Διαβάσαμε: «Πες της» του Χρήστου Οικονόμου | Εκδόσεις Πόλις

Αυτή η νουβέλα με βρήκε να συναντιέμαι για πρώτη φορά με τον συγγραφέα. Με αυτό το βιβλίο συνέβη κάτι σπάνιο και ξεχωριστό, που φαντάζομαι ότι αποδεικνύει ασύστολα την εσωτερική σύνδεση που επετεύχθη με την ηρωίδα της ιστορίας και τον ίδιο τον Χρήστο Οικονόμου. Η πρωταγωνίστρια της αφήγησης είναι μια γυναίκα κούριερ που τρέχει από σπίτι σε σπίτι για να παραδώσει ό, τι περιμένει ο καθένας. Έχω την εντύπωση πως ο συγγραφέας σκοπίμως δεν αναφέρει το όνομα, την ηλικία και περαιτέρω λεπτομέρειες για τη ζωή της. Θα έλεγε κανείς πως η πρωταγωνίστρια αποτελεί έναν συμβολισμό ή μια ιδέα. Μάλιστα, δεν είναι τυχαίο που είναι γυναίκα!

Η κούριερ, λοιπόν, περιφέρεται με γλαφυρότητα στους δρόμους της Αθήνας και εμείς την ακολουθούμε σε ένα ατέρμονο εσωτερικό μονοπάτι που αφορμάται από τα εξωτερικά ερεθίσματα των συνθηκών εργασίας και όσων αποδέχονται τα δέματά τους. Πρόκειται για έναν ποιητικό χαρακτήρα, για έναν άνθρωπο που παρατηρεί με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και σύνεση τα όσια συμβαίνουν τριγύρω της. Οι διαδρομές της είναι γεμάτες από επίμονη δίψα για γνώση και θετική διάθεση για εργασία, παρά τις συχνές αντίξοες συνθήκες, όπως οι χιονοπτώσεις, οι καταιγίδες και οι καύσωνες. Σε αυτές τις διαδρομές συνυπάρχουν η αδιαφορία, η εξομολόγηση μυστικών, η ανάγκη για επικοινωνία και γενικά η ανταλλαγή ερεθισμάτων ανάμεσα στην πομπό κούριερ και τους δέκτες. Υπαρξιακές αγωνίες, τραγελαφικές και παράλογες καταστάσεις, ερωτικές και φιλικές σχέσεις, απώλειες, ερωτήματα, κοινωνικά σχόλια, αγενείς αλλά και ευγενείς συμπεριφορές, είναι κάποια από τα περιστατικά, με τα οποία μια αφανής ηρωίδα όπως η πρωταγωνίστρια έρχεται σε επαφή καθημερινά.

Μέσα σε όλα αυτά, πολλές είναι χωρίς αμφιβολία οι αιχμές και τα σχόλια που αφορούν την κοινωνική καθημερινότητα, όπως η πανδημία του κορωνοϊού. Σημασία έχει ότι η ταχυμεταφορέας μετατρέπεται σε έναν φάρο όπου τα περισσότερα πλοία αναζητούν για να παραμείνουν, έστω και για λίγο, στο λιμάνι του. Έτσι, τα δέματα, τα γράμματα, τα χαρτιά και εν γένει τα υλικά είναι το πρόσχημα για την εξωτερίκευση των άυλων, για την καταγραφή των σκέψεων και των αισθημάτων.  Είναι λες και τα μυστικά των Αθηναίων αιωρούνται πάνω από την ατμόσφαιρα της πρωτεύουσας. Η ηρωίδα δεν εισέρχεται απλά στα σπίτια των κατοίκων αλλά κυρίως στις καρδιές τους. 

Ομολογώ πως το "Πες της" είναι από τα ομορφότερα αναγνώσματα που έχω διαβάσει έως τώρα, για το φετινό καλοκαίρι. Επίσης, ομολογώ πως αυτή η νουβέλα του Χρήστου Οικονόμου ήταν γενικά από τα πιο όμορφα αναγνώσματα, όχι μόνο όσον αφορά την ελληνική πεζογραφία, αλλά όσον αφορά όλα τα λογοτεχνήματα που απόλαυσα τη σεζόν που πέρασε.