Comfort food...

Γιατί γίνεται τόση φασαρία με το comfort food; Τί είναι στην πραγματικότητα το comfort food; Δηλαδή τί πρέπει να έχω μαγειρέψει, όταν πάρω τα φιλαράκια μου τηλέφωνο και τους πω, ‘μάγκες, για ελάτε από δω, έχω μαγειρέψει comfort food σήμερα.’
Ο Jamie Oliver γεμίζει τις βιβλιοθήκες μας με αυτό και με το πρώτο γκουγκλάρισμα, σκάνε μύτη οι τοπ 100 συνταγές για εύκολο και καθημερινό comfort food.
Αν το μεταφράσουμε απευθείας, παίρνουμε ‘φαγητό της άνεσης’, ή ακόμα καλύτερα, φαγητό που μας κάνει και νιώθουμε άνετα. Πώς μπορούμε όμως να νιώσουμε άνετα με το φαγητό; Προφανώς λοιπόν, το έχουμε ξανασυναντήσει. Το έχουμε μαγειρέψει, ή ξαναδοκιμάσει στην κουζίνα μας και νιώθουμε μια οικειότητα με αυτό, μια ευχαρίστηση. Ή ίσως η άνεση αυτή,  να προέρχεται από την ίδια τη μαγειρική διαδικασία.
Θα αποφύγω να του δώσω ορισμούς, που σχετίζονται με την παράδοση, τη νοσταλγία, την απλή προετοιμασία και την υψηλή περιεκτικότητα σε υδατάνθρακες (βλέπε wikipedia) και θα σας μιλήσω για το δικό μου φαγητό που με κάνει και νιώθω άνετα.
Άνετα, γιατί όταν με παίρνει τηλέφωνο και μου ζητάει να το μαγειρέψω για το βράδυ (η γυναίκα μου), καταλαβαίνω πόσο ανυπομονεί. Άνετα, γιατί χρησιμοποιώ τα χαϊδεμένα μου μαχαίρια, που κρατάω μόνο στο σπίτι και ψιλοκόβω λαχανικά μέχρι να βαρεθώ. Άνετα, γιατί σε όσα εστιατόρια και να έχουμε δοκιμάσει κάτι αντίστοιχο, το δικό μας είναι πάντα καλύτερο. Το μυστικό στο τραπέζι μας, που τώρα που το σκέφτομαι όντως βάζει το comfort στο food.
Και τώρα ήρθε η ώρα να το μοιραστώ μαζί σας.

Veggie Chow Mein (ή το comfort food της Νούλας και του Βασίλη)

Λοιπόν όταν λέμε chow mein, εννοούμε τηγανητά νουντλς και veggie chow mein,  τηγανητά νουντλς με λαχανικά. Είναι φουλ θρεπτικό, έχει άπειρα ψιλοκομμένα λαχανικά, τα οποία τα κρατάμε τραγανά και αυγά να πάρουμε τις πρωτεΐνες μας. Γίνεται σχετικά γρήγορα, καταναλώνεται καυτό, κατευθείαν από το τηγάνι και ποτέ δεν είναι αρκετό. Δεν βάζω γραμμάρια όπου μπορώ και εσείς να μην είστε συνέχεια με μια ζυγαριά, αλλά και λίγο παραπάνω ή παρακάτω να πέσει από αυτά τα υλικά δεν έγινε καμιά καταστροφή.

Υλικά ( Για 3 άτομα ή 2 που πεινάνε πολύ)
375g ramen noodles
3 μεσαία καρότα
3 κλωνάρια σέλερυ
2 πιπεριές φλωρίνης
2 μεσαία κίτρινα κρεμμύδια
2 σκελίδες σκόρδο
3 μεσαία κολοκύθια
3 αβγά
2 αντίβ
50g σάλτσα σόγιας αλατισμένη
20g ρυζόξιδο
30g sweet chili sauce
150 ml αραβοσιτέλαιο μαζί με 20ml σησαμέλαιο

Πλένετε και κόβετε όλα τα λαχανικά σε λωριδίτσες (ζουλιέν σε ορολογία μαγειρική). Βάζετε το νερό να βράσει με αρκετό αλάτι. Σπάτε και χτυπάτε τα αυγά σε ένα βαθύ πιάτο με ένα πιρούνι, ανακατεύετε τη σόγια με το ρυζόξιδο και τη sweet chili sauce σε ένα μπολάκι και τώρα αρχίζει η μάχη. Ρίχνετε τα νούντλς να βράσουν σύμφωνα με τις οδηγίες του πακέτου. Ζεσταίνετε πολύ πολύ καλά ένα αντικολλητικό τηγάνι, βάζετε ⅓ από το mix λαδιών και ψήνετε γρήγορα τα αυγά, ανακατεύοντας με μια σπάτουλα για περίπου 1,5 λεπτό. Τα αδειάζετε στην άκρη, σκουπίζετε το τηγάνι, ρίχνετε το υπόλοιπο mix λαδιών και μαζί τα ψιλοκομμένα λαχανικά. Σοτάρετε δυνατά για περίπου 3 λεπτά, θέλουμε λίγο να μαλακώσουν, όχι να λιώσουν. Τα νούντλς μόλις έβρασαν, τα σουρώνετε και κατευθείαν στο τηγάνι με τα λαχανικά. Τα ανακατεύετε λίγο και προσθέτετε το mix σόγιας και υγρών. Ανακατεύετε και μέσα και τα αβγά. Δύο λεπτά ακόμα στο τηγάνι, τσεκάρουμε λίγο το αλάτι (δεν είναι όλες οι σάλτσες σόγιας ίδιες) και είναι έτοιμα.

Καλή και ‘άνετη’ όρεξη λοιπόν!!