Ζούσαμε πάντα σ'ένα κάστρο, Shirley Jackson, εκδόσεις Μεταίχμιο

«Στην απομονωμένη από το κοντινό χωριό οικία Μπλάκγουντ ζουν μόνες η Κόνστανς και η μικρότερη αδερφή της η Μέρικατ μαζί με τον άρρωστο γέρο θείο τους Τζούλιαν. Η οικογένειά τους ξεκληρίστηκε από δηλητηρίαση με αρσενικό και για το φονικό κατηγορήθηκε η Κόνστανς. Παρόλο που το κορίτσι αθωώθηκε, ο κόσμος του χωριού δεν αφήνει σε ησυχία τις αδερφές Μπλάκγουντ. Η Μέρικατ, που προσπαθεί με φυλαχτά και ξόρκια να διατηρήσει αδιατάρακτο τον έτσι κι αλλιώς εύθραυστο τρόπο ζωής τους, θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να προστατέψει την εναπομείνασα οικογένειά της όταν καταφθάνει ο ξάδερφος Τσαρλς εξαπολύοντας επίθεση φιλίας στην Κόνστανς, ενώ εποφθαλμιά απελπισμένα το περιεχόμενο του χρηματοκιβωτίου τους.»

Η γυναίκα που επηρέασε μερικούς από τους σημαντικότερους συγγραφείς του αιώνα μας (Neil Gaiman, Stephen King, Nigel Kneale, Joanne Harris) και που αρνήθηκε να δώσει συνεντεύξεις όσο ζούσε, μεταφράζεται για δεύτερη φορά στα ελληνικά. Το πρώτο βιβλίο που είχε μεταφραστεί ήταν «Οι δαίμονες του Χιλλ Χάουζ».

Η Donna Tartt αναφέρει πως τα έργα της είναι από τα τρομακτικότερα που έχουν γραφτεί ποτέ, ωστόσο δεν είναι αυτό ακριβώς το τρομακτικό μυθιστόρημα που περιμένει ο αναγνώστης να διαβάσει.

Το βιβλίο «Ζούσαμε πάντα σ'ένα κάστρο» αφορά την πολύ ιδιαίτερη σχέση δύο κοριτσίων. Η απομονωμένη ζωή τους τις κάνει να μοιάζουν εξαιρετικά εύθραυστες, σε έναν μικρόκοσμο που έχουν φροντίσει καλά ώστε να μείνει θωρακισμένος από την υπόλοιπη κοινωνία. Η συγγραφέας χρησιμοποιεί ένα γνώριμο μοτίβο της παιδικής μας ηλικίας, γνωστό σε όσους είχαν αδέρφια ή συγγενικά πρόσωπα στην ίδια ηλικία: μυστικά καλά κρυμμένα και σχέσεις που βασίζονται σε μια αμοιβαία προστασία του μεγαλύτερου παιδιού προς το μικρότερο ή και το αντίστροφο, από τον κόσμο των ενηλίκων. Ωστόσο η Shirley Jackson καταφέρνει από τη μία να δημιουργήσει δύο γυναικείους χαρακτήρες που θα θύμιζαν ένα λεπτό γυαλί έτοιμο να σπάσει και από την άλλη, μία στοιβαρή και αδιαπέραστη σχέση.

Διαβάζοντας το βιβλίο, η αίσθηση πως κάτι δεν πηγαίνει καλά, πως κάτι συμβαίνει και θα ξεσπάσει στις επόμενες σελίδες, δεν αφήνει τον αναγνώστη να το αφήσει λεπτό από το χέρι του. Όλη η ατμόσφαιρα θυμίζει απομεσήμερο γεμάτο ομίχλη ή κάποια πολύ πρωινή ώρα μέσα στο καταχείμωνο. Η Shirley Jakcson γράφει και ταυτόχρονα είναι σαν να δημιουργεί «υπόγειες συχνότητες» κάτω από τις λέξεις που επιλέγει και τις καταστάσεις που περιγράφει, μία ολοένα αυξανώμενη ένταση η οποία και χαρακτηρίζει τα έργα της ως τρομακτικά.

Οι κοινωνικές διαστροφές και οι μανίες της εποχής, αναδεικνύονται δεξιοτεχνικά μέσα από τις περιγραφές των συμπληρωματικών ηρώων, οι προκαταλήψεις και όλες οι εμμονές που απαγόρευαν τη δημουργία μιας ουσιαστικής ζύμωσης μεταξύ των κατοίκων της ίδιας περιοχής, δίνουν το κατάλληλο στίγμα σε μία προβληματική και «αρρωστημένη» εποχή, που μεταφέρεται σε μία εξίσου «αρρωστημένη» οικογενειακή κατάσταση...

Ένα από τα καλύτερα βιβλία της χρονιάς που φεύγει!