Διαβάσαμε: «Ο Μακάβριος Χορός» του Στήβεν Κινγκ | Εκδ. Κλειδάριθμος

Ο βασιλιάς του τρόμου αυτήν τη φορά γίνεται χειρουργός. Κόβει, ράβει με δεξιοτεχνία, κομψότητα, μεταδοτικότητα, χιούμορ και φτάνει στον πυρήνα αυτού του συναισθήματος που ονομάζεται τρόμος. Ο τρόμος γίνεται το σημείο παρακολούθησης της ανθρώπινης και της καλλιτεχνικής αντίληψης. Ο Στήβεν Κινγκ προσφέρει ένα ακόμη εγχειρίδιο, πολύ πριν από το "Περί συγγραφής" που θα μπορούσε σίγουρα να είναι εγκυκλοπαίδεια συναισθηματικής νοημοσύνης και καλλιτεχνικής έμπνευσης.

Διαβάζοντάς το, ο αναγνώστης παρασύρεται από την αμεσότητα αλλά και την εμβάθυνση σε πολύπλοκα πεδία του τρόμου που ο βασιλιάς, αναμφίβολα, καταφέρνει, για πολλοστή φορά, να τα κάνει τόσο mainstream και ευρέως αποδεκτά, ώστε να επιβεβαιώνεται ότι πρόκειται για τον μεγαλύτερο συγγραφέα που ανήκει σήμερα στη σφαίρα της ποπ κουλτούρας.

Ο τρόμος είναι μια παρεξηγημένη κατάσταση, ένα ανθρώπινο συναίσθημα γύρω από το οποίο έχουν δημιουργηθεί δεκάδες προκαταλήψεις και στερεότυπα. Αυτός είναι και ο λόγος που συχνά μεγάλη μερίδα του κόσμου τοποθετεί ένα στίγμα στους δημιουργούς που καταπιάνονται με τέτοιες ιστορίες. Ο Στήβεν Κινγκ προσπαθεί να αποσαφηνίσει τον όρο του τρόμου και να τον τοποθετήσει με ευγένεια αλλά και αντικειμενικότητα σε διάφορα παραδείγματα τέχνης. Το βιβλίο είναι σαν μια διάλεξη, όπου ακροατές είναι οι ίδιοι οι αναγνώστες.

Ερωτήματα σχετικά με το πώς μετατρέπεται ο φόβος σε τρόμο, για ποιον λόγο οι καλλιτέχνες επιλέγουν να μιλήσουν για δυσάρεστες ιστορίες, πώς ο δημιουργός πρέπει να γίνεται παρατηρητής και όχι συμμέτοχος σε μια ιστορία, ποιος είναι ο ρυθμός που πρέπει να έχει μιας τρομακτική ιστορία, τι είναι αυτό που κάνει τα φαντάσματα και πολλά πλάσματα της φαντασίας ελκυστικά και πάρα πολλά ακόμα βρίσκονται εδώ. Ο Μακάβριος Χορός έχει τη μορφή μιας ανοιχτής συζήτησης με αρχή, μέση και τέλος.

Δεν είναι λίγες οι φορές που ο συγγραφέας φέρνει ως παράδειγμα τους δικούς του φόβους και εφιάλτες αλλά και γεγονότα που τον σημάδεψαν ακόμα και στην παιδική ηλικία, τα οποία και έφερε στο προσκήνιο αργότερα ως αναπόσπαστα κομμάτια των μυθιστορημάτων του. Το βιβλίο αυτό μπορεί να συμφιλιώσει τον αναγνώστη με μια πλευρά της ζωής που εν τέλει δεν είναι τόσο τόσο ζοφερή και απλησίαστη όσο φαντάζεται.