Διαβάσαμε το δεύτερο βιβλίο του Édouard Louis, «Ιστορία της Βίας» | Εκδ. Αντίποδες

Ένα βράδυ Χριστουγέννων, ο Εντουάρ γνωρίζει τον αλγερινής καταγωγής Ρεντά και καταλήγουν στο διαμέρισμά του. Οι δύο νεαροί θα περάσουν μαζί το βράδυ. Ο Ρεντά θα του μιλήσει για την παιδική του ηλικία και τον ερχομό του πατέρα του στη Γαλλία. Τα πράγματα, όμως, θα πάρουν σύντομα άσχημη τροπή. Ο ήρωας θα βιώσει μια ακραία τραυματική νύχτα. Υπό την απειλή ενός ρεβολβέρ,ο Ρεντά θα τον βρίσει χυδαία, θα προσπαθήσει να τον πνίξει και, τέλος, θα τον βιάσει.

Η πρώτη αντίδραση του Εντουάρ είναι να αρνηθεί να καταθέσει μήνυση κατά του βιαστή του. Δεν θέλει να ξαναζήσει την οδυνηρή εμπειρία. Προτιμά να περιορίσει τα τραύματα στο σώμα του έτσι ώστε να μην εξαπλωθούν στη ψυχή του. Μετά από έντονες πιέσεις της αδελφής του και των φίλων του θα δεχθεί να το κάνει. Η ιστορία φεύγει από τον έλεγχο του. Ο ήρωας αποστασιοποιείται. Αποδεσμεύεται από το φορτίο του συναισθηματισμού και γίνεται κοινωνός μιας διαφορετικής εκδοχής. Τα διαφορετικά επίπεδα αφήγησης της ιστορίας λειτουργούν καλειδοσκοπικά. Οι διαφορές ανάμεσα στις δύο διαφορετικές προσεγγίσεις είναι έντονες. Ο συγγραφέας αντιπαραθέτει τον κόσμο της εργατική τάξης, από τον οποίο προέρχεται, με την αστική τάξη, στην οποία θέλει να εντάχθει και προβληματίζει τον αναγνώστη για τις έντονες ατιθέσεις που υπάρχουν στις διαφορετικές κοινωνικές τάξεις.

Η «Ιστορία της βίας» είναι η μαρτυρία των χαμένων ψευδαισθήσεων ενός νεαρού διανοούμενου που ξέφυγε από τον προβληματικό Βορρά της Γαλλίας και βρήκε την θέση του στην πρωτεύουσα. Στην αυτοβιογραφική του νουβέλα, ο Εντουάρ Λουί σχολιάζει αριστουργηματικά το ταξικό μίσος, την ομοφοβία, την ξενοφοβία, αλλά και την απέχθεια για τον ίδιο του τον εαυτό.

Ενα βαθιά ανθρώπινο κείμενο με φιλοσοφικές, κοινωνιολογικές και πολιτικές προεκτάσεις.

Εντουάρ Λουί
Ιστορία της βίας
Μτφρ Στέλλα Ζουμπουλάκη
Εκδόσεις Αντίποδες