Διαβάσαμε και προτείνουμε τη «Θραύση κρυστάλλων» του Γιώργου Γκόζη | Εκδ. Ποταμός

Μια ψηφιακή επιστολή «στη Μαρία, χαμηλόφωνα, δίχως να ακούει άλλος»...

Είκοσι πέντε χρόνια μετά, ο Άρης αφηγείται τα πιο δυνατά στιγμιότυπα της ζωής του στην πρώτη αγάπη και πρώτη του ερωτική απογοήτευση. Σε εξήντα έξι μικρά κεφάλαια, σαν σε σελίδες προσωπικού ημερολογίου, την ταξιδεύει στο παρελθόν. Ξεκινώντας από την κοινή τους ζωή στο Λύκειο συνεχίζει τη διήγηση της ζωής που έζησε χωρίς εκείνη. Με φόντο την ελληνική πραγματικότητα των δύο τελευταίων δεκαετιών του 20ου αιώνα, ο Άρης περιγράφει τη δική του ιστορία ενηλικίωσης. Όλα αυτά τα χρόνια ο Πατέρας του -στον οποίο αναφέρεται πάντα με κεφαλαίο γράμμα- είναι ο ήρωάς του. Ένας άνθρωπος ιδεολόγος, που μεγάλωσε έχοντας στο εικονοστάσι του σπιτιού του την Παναγία και τον Άρη Βελουχιώτη. Οργανώθηκε στο χώρο της Αριστεράς και στη συνέχεια στο Κίνημα. Σταθερός στις αξίες και τα ιδανικά του, δεν αφομοιώθηκε από το σύστημα, δεν προσαρμόστηκε και τελικά προδόθηκε από τους συντρόφους του.

Το πατρικό πρότυπο θα στοιχειώνει διαρκώς τον Άρη: του προκαλεί θαυμασμό αλλά και λύπη. Αποτελεί έμπνευση αλλά και μια ανοιχτή πληγή. Η προσωπική ωριμότητα του γιου, έρχεται μαζί με τη συνειδητοποίηση πως μπορεί να είναι φτιαγμένος κατ’ εικόνα αλλά όχι απαραίτητα καθ’ ομοίωσιν με τον πατέρα του. Κρατάει τη σκυτάλη που του παραδόθηκε, αλλά μπορεί και πρέπει να διασχίσει τη δική του διαδρομή. Κοιτάει στον καθρέφτη και βλέπει πια το δικό του πρόσωπο. Διεκδικεί τον εαυτό του και μια θέση στις καρδιές των ανθρώπων που αγαπά.

Μετά από δύο σειρές διηγημάτων («Ο νυχτερινός στο βάθος», Εκδ.Νεφέλη 2002 /«Αφήστε με να ολοκληρώσω», Εκδ. Πόλις 2014), τη νουβέλα «Γκουανό» (Εκδ.Πόλις 2016) και το αγιολογικό έργο «Μητερικό της Θράκης», ο Γιώργος Γκόζης αναμετράται με το πρώτο του αφήγημα σε μεγάλη φόρμα. Η «Θραύση Κρυστάλλων» είναι ένα συγκινητικό, ανθρώπινο μυθιστόρημα που χάρη στην μορφή επιστολής «πλησιάζει» εύκολα τον αναγνώστη. Απευθύνεται στη «Μαρία» αλλά και στον καθένα μας, σαν μήνυμα και σαν εξομολόγηση. Επιπλέον, το ιστορικό πλαίσιο ενός όχι και τόσο μακρινού παρελθόντος αλλά και οι πολλές αναφορές σε αναγνώσματα και τραγούδια που σημάδεψαν τη γενιά της μεταπολίτευσης, δημιουργούν μια γλυκόπικρη οικειότητα και την αίσθηση του «ήμουν κι εγώ -κάπου- εκεί».

Ο συγγραφέας γράφει τρυφερά, χωρίς δράματα και υπερβολές. Με ειλικρίνεια, κομψότητα, απλότητα και βαθιά γνώση της ελληνικής γλώσσας. Το λογοτεχνικό σύμπαν του Γιώργου Γκόζη είναι γεμάτο αγάπη: για τις λέξεις, τους ήρωες, την ιστορία του. Tην αληθινή αγάπη, εκείνη που ελευθερώνει και τελικά είναι το πραγματικό ζητούμενο στη ζωή. Κι αυτό, είναι μια θέση βαθιά πολιτική.

« ...Και να ’μαι τώρα εδώ. Τώρα γράφω. Γράφω για μένα. Γράφω για σένα. Γράφω για εμάς, Μαρία. Θέλω να δολοφονήσω εκούσια και να θάψω στα έγκατα της γης εκείνον τον λύκο, ο οποίος δεν υπήρξα γενετικά έτσι κι αλλιώς. Μαζί του να θάψω κι όλα τα τσεκούρια με όσους πίστευα πως έχω μάχες και πόλεμο. Θέλω να ξανακερδίσω τον εαυτό μου κι όλους όσους αγαπώ και του έχω στερήσει ως τώρα. Να του δωρίσω τους ανθρώπους της ζωής μου. Να ξαναβρώ όλους όσους οικειοθελώς απώλεσα στο παρελθόν πριν τους χάσω οριστικά και αμετάκλητα όπως τον Πατέρα. Να τους ζητήσω συγγνώμη που τόσο επιπόλαια και εγωιστικά συμπεριφέρθηκα. Να τους εξηγήσω για ποιον λόγο υπήρξα φυγάς και με ένα μόνιμο αίσθημα καταδίωξης. Να τους εξομολογηθώ πως τους αγαπώ. Κυρίως σε εσένα. Γιατί εσύ είσαι κάτι πολύ περισσότερο. Είσαι ένα μεγάλο, σπουδαίο, τρυφερό κομμάτι της ζωής μου, όμορφο, ζωντανό, ζεστό, κοινωνικό, δημιουργικό, κοριτσίστικο, αλλά και γυναικείο, το πρώτο στην ιεραρχία όσων θέλω να ξανακερδίσω, να μην το ξαναχάσω έτσι ειρηνικά καθώς το διεκδικώ. Αυτό είναι από μόνο του ένα ανάργυρα ανεκτίμητο δώρο προς τον εαυτό μου. »

Θραύση κρυστάλλων
Γιώργος Γκόζης
ISBN/ISSN: 978-960-545-149-3
Σελίδες: 304
Εκδόσεις Ποταμός