Διαβάσαμε: «Τα παιδιά κοιμήθηκαν» του Αντονύ Πασσερόν | Εκδόσεις Πατάκη

  Η σημερινή μέρα (1η Δεκεμβρίου) είναι αφιερωμένη σε όσους χάθηκαν τις τέσσερις τελευταίες δεκαετίες εξαιτίας του AIDS. O πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας, Antony Passeron με το μυθιστόρημα Τα παιδιά κοιμήθηκαν έρχεται να υπογραμμίσει τις ηθικές, κοινωνικές και ηθικές προεκτάσεις του ζητήματος.

  Στο πρώτο του μυθιστόρημα, ο Anthony Passeron αφηγείται την περιπέτεια που έζησε η οικογένειά του την περίοδο κατα την οποία η ηρωίνη είχε σαγηνεύσει τη νεολαία, φέρνοντας μαζί της τον ιό του AIDS. Απωθημένες αναμνήσεις, ανολοκλήρωτες εξομολογήσεις και τεκμηριωμένες ανασυνθέσεις φέρνουν στην επιφάνεια ιστορίες και βιώματα που θα τους στοίχειωναν για πάντα.

  Ο Ντεζιρέ ήταν ο αγαπημένος πρωτότοκος γιος μιας οικογένειας εμπόρων από την ενδοχώρα της Νίκαιας. Ο πρώτος που απέκτησε απολυτήριο Λυκείου και βρήκε δουλειά σε συμβολαιογραφικό γραφείο. Κανένας δε φανταζόταν ότι θα έπεφτε στα ναρκωτικά και θα κολλούσε AIDS εξαιτίας μιας μολυσμένης σύριγγας. Η ζωή του εξαντλήθηκε σε μία ατέρμονη αναζήτηση για την εξασφάλιση της δόσης. Συνοδοιπόρος στο κυνήγι της ηρωίνης η, επίσης, τοξικομανής και προσβεβλημένη από τον ιό, Μπριζίτ. Η ύπαρξή τους εξεταζόταν καθημερινά στο φως μιας και μοναδικής αξίας, της πρέζας. Απότοκο της σχέσης τους η μικρή Εμιλύ, γεννημένη με το ιό του AIDS στο αίμα της

  Ένα ζευγάρι που θα μπορούσε να είχε ζήσει μια ζωή απλή και ευτυχισμένη έξω από την πρέζα, μια μητέρα που βεβαιώνει ότι ο γιός της δεν πάσχει από την αρρώστια των ομοφυλόφιλων και των ναρκομανών, ένας πατέρας που τους θεωρεί ένοχους γιατί επέβαλλαν τον τόσο πρόωρο θάνατο στην εγγονή του, ένοχους γιατί της άφησαν κληρονομιά το σαπισμένο αίμα τους, μεταφέρουν την απόλυτη μοναξιά και ανείπωτη οδύνη όλων των οικογενειών που είδαν τα παιδιά τους να οδηγούνται στη πτώση από το AIDS που περιγελούσε γιατρούς, ερευνητές αρρώστους και συγγενείς.

  Υιοθετώντας την οπτική ενός ερευνητή, ο συγγραφέας αντιπαραβάλει την ιστορία του θείου του με εκείνη της εξέλιξης της ασθένειας. Η παρακμή της κοινότητας συμβαδίζει με τις απόπειρες των γιατρών να ταυτοποιήσουν τον ιό. Η καταστροφή των αμερικάνικων πόλεων, της Γαλλίας και των Κάτω Χωρών από την ηρωίνη εξελίσσεται ταυτόχρονα με τις προσπάθειες των γιατρών να καταπολεμήσουν την αρρώστια. 

  Ο συγγραφέας ανασυστήνει το οικογενειακό δράμα μέσα από φωτογραφίες και φιλμάκια σούπερ-8. Σαράντα χρόνια αργότερα, έρχεται αντιμέτωπος με τη ζωή εκείνων των παιδιών που παρακολούθησαν τα γεγονότα του '68 στην τηλεόραση και προτίμησαν να πεθάνουν παρά να κάνουν τη ζωή των γονιών τους. Η ενδελεχής, σε κάθε επίπεδο, έρευνα αποδίδει την απόγνωση, τη συνενοχή, το αδιέξοδο των οικογενειών. Τα παιδιά ψεύδονταν, οι γονείς τα πίστευαν. Κάθε θεραπεία σηματοδοτούσε ένα διάστημα ελπίδας και ανάπαυλας για όλους. Κάθε αντίδραση πρόδιδε την ανάγκη να κρατηθούν τα προσχήματα για μια φυσιολογική ζωή.

  Τα παιδιά κοιμήθηκαν είναι ένας συγκινητικός φόρος τιμής στην οικογενειακή ιστορία και συνάμα μια επώδυνη υπενθύμιση ενός  πολέμου ενάντια σε μία από τις χειρότερες μάστιγες του 20ου αιώνα.

Αντονύ Πασσερόν
Τα παιδιά κοιμήθηκαν 
Μτφρ Μήνα Πατεράκη-Γαρέφη
Εκδόσεις Πατάκη