Διαβάσαμε: Stephen King «Ιστορία της Λίσι» | Εκδ. Κλειδάριθμος

«Η ιστορία της Λίσι» ήταν η δεύτερη φορά που διάβασα Stephen King. Με πρώτη απόπειρα το «Μίζερι» και αφήνοντας στην άκρη το δικό του εγχείρημα για συγγραφείς / σεναριογράφους με τίτλο «Περί συγγραφής», ακόμα μια φορά, ομολογώ ότι ο συγγραφέας ήταν αψεγάδιαστος και μου επιβεβαίωσε την ιδιοφυία του.

Μάλιστα, ο ίδιος ο συγγραφέας έχει αποκαλέσει το συγκεκριμένο βιβλίο ως την καλύτερη ιστορία του ως τώρα και σίγουρα μία από τις αγαπημένες του, μαζί με το «Μίζερι». Η αλήθεια είναι πως η ματιά του King φαίνεται σε πολλά σημεία του βιβλίου, τόσο σε περιεχόμενο όσο και σε μορφή.

Ο King δημιουργεί κάθε φορά έναν δικό του κόσμο και κατορθώνει να φέρει εις πέρας την ιερή και μεγάλη λειτουργία της τέχνης, να χρησιμοποιεί τα ψέματα λέγοντας την αλήθεια. Ας μην ξεχνάμε ότι οι φανταστικοί κόσμοι, οι ιστορίες τρόμου και επιστημονικής φαντασίας, τα κακά πνεύματα, τα στοιχειωμένα σπίτια κτλ αποτελούν συμβολισμούς της πραγματικότητας αντικατοπτρίζουν τις διαστάσεις της ζωής.

Αυτήν τη φορά, η ιστορία αφορά τη Λίσι Ντίμπουσερ Λάντον. Εδώ και 2 χρόνια, η Λίσι καλείται να διαχειριστεί την απώλεια του συζύγου της, του Σκοτ. Η διαδικασία είναι ακόμα πιο επίπονη λόγω του γεγονότος ότι οι δύο ψυχές ήταν τόσο τρομακτικά συνδεδεμένες, που είναι σαν να είναι ακόμα δεμένες με αόρατες κλωστές. Ο Σκοτ ήταν ιδιαίτερη προσωπικότητα, συγγραφέας βιβλίων best seller και πολύ αγαπητός για την τέχνη που ασκούσε.

Όμως, είχε ένα μέρος που αποτελούσε τον λατρευτικό του χώρο. Υπήρξε το καταφύγιό του, ένας χώρος που του προκαλούσε δέος. Του άρεσε και τον φόβιζε ταυτόχρονα. Εκεί πέρα κάθε φορά που ήθελε να σκαρώσει την επόμενη ιστορία του. Στην προσπάθεια της να έρθει ακόμα πιο κοντά στη χαμένη ψυχή του άντρα της, η Λίσι αποφασίζει να επισκεφθεί το μέρος αυτό που λέγεται «Μπούγια Μουν». Έτσι, δεν έρχεται αντιμέτωπη μόνο με το θολό και πυκνό σκοτάδι του Σκοτ αλλά και με του εαυτού της.

Αυτό το μυθιστόρημα έχει να κάνει με τους προσωπικούς δαίμονες, με τα σκοτεινά σημεία της ψυχοσύνθεσης, με την ένωση και τον έρωτα, με την άρρηκτη σχέσης της ζωής και του θανάτου, με το ταξίδι της ζωής. Γλαφυρό, εσωτερικό και σκοτεινό, δίνει στον King την ευχέρεια να αυτοαποκαλείται ως ο άρχοντας του είδους του.

Stephen King

«Ιστορία της Λίσι»

Εκδ. Κλειδάριθμος