Μ. Παπαγεωργίου, «Μια χαραμάδα πανικού», εκδ. Sub.Urban

Από τις εκδόσεις Sub.Urban κυκλοφόρησε εδώ και λίγες μέρες, το πρώτο βιβλίο της η αγαπημένη ερμηνεύτρια, Μαρία Παπαγεωργίου. Μια έκπληξη για όλους όσους τη γνωρίζουμε και μη! Η Μαρία είναι ένας φωτεινός, ζεστός, γλυκός άνθρωπος, χαμηλών τόνων και μια ερμηνεύτρια με βαρύ εκτόπισμα. Την έχω γνωρίσει πριν κάποια χρόνια στον Αγ. Νικόλαο (Κρήτη), όταν είχε έρθει για πρώτη φορά στον Πολυχώρο Περίπου για live.

Η Σίσσυ (εκ των ιδιοκτητών του χώρου, μαζί με το αμίμητο ντουέτο της το Δημήτρη), σαν γνήσια κυνηγός ταλέντων, από καιρό μου έλεγε πόσο ήθελε η Μαρία να παίξει ζωντανά στο Περίπου. Τη θεωρούσε -και θεωρεί- μεγάλο ταλέντο και υπέροχη φωνή και αποτελούσε στόχο για εκείνη να την «κατεβάσει» Κρήτη. Και όπως πάντα τα κατάφερε. Έτυχε εκείνη την περίοδο να βρίσκομαι εκεί, οπότε το έζησα όλο αυτό από κοντά. Η Μαρία μπήκε στο Περίπου και από τότε είναι σα να μη βγήκε ποτέ. Δυνατές φιλίες και σχέσεις ξεκίνησαν με το καλησπέρα, μιας και αυτός ο άννθρωπος δε χρειάζεται να σου πει ή να σου κάνει κάτι ιδιαίτερο για να τον αγαπήσεις αμέσως.

Το σπάσιμο του πάγου έγινε με ανορθόδοξο τρόπο. Η Μαρία είχε άγχος, πολύ άγχος... Δεν το καταλάβαινα τότε. Βρισκόταν σε ένα μικρό μέρος στην Κρήτη, θα έκανε αυτό που κάνει πάντα, γιατί να έχει άγχος; Άρχισα λοιπόν να της τραγουδάω εγώ με τη γαϊδουροφωνάρα μου για να ηρεμήσει, αρχίσαμε να γελάμε σαν παιδιά και από τότε έχουμε ένα τραγούδι να μας θυμίζει αυτό το περιστατικό και να μας καλμάρει το άγχος. 

Με αυτό το βιβλίο η Μαρία ανοίγει στο κοινό μια πόρτα, που πιστέψτε με είναι πολύ δύσκολο να ανοίξει. Μια προσωπική εξομολόγηση για τις κρίσεις άγχους, με σεβασμό στην κάθε προσωπικότητα που μπορεί να υποφέρει από την κατάσταση αυτή, είναι πολλές φορές λύτρωση για πολλούς άλλους που δεν τολμούν να το ομολογήσουν ούτε στους εαυτούς τους. Μια αφήγηση που ρέει, ένα βιβλίο που το κρατάς στα χέρια σου μέχρι να τελειώσει, ιστορίες και περιγραφές που σε φέρνουν ολοένα και πιο κοντά της, μιας και είναι πλέον ένα πολύ συνηθισμένο φαινόμενο, που πιθανότατα οι περισσότεροι θα έχουν βιώσει μια φορά στη ζωή τους.

Το βιβλίο, μικρό σε έκταση, όσο πρέπει για να περιγράψει η Μαρία αυτό που θέλει, έχει και την άλλη πλευρά: αυτή των χειρόγραφων σημειώσεών της που διατρέχουν και σαν να διακόπτουν τη γραμμική αφήγησή της, για να εισχωρήσει σε αυτή το συνειρμικό στοιχείο και η αυτόματη γραφή ενός πια ποιητικού υποκειμένου. Ένα βιβλίο γραμμένο απλά και κατανοητά, αιχμηρά και τρυφερά ταυτόχρονα. 

Δεν είναι καθόλου απλό να εκθέτεις ένα τόσο προσωπικό κομμάτι σου. Από την άλλη είναι πολύ σημαντικό να μπορείς πια να μιλάς ανοιχτά για αυτό και με αυτόν τον τρόπο να ρίχνεις ένα προβολέα σε μια μικρή χαραμάδα στην ψυχή κάποιου που υποφέρει από αυτές τις κρίσεις. Το σκοτάδι αντιπαλεύεται με φως. Και η σιωπή μιας κρίσης άγχους ή πανικού με τη συζήτηση. Δεν είναι ντροπή και δεν είναι ταμπού. Είναι μια χαραμάδα πανικού.

Μαρία Παπαγεωργίου

«Μια χαραμάδα πανικού»

Εκδόσεις: Sub.Urban

2016

Ο τίτλος του βιβλίου είναι παραχώρηση του
Χρήστου Θηβαίου (από το ομώνυμο τραγούδι των Συνήθων Υπόπτων, σε στίχους και μουσική του Χρήστου Θηβαίου) και το χειρόγραφο του τραγουδιού από τον ίδιο κοσμεί την έκδοση.