Διαβάσαμε: «Η νοσταλγία της απώλειας» του Θεόδωρου Γρηγοριάδη | Εκδ. Πατάκη
2022-09-04
Στην πρώτη μου ανάγνωση του Θεόδωρου Γρηγοριάδη, θυμήθηκα ακόμα μια φορά ότι ο απλός και λιτός λόγος είναι συχνά τόσο συμπυκνωμένος, ουσιώδης και αληθής, που δε χρειάζονται πολλές αναλύσεις, γιατί είναι σαν να μεταφράζεις ένα βιβλίο από άλλη γλώσσα.
Ακολουθώντας τα βήματα του Γρηγοριάδη σε ένα μυθιστόρημα που βιώνεται ανάμεσα στην αυτοβιογραφία και τη μυθοπλασία, ταίριαξε απόλυτα στο θερινό περιβάλλον που ξεκίνησα να το διαβάζω. Αυτό ίσως συμβαίνει κυρίως λόγω του τίτλου, γιατί η νοσταλγία της απώλειας μου φέρνει στο μυαλό όλα τα χαμένα παιδικά καλοκαίρια που δεν ξαναγυρίζουν, όπως και οι ήρωες των διηγημάτων του συγγραφέα.
Το βιβλίο χωρίζεται χρονολογικά σε τρεις κύκλους. Ο πρώτος αφορά την εργασία του συγγραφέα ως νεοδιορισμένος καθηγητής αγγλικών. Συγκεκριμένα, υπηρετεί σε διάφορα σχολεία, σε χωριά και κωμοπόλεις και παρατηρεί πολλούς διαφορετικούς μαθητές. Παράλληλα, έχει εισχωρήσει μέσα του το μικρόβιο του συγγραφέα, κάτι που κάνει την παρατηρητικότητά του να διεγείρεται ακόμα περισσότεορ. Ο δεύτερος κύκλος σχετίζεται με τη συνεργασία του συγγραφέα με μια βιβλιοθήκη. Έχει πλέον αναγνωριστεί ως συγγραφέας, «παλεύει» για να μυήσει τους επισκέπτες στον κόσμο της λογοτεχνίας και συγκινείται από τα βιώματα ξεχωριστών ανθρώπων που ο καθένας έχει ζήσει τις δικές του δυσκολίες και περιπέτειες. Ο τρίτος και τελευταίος κύκλος αναφέρεται στους μετανάστες και στην πορεία που επέλεξαν ώστε να βρουν ένα νέο μέρος για να ζήσουν. Ο συγγραφέας ζει πια στην Αθήνα και προσπαθεί να βρει την αλήθεια ανάμεσα σε πονεμένες ζωές.
Αυτό που διατρέχει όλα τα διηγήματα και είναι κοινό σε όλους τους κύκλους, είναι ο θάνατος, το πέρασμα, η απώλεια. Ο θάνατος δεν είναι μόνο μια πόρτα για τη ζωή, απαραίτητο στάδιο για τη διατήρηση και την ανακύκλωση της ζωής στον πλανήτη, αλλά θάνατος μπορεί να ονομαστεί και κάθε ιστορία που τελειώνει. Πολλές φορές, για να περάσει ο άνθρωπος σε ένα νέο στάδιο, πρέπει να βιώσει έστω και έναν μικρό θάνατο, να αφήσει δηλαδή κάτι πίσω του. Εν προκειμένω, ο θάνατος μπορεί να είναι η απώλεια της παιδικότητας, ο θάνατος ενός προσώπου ή η απόφαση να αφήσει κάποιος την πατρίδα του σε αναζήτηση ενός κόσμου καλύτερου.
Είναι ένα βιβλίο που σίγουρα θα ξαναδιαβάσω!
Θεόδωρου Γρηγοριάδη
Εκδ.: Πατάκη
