Διαβάσαμε: Χρήστος Λεττονός, «Τα Ποιήματα» | Εκδ. Μετρονόμος

Ο Χρήστος Λεττονός (1949-1994) υπήρξε ένας πολυσχιδής και πολυτάλαντος καλλιτέχνης. Τραγουδιστής με συμμετοχές σε σημαντικούς δίσκους κυρίως τη δεκαετία του '70, ηθοποιός, εικαστικός και συγγραφέας. Οι εκδόσεις Μετρονόμος παρουσιάζουν σε μια συγκεντρωτική έκδοση τα ποιήματα του σπουδαίου αυτού καλλιτέχνη. Ένας μικρός ποιητικός θησαυρός στα χέρια όποιου το αποκτήσει.

Ο Λεττονός γράφει ασθμαίνοντας πάνω στα ερειπία ενός κόσμου που δύει μόνιμα, μια ποίηση που αμφισβητεί κάθε έκφανση της ζωής και της καθημερινότητας, όπως η γενιά του '70 που εδώ ξεκινάει να αναδύεται. Κυρίαρχο μοτίβο ο έρωτας που παρουσιάζεται ως προέκταση του θανάτου και είναι δύο έννοιες διαρκώς αλληλοσυμπληρούμενες και αντιστικτά οι δύο πόλοι που ορίζουν το ποιητικό υποκείμενο.

Ένα ποιητικό υποκείμενο που αισθάνεται μοναξιά, εγκατάλειψη ακόμα και στην πρώτη γνωριμία με το υποκείμενο του έρωτα και του πόθου του. Η ερωτική διάσταση της ποίησής του έχει την πνευματικότητα αλλά και τη σωματικότητα ενός φλεγόμενου ανθρώπου, ενός ανθρώπου που φαίνεται να ζει και να γράφει στο περιθώριο της ζωής και των αισθημάτων του. Δεν μπορεί να απολαύσει, η ευτυχία είναι ειδωμένη σαν συμφορά και ο αποχωρισμός, το τέλος μοιάζει λύτρωση και μανία μαζί. 

Ποίηση προσωπική, βαθιά συναισθηματική, σε ένα κόσμο που δεν υπάρχει ζωτικός χώρος, σε έναν κόσμο περιορισμών και απαγορεύσεων. Ο Χρήστος Λεττονός μιλάει απευθείας στην ψυχή, εκεί που ο ίδιος έψαχνε μια λύτρωση, μιλάει στο σκοτάδι σαν φίλο του, μιλάει με τα πουλιά και τα δέντρα για το αναπόφευκτο των πραγμάτων. Και εν τέλει μιλάει ασταμάτητα στον ίδιο του τον εαυτό ψάχνοντας μια ανύπαρκτη διέξοδο.

Ο ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ

Δεν είναι τόσο εύκολος όσο νομίζεις
ένας περίπατος στην Ομόνοια
κάτω από τα πεινασμένα μάτια που σε καθηλώνουν
τρυπώντας την ομίχλη των χαμάμ
κάτω απ' τις μπότες αγοραίων στρατιωτών
καθώς ανεβοκατεβαίνεις τις σκάλες
περιμένοντας δήθεν τον ηλεκτρικό
σφυρίγματα που σε τρυπάνε
και το κορμί σου παρασυρμένο
βυθίζεται στο διψασμένο στόμα του υπόγειου.

Δεν είναι τόσο εύκολος όσο νομίζεις
ένας περίπατος στο Σύνταγμα
με τις χιλιάδες λιμασμένα περιστέρια
που πέφτουν πάνω σου και σε τσιμπάνε
και συ, ο εκλεκτός σπόρος του Θεού,
κατρακυλάς στις σκάλες της πλατείας
χώνεσαι βιαστικά στο ουρητήριο
κι ύστερα πίνεις καφέ στου Παπασπύρου,
κοιτώντας τα σκέλια των περαστικών.

Δεν είναι τόσο εύκολος όσο νομίζεις
ένας περίπατος στο Ζάππειο
χωρίς την αστυνομική σου ταυτότητα
περιπολικά σε σταματάνε στις γωνιές
ερωτήσεις
«Ποιος είσαι; Τι ζητάς στο πάρκο τέτοια ώρα;»
αμύνεσαι απελπισμένα
«για ποιον με περάστε;
εγώ έχω ραντεβού με το κορίτσι μου
τι σχέση ε΄χω εγώ μ' αυτούς;»
και στο μυαλό σου κολλημένο σε φράση που είχε πει
κάποιος Χριστός πολύ παλιά στον Πέτρο
δεν ξεγελάς κανέναν πια.

Χρήστος Λεττονός, «Τα Ποιήματα»

Εκδόσεις: Μετρονόμος

Πρόλογος: Γ. Κοντός | Β. Χρόνης