Διαβάσαμε: Το «Σπίτι Παιδιού» του Κυριάκου Συφιλτζόγλου | Εκδ. Αντίποδες

Το «Σπίτι Παιδιού» είναι μια ηθογραφική νουβέλα, με βιογραφικά και λαογραφικά στοιχεία, που κοιτάει στα μάτια τον μεγαλύτερο φόβο του ανθρώπου, τον θάνατο. Χωρίς να γίνεται μακάβριο, ο συγγραφέας προσπαθεί μέσω της παιδικής ματιάς ενός ανθρώπου σε ένα χωριό της μετεμφυλιακής Ελλάδας, να παρατηρήσει το περιβάλλον γύρω του, κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον τόσο του ίδιου όσο και του αναγνώστη για το πώς ζούσαν τότε οι χωριανοί, ποια ήταν τα έθιμά τους, πώς ζούσαν και πώς θάβονταν όταν έβγαζαν την τελευταία τους ανάσα. Ο πρωταγωνιστής θέτει μονίμως ερωτήσεις αναζητώντας απαντήσεις.

Ο αφηγητής είναι ένα παιδί 7 ετών, γεμάτο με περιέργεια για τη ζωή, ποιητική στόφα αλλά και ενσυναίσθηση, που ζει στο χωριό «Πλατάνι» του νομού Δράμας. Με ξεχωριστό ψυχικό πλούτο, δίνεται η εντύπωση ενός παιδιού που περιέργως έχει ωριμάσει πριν από την ώρα του αλλά παράλληλα διακατέχεται από την αγνότητα που βλέπει τα πάντα γύρω του με χαρά και ανυπομονησία. Κατανοεί με μεγάλη ευκολία και άνεση τον συναισθηματικό κόσμο των συγχωριανών του και προσπαθεί να τους δώσει μια ευκαιρία να εξιλεωθούν, ακόμα και όταν διαφωνεί μαζί τους. Έτσι, λοιπόν, παρουσιάζεται η καθημερινότητα της αγροτικής ζωής, τις τοπικές συνήθειες μιας κλειστής κοινωνίας, τα έθιμα ταφής, τα γήπεδα, η ανεμελιά της παιδικής ηλικίας και γενικότερα ένας κόσμος που κάποτε υπήρξε πολύ συνηθισμένος για τον μέσο Έλληνα, ο οποίος ζούσε μακριά από την πρωτεύουσα και την αστικοποίηση.

Αυτό που πρέπει οπωσδήποτε να ειπωθεί είναι ότι το βιβλίο χαρακτηρίζεται από το συνεχόμενο παιχνίδι της εναλλαγής ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο. Συγκεκριμένα, ο θάνατος, για τον πρωταγωνιστή, δεν είναι το τέλος. Αντίθετα, κάθε φορά που κάποιος συγχωριανός πεθαίνει, το παιδί βρίσκει την αφορμή για να ψάξει και να ξετυλίξει την ιστορία της ζωής του. Ουσιαστικά, ο κάθε θάνατος είναι η γιορτή της ζωής. Επειδή το νήμα κόβεται, δε σημαίνει ότι πρέπει να ξεχαστούν οι άνθρωποι και οι ιστορίες. Εξάλλου, οι νεκροί αφήνουν για πάντα πίσω την ποίηση των ανθρώπινων σχέσεων. Η ζωή και ο θάνατος είναι η ίδια πόρτα που έχει δύο προσόψεις. Πρόκειται για ένα βιβλίο μεστό, λυρικό, συγκινητικό, υπαρξιακό, αλλά κυρίως, βαθιά ανθρώπινο.

Σπίτι παιδιού

Κυριάκος Συφιλτζόγλου

Εκδόσεις ΑΝΤΙΠΟΔΕΣ