Δημήτρης Κωνσταντίνου, INDIGO, Εκδόσεις Εξάρχεια

Ένας γρίφος για το εγώ, το εμείς και το τίποτα είναι η πρόταση που συνοδεύει τον τίτλο του βιβλίου του Δημήτρη Κωνσταντίνου. Το Indigo αποτελεί το τελευταίο κομμάτι μιας τετραλογίας αυτόνομων έργων -Κρούγκερ, Unabomber, Νταρκ  τα υπόλοιπα μέρη, όλα από τις εκδόσεις Εξάρχεια- η οποία όπως μας ενημερώνει ο συγγραφέας στο οπισθόφυλλο του τόμου, θα μπορούσε να έχει τον περιπετειώδη τίτλο «με τα υλικά που κατασκευάζονται οι φόβοι». Μια παρέα φίλων με ονόματα που θυμίζουν ταινία του Ταραντίνο (Μοβ, Μπλακ, Γκωλντ κτλ.), στη «λογοτεχνικά» κρίσιμη ηλικία που το άγχος αρχίζει να γίνεται παραίτηση –εκεί γύρω στα σαράντα πάνω κάτω- μαζεύονται στο σπίτι ενός νεκρού τους φίλου και από εκείνο το σημείο ξετυλίγονται παράλληλες αφηγήσεις, που μοιάζουν με αγχόνες που κρέμονται από ένα και μόνο ικρίωμα.  Μπορεί τα μεγέθη, τα ύψη και η ποιότητα  των σκοινιών να διαφέρουν, όμως στο τέλος κάθε θηλιά καταλήγει στο ίδιο δοκάρι. Flectere si nequeo superos, Acheronta movebo (αν δεν μπορώ να λυγίσω τις ανώτερες δυνάμεις, θα κινήσω τον Αχέροντα), έγραφε ο Φρόυντ στην πρώτη σελίδα της Ερμηνείας των Ονείρων, αντιγράφοντας τον Βιργίλιο. Κάτι παρόμοιο κάνει ο Κωνσταντίνου. Οι δημιουργικές δυνάμεις που επικαλείται οπωσδήποτε ενδύονται τα λογοτεχνικά ράσα, η ανάδυση από τα ύδατα εκείνων «…των υλικών που κατασκευάζονται οι φόβοι», αγκομαχούν και ριγούν μέσα στο μυθοπλαστικό τους περίβλημα, αλλά εν τέλει ο πυρήνας του Indigo επωάζεται στις κρυμμένες χειρονομίες ενός Κακού που σκηνοθετεί τον εαυτό του μέσα στην αγωνιώδη καθημερινότητα και στην αυτοκρατορία της ρουτίνας και της ματαίωσης.

http://www.exarchiapress.gr/el/mythoplasia/indigo-enas-grifos-gia-to-ego-to-emeis-kai-to-tipota