Διαβάσαμε την νουβέλα του Τζων Φάντε, «Ο σκύλος μου ο Ηλίθιος» | Εκδ. Δώμα

Στα πενηνταπέντε του ο Χένρι Μολίσε αισθάνεται ξοφλημένος. Εγκλωβισμένος σε ένα τελματωμένο γάμο βλέπει τα τέσσερα παιδιά του να εγκαταλείπουν την πατρική εστία. Η οικονομική και επαγγελματική του κατάσταση είναι δεινή: τα βιβλία του δεν πουλάνε, τα σενάρια του απορρίπτονται, λεφτά δεν βγάζει. Αναπολώντας τις ιταλικές του ρίζες, θέλει να τα παρατήσει όλα και να πάει στη Ρώμη, στην Πιάτσα Ναβόνα, να τρώει καρπούζια, παρέα με μια μελαχρινούλα.

Όταν εμφανιστεί ξαφνικά στο δρόμο του ένα σκυλί, με πολύ τρίχωμα, καφέ και μαύρο, με τεράστιο κεφάλι και κοντό, φαρδύ, μαύρο μουσούδι, ένα θλιμμένο θηρίο με πρόσωπο σκούρο σαν αρκούδας, θα αποτελέσει την προσωποποίηση της νίκης του. Σε εκείνο θα δει τα βιβλία που δεν έγραψε, τους τόπους που δεν επισκέφθηκε, τη Μαζεράτι που δεν είχε αγοράσει, τις γυναίκες που ποθούσε. Ο Ηλίθιος θα απάλυνε τον πόνο του και τους μώλωπες απο τις αβάσταχτες ημέρες του, την ανέχεια των παιδικών του χρόνων, την απελπισία της νιότης του, την ερημία του μέλλοντός του.

Πολύ πριν το «Αυτόχειρες Παρθένοι» του Jeffrey Eugenides και τις «Διορθώσεις» του Jonathan Franzen, ο Τζων Φάντε σκιαγραφεί το πορτρέτο μιας WASP οικογένειας σε αποσύνθεση. Τολμά να θίξει θέματα ταμπού, όπως την αδυναμία ανάληψης ευθυνών ή τη δυσφορία που προκαλεί η κρίση μέσης ηλικίας. Ο ήρωας προσπαθώντας να ανακτήσει τη χαμένη του νιότη, διχάζεται ανάμεσα στην ανάγκη του για επιβεβαίωση και αγάπη, μαζί με το φόβο του για την αποτυχία και τη μοναξιά.

Την ανάγνωση του βιβλίου συμπληρώνει ιδανικά η κινηματογραφική του μεταφορά από τον Yvan Attal με τίτλο Mon chien stupide.

Τζων Φάντε
Ο σκύλος μου ο Ηλίθιος
Μτφρ Θάνος Σαμαρτζής
Εκδόσεις Δώμα