειρα και φιλοδοξίες, περνούν μέσα από ματαιώσεις και προδοσίες, βιώνουν τις δικές τους απώλειες, για να φτάσουν σε ένα αύριο τελείως διαφορετικό, όπου η δικτατορία αλλά, η μουσική και η παρέα τους, ανήκουν πια στη σφαίρα των αναμνήσεων! Τελικά πάντως, όπως λέει και ο Κώστας, ένας από τους πιο συμπαθείς χαρακτήρες του βιβλίου, αν όχι ο συμπαθέστερος, η απώλεια είναι ένας δρόμος προς την ενηλικίωση!

Αγοράστε το βιβλίο εδώ.