Διαβάσαμε και προτείνουμε: Μαρία Ξυλούρη, «Πέτρινα πλοία» | Εκδ. ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

Και πως να μιλήσει κανείς για την απώλεια; Για την επιθυμία και για άγνωστους τόπους; Για τη φυγή και το ανοίκειο; Η αίσθηση της απώλειας -κάθε απώλειας- νοηματοδοτεί διαφορετικά και εξαρχής τον άνθρωπο που μένει πίσω να τη βιώνει. 

Η Μαρία Ξυλούρη παραθέτει δεκαπέντε διηγήματα αποχωρισμών και θανάτων, περιγράφοντας τόπους και ανθρώπους ανάμεσα στην πραγματικότητα και στη φαντασία, ανάμεσα στο ποτέ και στο παντα, το άπειρο. Στις γλαφυρές περιγραφές της κυρίαρχο στοιχείο είναι το νερό: αυτό που περιβάλλει τα νησιά όσο και αυτό που μας κρατάει στη ζωή. Καταλυτική είναι και η παρουσία της φύσης, με τα ζωντανά και άυλα στοιχεία της να προσομοιάζουν στους ανθρώπους και αντίστροφα. Θάνατοι, ναυάγια, πληγές και μνήμες τόπων, αναμειγνύονται στις ιστορίες που μας διηγείται η συγγραφέας, σε ένα παιχνίδι του μυαλού να κρατηθεί ζωντανό μέσα από τη δυσκολία του αναπόφευκτου και στην υποχρεωτική διαχείριση του κάθε τέλους, είτε ρεαλιστικού είτε φαντασιακού.

Μια υπέροχη συλλογή διηγημάτων που καθηλώνει τον αναγνώστη με την αλήθεια της, την περιπλάνηση σε κόσμους υπαρκτούς ή μη, σε ου τόπους όπου ο άνθρωπος προσπαθεί να φτάσει είτε κυριολεκτικά είτε μεταφορικά. Βαθιά φιλοσοφημένη γραφή που άπτεται θεμάτων και μοτίβων αρχετυπικών και καλά ριζωμένων μέσα μας. Ένα βιβλίο που μπορεί κανείς να «ακουμπήσει» πάνω του και να βρει το σημείο εκείνο που και ο ίδιος αποτελεί μέρος της ιστορίας ή να ανασυνθέσει έναν κόσμο για να αντέξει.

Μαρία Ξυλούρη, «Πέτρινα Πλοία»

Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