6 & 7 Tao Dance Theater

Μέσα σε ένα ομιχλώδες και σκοτεινό τόπο, αναδυθήκαν έξι μαυροντυμένοι χορευτές, που σαν ένα ενιαίο αιλουροειδές, μπήκαν σε έναν υψηλής αισθητικής τελετουργικό χορό της σπονδυλικής στήλης. Η ράχη είναι ένας σχετικά ακίνητος τόπος που μας στηρίζει σε όρθια θέση κάνοντας μας ανθρώπους. Ο Τάο Γιε, μέσω μιας διεισδυτικής εξερεύνησης του σώματος, ανοίγει  χώρο σε αυτό τον τόπο. Ο συντονισμός προκύπτει από την αναπνοή.  Ένα σάουντρακ - δικής του σύνθεσης - μπλέκεται με την κίνηση και οι θεατές προτρέπονται σε ένα διαλογιστικό ταξίδι. Ήταν η χορογραφία «6».

Στη χορογραφία «7», που προέκυψε ως φυσική εξέλιξη της προηγούμενης, εφτά λευκοντυμένοι χορευτές  ξεπρόβαλλαν σε ένα ολοφώτεινο φόντο. Οι χορευτές συνέθεσαν έναν -παρόμοιο μα διαφορετικό- τόπο καθώς άλλαξε η σύνθεση και η θέση του φωτός, ενώ η μουσική παραγόταν από το σώμα τους επανατοποθετώντας όλο το έργο.

Ο χορογράφος αφαιρει ό,τι είναι περίπλοκο, ότι δεν είναι ουσιώδες, διότι θέλει μια τέχνη που αφήνει χώρο στο θεατή να εκλάβει την παράσταση με τη δική του αντίληψη. Δε χρησιμοποιεί λέξεις ή φράσεις διότι συρρικνώνουν το νόημα. Η αλλαγή δεν μπορεί να προκύψει από έναν άνθρωπο μόνο. Ο ίδιος, εργάζεται προσμένοντας τις αλλαγές, προτρέποντας μας να γ-ί-ν-ου-μ-ε αλλαγή.