Διαβάσαμε: «Η ζωή ενός αγοριού» του Robert McCammon| Εκδόσεις Κλειδάριθμος

Ο Robert McCammon δε χαίρει ιδιαίτερης αναγνώρισης στον ελλαδικό χώρο. Ωστόσο, είναι διαπλανητικά γνωστός ως συγγραφέας τρόμου. Πρόσφατα οι εκδόσεις Κλειδάριθμος κυκλοφόρησαν το πολυσέλιδο μυθιστόρημά του με τίτλο «Η ζωή ενός αγοριού», ένα βιβλίο με έντονο το σκοτεινό και μεταφυσικό στοιχείο, που ωστόσο διηγείται μια ιστορία ενηλικίωσης.

Ο δωδεκάχρονος Κόρι ζει σε μια μικρή αμερικανική πόλη το ’60. Ζει μια ήρεμη καθημερινότητα μέσα στη φύση, η οποία διαταράσσεται όταν μαζί με τον πατέρα του παρακολουθούν ένα αυτοκίνητο να βυθίζεται στη λίμνη της περιοχής. Η διατάραξη θα διερευνηθεί όταν μαζί θα ανακαλύψουν ότι ο οδηγός είναι ένα βάναυσα δολοφονημένο πτώμα. Παρόλο που ενημερώνουν τον σερίφη σχετικά με το περιστατικό, η άγρια δολοφονία ξεχνιέται με τον καιρό.  Όσο ο χρόνος περνάει, πατέρας και γιος δεν μπορούν να λησμονήσουν την εικόνα που αντίκρισαν. Από τη μία, ο πατέρας διακατέχεται από μεγάλες τύψεις που δεν μπόρεσε να σώσει τον δολοφονημένο άνθρωπο, από την άλλη ο Κόρι ακόμη δεν μπορεί να πιστέψει ότι μόνο εκείνος θυμάται έναν άνδρα να κοιτάζει κρυφά όσο εκείνοι προσπαθούν να καταλάβουν τι συμβαίνει. Η ανάμνηση στριφογυρίζει στο κεφάλι του ξανά και ξανά.

Ωστόσο, η ζωή δε σταματά, ακόμη και όταν τα πιο τρομακτικά γεγονότα λαμβάνουν χώρα. Έτσι, ο συγγραφέας, δεν παρουσιάζει μόνο τον πνευματικό λαβύρινθο, στον οποίο έχουν εισέλθει οι δύο μάρτυρες του συμβάντος, αλλά και τα κοινωνικά στοιχεία της ανθρωπογεωγραφίας εκείνης της περιόδου. Με σπιρτόζικη γραφή, αφηγείται τα γεγονότα πραγματικά σαν παιδί. Η πένα του αναβλύζει παιδική ευαισθησία, ευρηματικότητα και ο αναγνώστης αισθάνεται γρήγορα μια φιλική σύνδεση με τον μικρό Κόρι αλλά και νοσταλγία για τα παιδικά χρόνια, ακόμη και αν τα δικά του δε χαρακτηρίζονται από παρόμοιες παραστάσεις.

Συστρατεύοντας όλες τις ψυχικές του δυνάμεις, ο Κόρι προσπαθεί να καταλάβει τι συμβαίνει γύρω του. Γεμάτος απορία, αφέλεια και έκπληξη, βλέπει ότι ο γήινος κόσμος ξεπερνάει ακόμη και τα σενάρια της φαντασίας του, όλα αυτά που πλάθει και τον κάνουν να θέλει μια μέρα να βρει τον δρόμο του ως συγγραφέας. Συνειδητοποιεί όμως ότι ο δρόμος της ζωής είναι το πιο όμορφο, δύσβατο και αλλοπρόσαλλο βιβλίο. Οι ιστορίες που φτιάχνει στο μυαλό του ωχριούν εμπρός στις ιστορίες της πραγματικότητας. Γνωρίζει πως ο άνθρωπος είναι μικρός μπροστά στη δύναμη της τύχης και στην αβεβαιότητα των εξωτερικών παραγόντων. Κάπου εκεί χάνεται και το νήμα του ρεαλισμού, αφού ο αναγνώστης δυσκολεύεται να εντοπίσει την πιστότητα κάποιων καταστάσεων. Δεν είναι διακριτό αν αυτό που διαβάζεται είναι αληθινό ή συμβαίνει στη φαντασία του παιδιού. Η φαντασία γίνεται το τροχοπέδη που θολώνει την πορεία της εξιχνίασης του φόνου.

Δεν έχει σημασία αν θα λυθεί το μυστήριο, παρόλο που όλα οδηγούν εκεί. Σημασία έχει ότι ο μικρός έχει πάρει το μάθημα του. Ξέρει ότι η ζωή πια είναι ένα σκληρό παιχνίδι. Είναι δηλαδή μια διαδικασία που μπορεί να ανατραπεί ανά πάσα στιγμή αλλά ταυτόχρονα έχει και πολλή πλάκα.  Η αλήθεια είναι πως οι σελίδες μοιάζουν πολλές αλλά πραγματικά αξίζει κάθε λεπτό ανάγνωσης. Άλλωστε όπως και στο βιβλίο, πώς να προχωρήσει κανείς στη ζωή χωρίς υπομονή και επιμονή;