Διαβάσαμε: «Ο κόσμος είναι ένας γάμος» του Ντέλμορ Σβαρτς και «Η αποστολή του βιβλιοθηκάριου» του Χοσέ Ορτέγκα υ Γκασσέτ| Εκδ. Μάγμα

Με λίγα χρόνια λειτουργίας, οι εκδόσεις Μάγμα καθιερώθηκαν στον εκδοτικό χώρο και στις προτιμήσεις των αναγνωστών, μεταφράζοντας σημαντικούς τίτλους από το πεδίο της λογοτεχνίας, του πολιτικού δοκιμίου και της κριτικής της τεχνολογίας.

Εμείς εδώ στο deBόp διαβάσαμε και σας προτείνουμε τη νουβέλα του Ντέλμορ Σβαρτς Ο κόσμος είναι ένας γάμος και το δοκίμιο του Χοσέ Ορτέγκα υ Γκασσέτ Η αποστολή του βιβλιοθηκάριου. Η επίκαιρη θεματολογία και το σύγχρονο ύφος των δύο κειμένων συνιστούν ιδανικές επιλογές για υποψιασμένους βιβλιόφιλους (και όχι μόνο). 

Ντέλμορ Σβαρτς
Ο κόσμος είναι ένας γάμος
μτφρ Σοφία Αυγερινού

  Ο Ezra Pound επαίνεσε το έργο του, ο Lou Reed του αφιέρωσε το τραγούδι "European Son" και εμείς τον απολαμβάνουμε στην εξαιρετική μετάφραση της Σοφίας Αυγερινού από τις εκδόσεις Μάγμα.

  Στη νουβέλα Ο κόσμος είναι ένας γάμος, ο Delmore Schwartz συνθέτει το πορτραίτο μιας παρέας αποτυχημένων εργένηδων που ζουν σε ένα δικό τους προσωπικό βασίλειο όπου η είσοδος σε επισκέπτες είναι απαγορευμένη. Πίνουν, τρώνε, αναλύουν και υπερασπίζονται τις ιδέες τους. Απορρίπτουν τα αυτοκίνητα γιατί κάθε βλάκας που οδηγεί νομίζει πως είναι βασιλιάς, πιστεύουν ότι ο γάμος είναι η πρωταρχική αιτία του διαζυγίου και της μοιχείας και υποστηρίζουν ότι δεν είναι ανάγκη να είναι συνεπείς σε όλες τις αντιλήψεις τους. 

  Αρνούμενοι να γίνουν απελπισμένοι πολίτες της μεσαίας τάξης, οι ένδοξοι και άδοξοι ήρωες του Delmore έρχονται αντιμέτωποι με την πτώση του αμερικανικού ονείρου. Καταδικασμένοι να είναι νέοι στα μαύρα χρόνια της μεγάλης οικονομικής ύφεσης, αρνούνται να χαραμίσουν τα καλύτερα χρόνια της ζωής τους για την απόκτηση υλικών αγαθών και καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι ο ανταγωνισμός καθιστά τον άνθρωπο ανήθικο. Στο υπαρξιακό κενό που γεννά η καπιταλιστική κοινωνία, απαντά η επαναστατική ιδέα της αγάπης ως μοναδικό κίνητρο βελτίωσης της ποιότητας ζωής.

  Ο Ρουμανοεβραίος συγγραφέας σκιαγραφεί με οξυδέρκεια και ευαισθησία την εύθραυστη και σαγηνευτική φύση των ψευδαισθήσεων και των διαψεύσεων μιας γενιάς που πίστευε ότι ο κόσμος είναι ένας γάμος, ένα πάρτι, γεμάτο χαρά, φόβο και άγνοια, και γράφει μια γλυκόπικρη νουβέλα που αξίζει να διαβαστεί.

