Cinematic Orchestra

Σάββατο βράδυ έξω από το Fuzz ,παρατηρώ  τον κόσμο που είναι για τη συναυλία ... Τρίτη εμφάνιση των Cinematic Orchestra στην Αθήνα και σκέφτομαι ότι όλος αυτός ο κόσμος δε βρίσκεται εκεί γιατί διάβασε για το συγκρότημα σε κάποια χίπστερ φυλλάδα, αλλά επειδή μετά από τόσα χρόνια οι Cinematic μας έχουν καταφέρει να αγαπάμε και να σεβόμαστε τη μουσική τους ιδιοφυΐα.

Κοινό 30+, γέμισε το συναυλιακό χώρο και για αρχή απολαμβάνουμε με το πρώτο ποτό το dj set του Jason Swinscoe - ο ίδιος ζήτησε να επιλέξει τη μουσική πριν από το live τους. Η ώρα αυτή κύλησε σε nu jazz και ambient μονοπάτια, ένα καλό warm up για το τι ακολούθησε. 

Γύρω στις έντεκα, οι Cinematic ανέβηκαν στη σκηνή. Πολυπληθείς όπως πάντα ,άρχισαν με ένα κομμάτι από το άλμπουμ που θα κυκλοφορήσει μέσα στους επόμενους μήνες. Καμία αμηχανία από την πλευρά τους, καμία αμηχανία και από την πλευρά του κοινού. Από την πρώτη σειρά χαζεύω τον Jason και σκέφτομαι όλες αυτές τις μελωδίες που έχει σκαρφιστεί όλα αυτά τα χρόνια. Και το πως εξαργυρώνει την ιδιοφυΐα του πάνω στη σκηνή με όλους αυτούς τους υπέροχους μουσικούς γύρω του. Κομμάτια από τα πρώτα album τους σε μια εναλλαγή με τα καινούρια, σαn μια ιστορία χωρίς αρχή, μέση και τέλος. Μια ιστορία με ροή που την αφήνεις να σε παρασύρει. Βreathe in – breathe out και κάθε φορά που ακουγόταν κάποιο από τα κομμάτια του Everyday ήξερες πως οι περισσότεροι εκεί τους αγαπήσαμε μέσα από αυτό το album.

Στη διάρκεια της συναυλίας αναρωτιόμουν εάν αυτή τη φορά θα μας έκαναν το χατίρι να παίξουν το “To build a home” και το encore μας αποζημίωσε με τον καλύτερο τρόπο. Μια unplugged εκδοχή του κομματιού αυτού, με υπέροχα γυναικεία φωνητικά στο background. Ενδιάμεσα, ένας διακτινισμός στο Σικάγο με το Theme de yoyo και στο τέλος η παραδοχή: All that you are, all that you have, all that you give .. Με αυτή όμως τη σειρά!