Διαβάσαμε: «Η φανέλα με το 9» του Μένη Κουμανταρέα | Εκδόσεις Πατάκη
2023-03-20
Ο Βασίλης Σερέτης είναι μια πολύ ιδιάζουσα περίπτωση. Ο πρωταγωνιστής στο μυθιστόρημα του Κουμανταρέα έχει πολλές φιλοδοξίες, ταλέντο και ορμητικότητα. Ο Μπιλ αγαπάει το ποδόσφαιρο, είναι ένας πολλά υποσχόμενος ποδοσφαιριστής. Περιφέρεται από πόλη σε πόλη, αλλάζει ομάδα και σύντροφο, διακατέχεται από μια κραυγαλέα μοναχικότητα, αλλά η καριέρα του μοιάζει λαμπρή.
Το κόκκινο χαλί και το γρασίδι στα γήπεδα της Ελλάδας είναι σαν να είναι φτιαγμένα για εκείνον. Όμως, το μεθυστικό άγγιγμα της δόξας, οι αθλητικοί παράγοντες που τον προσεγγίζουν όλο και περισσότερο (γυμναστές, προπονητές, θεραπευτές και δημοσιογράφοι), ακόμα και οι σχέσεις του, δεν του είναι αρκετές.
Μια υπαρξιακή μελαγχολία τον οδηγεί σε άστατη ζωή. Παρασύρεται από τη δίνη των νυχτερινών καταχρήσεων και η πόρτα για την καριέρα που θέλει να χαράξει, απομακρύνεται όλο και περισσότερο. Όσο επιθετικός και αν παρουσιάζεται στο γήπεδο, αφού παίζει σέντερ φορ, τόσο επιθετικός / καταστροφικός, κυρίως προς τον εαυτό του, παρουσιάζεται και στην καθημερινότητά του.
Πέραν του πολυδιάστατου και αλλόκοτου κόσμο όπου κατοικεί ο Μπιλ, έναν κόσμο που συμπεριλαμβάνει ιδιαίτερες φίγουρες του αθλητισμού αλλά και του υποκόσμου, «Η φανέλα με το 9», είναι ένα μυθιστόρημα για τη λαϊκή τάξη. Για τους ανθρώπους που δεν έχουν σχέση με τον αστικό τρόπο ζωής αλλά αναγκάστηκαν να τον ακολουθήσουν, τότε, τα χρόνια της μεγάλης αστυφιλίας / αστικοποίησης. Τα γεγονότα διαδραματίζονται ανάμεσα σε Θεσσαλονίκη, Βόλο και Αθήνα, σε μια Ελλάδα που αλλάζει, σε ένα κομβικό σημείο για αυτήν, όπου οι αλάνες και οι ελεύθεροι χώροι δίνουν τη θέση τους σε νέοκτιστες πολυκατοικίες. Η ατμόσφαιρα της Αθήνας είναι τόσο παράξενη που φαίνεται να επηρεάζει ακόμα και τον Μπιλ
Το βιβλίο πραγματεύεται τον γολγοθά ενός συμπαθητικά "καταραμένου" ήρωα που είτε θα αγγίξει τους ώριμους καρπούς της ωριμότητας με τίμημα την ανωνυμία είτε θα πέσει ολοταχώς στον τοίχο της ματαιοδοξίας. Η πορεία του είναι αμφιλεγόμενη και τα εσωτερικά διλήμματα τεράστια. Όπως ο ίδιος ο συγγραφέας ισχυρίστηκε, κάτι που υπάρχει στις αναδημοσιευμένες συνεντεύξεις, οι οποίες βρίσκονται στο τέλος της ιστορίας, ήθελε να γράψει ένα βιβλίο για αυτούς που δεν έχουν σχέση με τις τέχνες και τα γράμματα. Για αυτούς που η αυθεντικότητά τους βγαίνει συνέχεια στην επιφάνεια και δε σχετίζονται καθόλου με πουριτανισμούς και καθωσπεπισμούς. Φαίνεται ότι κάτι τον γοήτευε σε αυτόν τον κόσμο, παρόλο που ο ίδιος δεν υπήρξε ποτέ σθεναρός φίλαθλος κάποιος ποδοσφαιρικής ομάδας. Τελικά, πρόκειται για ένα πολύ γοητευτικό βιβλίο, που δικαίως χαίρει αναγνώρισης και καταξίωσης.
