Διαβάσαμε: «Οι Φαροφύλακες» Emma Stonex & «Τα χρόνια» Annie Ernaux | ΜΕΤΑΧΜΙΟ
2021-12-22
Emma Stonex «Φαροφύλακες»
Πώς είναι η ζωή ως εργαζόμενου σε ένα φάρο; Ακόμα και αν το επάγγελμα αυτό δεν υφίσταται πια με την κλασική μορφή του, οι φάροι αποτελούν ένα γοητευτικό μυστήριο, που στέκει αγέρωχο μέσα στις θάλασσες, σαν ένα καλά κρυμμένο μυστικό. Λίγοι ξέρουν τη ζωή σε ένα φάρο, πολλοί αναρωτιούνται και σαγηνεύονται από τη θαλασσινή αύρα που την περικλείει.
Το μυθιστόρημα της Emma Stonex, «Φαροφύλακες», πραγματεύεται κάτι ιδιαίτερο: την εξαφάνιση-μυστήριο (και μάλιστα άλυτο έως σήμερα) τριών φαροφυλάκων στην Κορνουάλη του 1972! Ένας συγγραφέας που είκοσι χρόνια αργότερα με αποφασιστικότητα προσπαθεί να λύσει το γρίφο, έρχεται αντιμέτωπος με προσωπικές ιστορίες, μυστικά, πάθη, λάθη, διασυνδέσεις που περιπλέκουν ακόμα περισσότερο τα πράγματα. Άραγε θα φτάσει σε κάποια λύση μέσα από τις συνεντεύξεις που κάνει στις γυναίκες των αγνοούμενων φαροφυλάκων;
Ως τότε ο αναγνώστης καταβυθίζεται μέσα στον ψυχισμό, τις ζωές, την καθημερινότητα και τις σχέσεις των τριών ανδρών, έρχεται κοντά τους, βιώνει την απομόνωσή τους, ακουμπάει τις πιο μύχιες σκέψεις τους. Ζωές μοιρασμένες ανάμεσα σε βράχια, θάλασσα και ένα σπίτι από την απέναντι, τη στέρεη πλευρά του κόσμου. Τελικά πώς είναι να ζει κανείς σε ένα φάρο τη μισή του ζωή και πώς εξαφανίζεται μέσα από αυτόν χωρίς να αφήσει ίχνη;
Emma Stonex
Μετάφραση: Ιωάννα Ηλιάδη
Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
Annie Ernaux, «Τα Χρόνια»
Ίσως η πιο ιδιαίτερη μορφή αυτοβιογραφίας, από μία εξαιρετική συγγραφέα, που φέρνει κάτι νέο και πρωτοποριακό, σε ένα είδος γραφής που είναι τόσο συγκεκριμένο όταν ο αναγνώστης καταπιάνεται μαζί του.
Σκέψεις, λέξεις, φωτογραφίες, αναμνήσεις, ατάκες, όλα σκόρπια συνθέτουν το σκηνικό, το ψηφιδωτό της αφήγησης, που διαπερνά εποχές από τον Πόλεμο ως σήμερα. Η συγγραφέας βάζει στο κέντρο του ως τώρα γνωστού κόσμου τον αναγνώστη, σαν να γράφει για εκείνον, μια αυτοβιογραφία που γράφεται σε α' πληθυντικό και όχι σε α' ενικό.
Η Annie Ernaux σε κερδίζει με τον τρόπο που έγραψε «Τα χρόνια», με την καταπληκτική ικανότητά της να δίνει το συλλογικό βίωμα, μέσα από το προσωπικό, με το συναίσθημα να παίζει καταλυτικό ρόλο. Όπως περνούν οι εποχές και τα ιστορικά και κοινωνικά γεγονότα μέσα από την εξιστόρηση της, σαν σε ταινία που την παρακολουθείς στη μεγάλη οθόνη, η μνήμη γίνεται το όχημα της για να παίξει κάθε είδους παιχνίδι με τις λογοτεχνικές συμβάσεις αλλά και με τη γλώσσα.
Αδιαμφισβήτητα από τα καλύτερα βιβλία που διάβασα φέτος, το οποίο αξίζει κανείς να ανακαλύψει από μόνος του, να εντρυφήσει στο μεγαλείο του, να σκεφτεί τι τελικά είναι ο χρόνος, η μνήμη και το παρελθόν και να χαθεί μέσα στην σημαντική ασημαντότητα του εαυτού. Του κάθε εαυτού ή του κάθε άλλου.
Annie Ernaux
Μετάφραση: Ρίτα Κολαΐτη
Επίμετρο: Νίκος Μπακουνάκης
Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
