Κ. Γραμματικόπουλος, «Οι απόκληροι», εκδ. Βακχικόν

Οι ήρωες με τα ονόματα που συμβολικά σε παραπέμπουν απευθείας στο μύθο: τον αρχαίο μύθο που τα περιβάλλει, αλλά και το μύθο της προσωπικής τους ιστορίας, όπως αποτυπώνεται από τον Κώστα Γραμματικόπουλο.

Η νουβέλα αυτή αφορά όλους και κανέναν. Οι παράλληλα τεμνόμενες αφηγήσεις είναι εξ ολοκλήρου αναπαραστάσεις της καθημερινότητας με την απαραίτητη δόση μυθοπλασίας. Μπορεί να είναι ο άνθρωπος που έχει μείνει χωρίς στέγη και τον βλέπεις καθημερινά κάτω από το σπίτι σου, ένα αδέσποτο ζωάκι που γνωρίζεις το τρέξιμό του στη γειτονιά σου, ένα πιτσιρικάς που τριγυρνάει με ύφος σαραντάρη άνδρα, μια κοπέλα που από κάπου την έχεις δει να βγαίνει και να μπαίνει αλλά δε θες να το παραδεχτείς.

Είναι η πορεία που ακολουθεί ο καθένας και η καθεμιά, μέσα από τις σελίδες του βιβλίου, μια ιστορία προσωπικού στοιχήματος και άθλου. Η λιτή, περιγραφική, καθημερινή γλώσσα που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας, το απλό αλλά συμβολικό ύφος, οι περιγραφές και οι βόλτες στην Αθήνα, δημιουργούν ένα «ασφυκτικά» οικείο περιβάλλον και δίνουν μια αίσθηση ελευθερίας και καθαρότητας μέσα από το δυστοπικά διαμορφωμένο παρόν μας.

Κώστας Γραμματικόπουλος, «Οι απόκληροι»

Εκδόσεις Βακχικόν

Αθήνα, Ιανουάριος 2017