Διαβάσαμε το «Πρωτόλειο» του Άντριου Μάρτιν | Εκδόσεις Δώμα
2020-02-20
Οι λογοτεχνικοί ήρωες του πρώτου μυθιστορήματος του ‘Αντριου Μάρτιν Πρωτόλειο γεμίζουν τις μέρες τους με προσδοκίες και ψευδαισθήσεις, ερωτικές και λογοτεχνικές. Είναι τριάντα χρόνων και το μόνο που θέλουν είναι να βλέπουν ταινίες και να κάνουν αιτήσεις για υποτροφίες για να μπορούν να βλέπουν κι άλλες ταινίες. Δεν επιθυμούν δεσμεύσεις. Νοιάζονται για τον εαυτό τους τουλάχιστον δύο φορές από όσο νοιάζονται για οποιοδήποτε άλλο πλάσμα. Θέλουν να αποφασίζει κάποιος άλλος για τους ίδιους, να τους απαλλάξει από αυτό το ελάχιστο φορτίο ευθύνης.Αφήνουν τα ρεύματα της ζωής να τους παρασέρνουν. Μοναδική τους έγνοια είναι να κρατούν ισοσκελισμένο τον ψυχικό ισολογισμό.
Ο Πίτερ, η Τζούλια και η Λέσλι επιθυμούν να γίνουν συγγραφείς. Ο Πίτερ εγκαταλείπει τις σπουδές του στην αγγλική φιλολογία δύο χρόνια πριν γίνει διδάκτωρ.Η Τζούλια είναι φοιτήτρια ιατρικής με δύσκολα ωράρια στο νοσοκομείο. Η Λέσλι γράφει ένα σενάριο αλλά θεωρεί βασική της ασχολία τη πεζογραφία. Και οι τρεις περιμένουν το ταλέντο τους να λάμψει. Ο Άντριου Μάρτιν σκιαγραφεί με ενάργεια και λεπτομέρεια τα ψυχολογικά πορτρέτα των ηρώων. Μεταφέρει με λέξεις, ιδέες, και αισθήματα την κατάσταση κατατονίας και υπερδιαχυτικότητας στην οποία βρίσκονται.
Η ανελέητα ειρωνική πένα του συγγραφέα αναδεικνύει τον ναρκισσισμό τους. Στέκεται σκωπτικά απέναντι στη διαπίστωση ότι ο υπαίτιος για την αποξένωση σου είσαι πάντοτε εσύ. Οι άνθρωποι είναι αυτοί που είναι. Είτε συμμορφώνεσαι και βρίσκεις έναν τρόπο να κάνεις το όλο πράγμα να λειτουργήσει, είτε μένεις μια ψυχη που θα βολοδέρνει περιπλανώμενη.
Ένα πολύ σημερινό έργο που όχι μόνο θυμίζει τη λογοτεχνία του Francis Scott Fitzerald και του Nicolas Rey αλλά στέκεται επάξια δίπλα τους. Ένας συγγραφέας που έκανε αίσθηση με το λογοτεχνικό του ντεμπούτο.
Το Πρωτόλειο του Andrew Martin μπορεί να ενοχλεί αλλά σίγουρα συνεπαίρνει τον αναγνώστη.
Με μουσική υπόκρουση Sonic Youth διαβάζεται ακόμη καλύτερα.
