Διαβάσαμε το «Αδελφικό», της Βάσιας Τζανακάρη | Εκδ. ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

Το «Αδελφικό» είναι ένα χωριό στο νομό Σερρών. Δεν είναι όμως μόνο αυτό στο μυθιστόρημα της Βάσιας Τζανακάρη. Το «Αδελφικό» είναι ένας ου τόπος, πιο πραγματικός από ποτέ, στον οποίο καταφεύγουν ο Μελισσινός και η Μάρω για να επουλώσουν ο καθένας τα τραύματά του.

Όταν φτάνουν εκεί, στον τόπο καταγωγής τους, ξεκινάει ένα ντόμινο που «ξεκληρίζει» τις μνήμες τους κι ένα σκληρό πόκερ αναμνήσεων διαδραματίζεται σε μονοπρόσωπη αφήγηση, βάζοντας τον αναγνώστη στο κέντρο ακριβώς της ιστορίας και του ψυχισμού των πρωταγωνιστών.

Μάρω: μια νέα γυναίκα, single, μητέρα (που δεν αποκάλυψε ποτέ στον πρώην σύντροφο την ύπαρξη του παιδιού), μια σύγχρονη γυναίκα που εκφράζεται και βιώνει τη μητρότητα με έναν απολύτως υγιή τρόπο -συνήθως μη αποδεκτό-, με τις φοβίες, την ανασφάλεια, την προσπάθεια σύνδεσης με το νέο πλάσμα. Μια αδερφή που λατρεύει τον αδερφό της, με τον οποίο έχει ζήσει είτε μαζί είτε από μακριά τα πάντα. Θεσσαλονίκη και μετά Αθήνα και πίσω στο Αδελφικό, τρεις πόλεις που χάραξαν η καθεμιά βαθιά την ηρωίδα μας.

Μελισσινός: ένας νέος γιατρός που θα μπορούσε άνετα να είναι σκηνοθέτης κινηματογράφου. Ή όχι; Ένας άνθρωπος βαθιά ευαίσθητος, εύθραυστος αλλά λογικός και στέρεος λόγω επαγγέλματος. Μας «τριγυρίζει» νοερά στη Θεσσαλονίκη του '90 και του σήμερα, στην πόλη, στα στέκια, στην ατμόσφαιρα... Η βαθιά σύνδεση με τον ποιητή Δημήτρη Νταγιαντά, σε ζωή και θάνατο, έμελλε να του αλλάξει τη ζωή. 

Δύο άνθρωποι με ζωές παράλληλες και τεμνόμενες σε κρίσιμα σημεία. Δύο άνθρωποι που συναντιούνται στο ίδιο μέρος, χρόνια μετά, χωρίς να έχουν γνωριστεί ποτέ, ενώ γνωρίζονται πολύ καλά. Και όλα αυτά δοσμένα με εγκιβωτισμένα επεισόδια μια ζωντανής αφήγησης, με ροή, εναλλαγές παρόντος-παρελθόντος και ένταση. Υπόκρουση γνώριμες μουσικές από την αγαπημένη δεκαετία του '90, σκηνές από ταινίες, συνήθειες και καταστάσεις γνώριμες αλλά παρελθοντικές. 

Ένα βιβλίο αναπόλησης, ενσυναίσθησης, αγάπης και έντονων συναισθημάτων. Δυο ιστορίες σαν μία που πρέπει να φτάσεις στην τελευταία τελεία, με την ανάσα κομμένη πια, για να μπορέσεις έπειτα να το κλείσεις και μαζί τα μάτια σου και να συνεχίσεις να το ταξίδι που μόλις ξεκίνησε για σένα.

Βάσια Τζανακάρη, «Αδελφικό»

Εκδόσεις: ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

2020