Χοσέ Ορτέγκα υ Γκασσέτ
Η αποστολή του βιβλιοθηκάριου
μτφρ Δήμητρα Παπαβασιλείου

  Πολύ πριν την εποχή των ιστοριών στο ίνσταγκραμ, των βίντεο στο τικ-τοκ και των ψηφιακών παρεών μεταξύ ινφλουένσερς, ο José Ortega y Gasset, στο πλαίσιο του Διεθνούς Συνεδρίου Βιβλιοθηκάριων το 1935, δίνει μια διάλεξη για τη μακρά και σύνθετη ιστορία του επαγγέλματος του βιβλιοθηκάριου. Ο πιο οικουμενικός Ισπανός δοκιμιογράφος προτάσσει ως αναγκαιότητα τον επαναπροσδιορισμό της ανάγνωσης και την επαναξιολόγηση της λειτουργίας του βιβλίου. 

 Σε κάθε εποχή ο βιβλιοθηκάριος δεσμεύεται να κάνει αυτό που έχει ανάγκη η κοινωνία. Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, η ενασχόληση με τα βιβλία περιορίζεται στο αθέατο πλαίσιο των μοναστηριών. Πρέπει να περιμένουμε μέχρι την Αναγέννηση για να εμφανιστούν οι ιδιοφυείς βιβλιοθηκάριοι, που υπήρξαν κυνηγοί βιβλίων. Καθόλου τυχαίο ότι η ανάγκη να υπάρξουν περισσότερα βιβλία προκάλεσε τη γέννηση της τυπογραφίας. Τρεις αιώνες μετά, η υπερπληθώρα βιβλίων καθιστά αναγκαίο το επάγγελμά τους, αν και το Κράτος δε το αναγνωρίζει ακόμη επίσημα. Στα μέσα του 19ου αιώνα, αναγνωρίζεται η κοινωνική λειτουργία και ο ουσιώδης πολιτικός ρόλος του βιβλίου. Οι κοινωνίες δεν μπορούν να ζήσουν ηθικά χωρίς ένα φάσμα ιδεών και, κατά συνέπεια, η ουσιαστική καλλιέργεια γίνεται αναπόδραστη ανάγκη.

  Με την πάροδο του χρόνου η αποστολή του βιβλιοθηκάριου μεταβάλλεται από διαχειριστή του βιβλίου ως υλικό αντικείμενο σε θηριοδαμαστή της ζωτικής του λειτουργίας. Η υπερπληθώρα βιβλίων επιφέρει συσσώρευση γνώσης. Πλέον, ο βιβλιοθηκάριος καλείται να «ξεδιαλέξει» από έναν τεράστιο όγκο βιβλίων και να απαλλάξει τον επιστήμονα από τη μάταιη προσπάθεια. Ο συγγραφέας πάει ακόμη πιο μακριά και φαντάζεται ότι στο μέλλον θα είναι ο βιβλιοθηκάριος εκείνος που θα ρυθμίζει τη βιβλιοπαραγωγή και θα αποτρέπει την έκδοση αχρείαστων βιβλίων.

  Ο Ortega y Gasset υποστηρίζει ότι το βιβλίο είναι ο υποδειγματικός λόγος που φέρει εξ' ορισμού και συμφύτως την αξίωση να καταγραφεί. Η καταγραφή του προσδίδει τη μονιμότητα και τη διάρκεια. Η επινόηση της γραφής αποσυνδέει τη γνώση από τη μνήμη και διασφαλίζει την πνευματική εργασία ανά τους αιώνες. Ο συγγραφέας επισημαίνει ότι η γραφή έχει την ικανότητα να διατηρεί τις λέξεις, όχι όμως και τα ζωντανά συμφραζόμενα χάρη στα οποία αποκτούν νόημα. Η αναβίωση και η επιβίωση της πραγματικής γνώσης ζητά, πέρα από το βιβλίο, και τον άνθρωπο που θα αναπαράγει τη ζωτική κατάσταση της πρωταρχικής σκέψης. Ο πολύπλοκος χαρακτήρας της γνώσης μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η ανάγνωση δεν πρέπει να λειτουργεί εις βάρος της σκέψης με αποτέλεσμα να στεκόμαστε ανήμποροι μπροστά στην ανθρώπινη ζωή.

  Ένα ευσύνοπτο, βαθυστόχαστο και επίκαιρο κείμενο που καλεί τον αναγνώστη να προβληματιστεί πάνω στο ρόλο της γνώσης, της σκέψης και του πολιτισμού.