Διαβάσαμε: «Κάτω από τη Ηφαίστειο» του Malcolm Lowry | Εκδόσεις Μεταίχμιο

Στις παρυφές των ηφαιστείων του Μεξικού, στην πόλη Κουαουναγουάκ, μια πόλη γνώριμη στον Μάλκομ Λόουρι, εν μέσω πένθιμων συνθηκών, διόλου τυχαία, κατά την ημέρα των Νεκρών, σκηνοθετεί το πλαίσιο της αφήγησης του. Ο Τζέφρι Φέρμιν, το alter ego του συγγραφέα σε τέτοιο βαθμό που δύσκολα είναι αντιληπτά τα όρια μεταξύ μυθοπλασίας και πραγματικότητας, μέσα στο βιβλίο παρατηρεί τη ματαιότητα και τη σκουριά του κόσμου ξεκινώντας από τον εαυτό του.

Χαμένος στις σκέψεις του και την εξάρτησή σου από το αλκοόλ, ο πρόξενος Τζέφρι διαμετράται με το αιώνιο και αναπάντητο ζήτημα του θανάτου. Καταγράφει τη σκοτεινιά της Γης που έχει προκληθεί από πολεμικές συγκρούσεις, ματαιοδοξίες και απόπειρες καταστολής που εν τέλει πέφτουν στο κενό και μαυρίζουν με αύξοντα ρυθμό το χωροχρονικό πλαίσιο της ζωής, το οποίο στενεύει όσο περνάει ο καιρός. Ο κόσμος του βιβλίου αποσυντίθεται και ο ήρωας όχι μόνο αντιλαμβάνεται ότι δε χωράει σε αυτόν αλλά μάλλον καταβάθος συνειδητοποιεί ότι δεν κατάφερε να χωρέσει ακόμα και πριν από αυτήν την εξέλιξη. Τα ηφαίστεια που βράζουν δίπλα από τη βιολογική του υπόσταση είναι σε κοινή πορεία με το βράσιμο της ψυχής του, το οποίο προσπαθεί να κατευνάσει με το ατελείωτο ποτό. Πέραν αυτών, η τίμηση της ημέρας των νεκρών είναι πασιφανές ότι θα μπορούσε να αφορά την πτώση της ανθρωπότητας, την κατάπτωση των συνανθρώπων του, ακόμα και την παρακμή του ίδιου! Κάθε εικόνα αποτελεί μια μικρή ψηφίδα στο τεράστιο ψηφιδωτό του ερέβους.

Η αναγνωστική δεινότητα και η τοποθέτηση προσωπικών θεωρήσεων του συγγραφέα φαίνεται τόσο από την εκλεπτυσμένη και παράλληλα τραγική ποιητικότητα που παράγεται από τη γραφή του αλλά, από τις μεταφυσικές αλληγορίες που αποπνέουν το έργο, όπως η επανάληψη του αριθμού δώδεκα, αριθμός που σχετίζεται με τον ιουδαϊσμό αλλά και η απόγνωσή του για τη διαμόρφωση των εγκοσμίων με την εξάπλωση του ναζισμού. Άλλωστε, η συμμετοχή του στον β’ Παγκόσμιο και η επικράτηση των ναζί τον ώθησαν στην απομόνωση και τη συγγραφή του συγκεκριμένου μυθιστορήματος.

Ο Τζέφρι κατρακυλά χωρίς σταματημό και μέχρι την τελευταία ανάσα θέλει να βγάλει από μέσα του ό, τι τον βασανίζει. Η ελαφρότητα είναι ένα μικροσκοπικό ίχνος που αναζητάται αλλά δε βρίσκεται πουθενά. Ο Λόουρι, λοιπόν, βυθισμένος στην κόλαση του αλκοόλ και τον παράδεισο της λογοτεχνίας, παραπαίοντας ανάμεσα στην ανάγκη να εξωτερικεύσει τα ενδότερα και τη σκλαβιά της ηδονής, έγραψε ένα γράμμα για την ανθρωπότητα. Γνωρίζοντας καλά τη φρίκη των εσωτερικών διαμαχών και των δαιμόνων που οδηγούν την ανθρωπότητα σε συνθήκες πολέμου, προσπαθεί να αποδιώξει από πάνω του όλο το σκοτάδι που λίγο μένει να τον καταπιεί ολάκερο. Τέτοια βιβλία πρέπει να διαβάζονται φωναχτά ειδικά τη σημερινή εποχή! Τέλος, πρέπει οπωσδήποτε να καταχωρηθεί το εξαίσιο αποτέλεσμα στις σημειώσεις και τη μετάφραση από την Κατερίνα Σχινά!

Αποκτήστε το βιβλίο εδώ.