Διαβάσαμε: «Ο Μεγάλος Υπερσιβηρικός» του Θεόδωρου Χήρα| Εκδόσεις 24 γράμματα

Στο νέο του βιβλίο, που ονομάζεται «Ο Μεγάλος Υπερσιβηρικός», ο Θεόδωρος Χήρας διηγείται την ιστορία του Ιωάννη. Ο Ιωάννης είναι ένας διακεκριμένος δικηγόρος που επισκέπτεται συχνά τον νεφρολόγο του προκειμένου να υποστεί τις 4 ανυπόφορες ώρες στο μηχάνημα της αιμοκάθαρσης. Η σχέση τους βασίζεται στην εχεμύθεια και την ειλικρίνεια. Για τον Ιωάννη αυτοί οι απολαυστικοί διάλογοι με τον υπεύθυνό του είναι ζωτικής σημασίας και ενίοτε μπορεί να είναι και μεγάλοι μονόλογοι.

Δεν είναι όμως μόνο οι ενδορφίνες του Ιωάννη που εκρήγνυνται σε κάθε τους κουβέντα. Ο γιατρός ευχαριστιέται εξίσου αυτήν την ανταλλαγή σκέψεων και συναισθημάτων. Επίσης, γνωρίζει πως ο ασθενής του έχει υποφέρει αρκετά και αυτές οι αναγκαστικές συναντήσεις έχουν καταπραϋντικές ιδιότητες για την ψυχολογία του Ιωάννη. Επομένως, παρακολουθεί με ενδιαφέρον και κατανόηση τις αφηγήσεις του, που ξεκινούν από τα παιδικά χρόνια και καταλήγουν στο σήμερα που μοιάζει αβέβαιο. Η επιδείνωση της υγείας του είναι κάτι που δεν μπορεί να παραλειφθεί και το γνωρίζουν και οι δύο καλά. Ο χρόνος φεύγει και ο Ιωάννης προσπαθώντας να χαρεί μια ημέρα παραπάνω, δε διστάζει να κάνει τον απολογισμό της ζωής του.

Από την αρχή διαφαίνεται ότι η ζωή του ήταν γεμάτη κακουχίες. Μεγαλώνοντας σε ένα σπίτι που η πενία και ο κόπος ήταν παραπάνω από δεδομένες συνθήκες, ο Ιωάννης ήταν το μικρότερο αγόρι δύο ανθρώπων που γέννησαν 24 παιδιά, αν και πολλά από αυτά χάθηκαν πρόωρα. Όταν ήταν νέος, σε μια στρατιωτική επιχείρηση, έχασε την όρασή του όταν ο αδερφός του τράβηξε μια χειροβομβίδα που στέρησε στον ίδιο τη ζωή και στον Ιωάννη την όραση. Μέχρι να του χτυπήσει και το αυτοάνοσο νεφρολογικό νόσημα την πόρτα, ο Ιωάννης κατάφερε να ανελιχθεί υψηλά στο επάγγελμά του και να παντρευτεί την Κασσάνδρα, μια πληθωρική μα αυστηρή γυναίκα, που ώρες ώρες είναι λες και η σχέση τους επιβιώνει μόνο χάρη σε εκείνον.

Πότε αναπολεί την οικογένεια του, πότε εντοπίζει τις μικρές χαραμάδες φωτός στην καθημερινότητά του, πότε αδιαφορεί για όσα τον ενοχλούν, πάντως βρίσκεται συνέχεια σε περισυλλογή. Ακόμη και αν δεν περπατάει πολύ, το μυαλό του κινείται, τρέχει, καλπάζει. Έχει ανάγκη από δράση, γιατί το ασφυκτικό κλίμα του νοσοκομείου και η αρρώστια του χρειάζονται γερό στομάχι.

Δεν τον ενοχλούν τα βλέμματα των συνασθενών του που για λόγους οικονομικούς και γραφειοκρατικούς δε χαίρουν της ίδιας υγειονομικής εξυπηρέτησης. Δεν αποσταθεροποιείται από την παράξενη φύση της συζύγου του. Χαίρεται για τη φροντίδα που του παρέχουν η αδερφή του Αρετή και ο φίλος του Φιόντορ, διότι είναι τα καλά που θέλει να υπογραμμίζει στο τώρα. Όμως αυτή η βιολογική φτωχοποίηση καταβάθος του τρώει τα σωθικά. Προσπαθεί να την αντέξει με όποιον τρόπο μπορεί. Ο μεγάλος υπερσιβηρικός δεν είναι ο δρόμος που διένυσε κάποτε για να αγοράσει το νεφρό που χρειαζόταν αλλά το τρένο της ζωής, στο οποίο έχει εισέλθει και σιγά σιγά οδηγείται προς το φινάλε.

Ο Θεόδωρος Χήρας ασχολείται με την ιατρική λογοτεχνία. Συνδυάζει τις δύο μεγάλες του αγάπες, την ιατρική και τη λογοτεχνία. Ίσως γι’ αυτό στέκεται με τόση κατανόηση απέναντι στους ήρωές του, ακόμη και σε αυτούς που είναι αντιπαθείς. Τα σφάλματα της ζωής έρχονται στο παρασκήνιο όταν οι Μοίρες ετοιμάζονται να κόψουν το νήμα της ζωής μιας ψυχής. Με όμορφη λυρική γραφή και λόγιο ύφος, ο Χήρας πλάθει χαρακτήρες που η ζωή τους κρέμεται από μια λεπτή κλωστή, ακόμη και αν οι ίδιοι δεν το γνωρίζουν ή δε θέλουν να το αποδεχτούν.

Αποκτήστε το βιβλίο εδώ.