Είδαμε και προτείνουμε: «Αινιγματικές Παραλλαγές»

Ο Σωτήρης Τσαφούλιας συναντιέται με τον Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη, πρώτη φορά στο θέατρο, αλλά πολλοστή γενικότερα, σε μια εξαιρετική απόδοση του έργου του Έρικ Εμμάνουελ Σμιττ.

Ο Αμπέλ Ζνόρκο (Γιάννης Μπέζος) είναι ένας πετυχημένος συγγραφέας που ζει απομονωμένος στο Ροσβανόϋ, ένα μικρό νησί της νορβηγικής θάλασσας. Βραβευμένος με νόμπελ, καταξιωμένος και αναγνωρισμένος παντού, έχει κυκλοφορήσει το 21ο του βιβλίο. Ακόμα μια φορά, ο συγγραφέας γίνεται αποδέκτης μαζικής αποδοχής αλλά η ζωή του περιστρέφεται μόνο γύρω από λέξεις, εικόνες, παρωδικές ηδονές και φαντασιώσεις. Η μοναξιά είναι η συνήθεια και ο αυτοσκοπός του. Η μοναχικότητα είναι η ψευδαίσθησή του για την πλήξη που νιώθει μέσα στην ίδια του την αποστασιοποίηση. Μισεί τους δημοσιογράφους και επιλέγει να μη δίνει συνεντεύξεις. Ασχολείται μόνο με τη συγγραφή και το ψέμα, που παρουσιάζει την ύπαρξη όπως θα έπρεπε να είναι, όπως ισχυρίζεται ο ίδιος. Η αγάπη είναι παγίδα, κάτι ανέφικτο. Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι ενώσεις που διαρκούν για λίγο, διότι είναι καταδικασμένες να χαθούν. Τα χάδια κρύβουν αμείλικτη ωμότητα και η ηδονή δεν είναι παρά ένας τρόπος να αποτυγχάνεις μέσα στην ίδια τη μοναξιά.

Από την άλλη, ο Έρικ Λάρσεν (Πυγμαλίων Δαδακαρίδης) είναι ένας δημοσιογράφος που ζει στο Ροσβανόϋ και αρκείται στα λίγα. Έχει μια δουλειά που αγαπάει και του φτάνει. Για εκείνον η αγάπη είναι φως και κίνητρο για ζωή. Θέλει πολύ γέρο στομάχι να αγαπήσεις. Είναι εύκολο να ερωτευτείς αλλά δύσκολο να αγαπήσεις. Κινεί, λοιπόν, τις απαιτούμενες διαδικασίες, για να καταφέρει να είναι αυτός που θα αποσπάσει μια καλή συνέντευξη από τον δημοφιλή συγγραφέα.

Πράγματι, ο διάσημος συγγραφέας δέχεται όλως περιέργως τον δημοσιογράφο στο σπίτι του και του δίνει την ευκαιρία να συνομιλήσει μαζί του. Και εκεί ξεκινάει ένας πολύ ενδιαφέρων διάλογος που ξεπερνά την αναγκαιότητα της διεκπεραίωσης. Η αγωνία του θανάτου, ο έρωτας, ο θυμός, το χιούμορ και ο λυρισμός μπλέκονται σε ένα ξεχωριστό αμάγαλμα. Μήπως τελικά αυτοί οι δύο έχουν πολλά περισσότερα κοινά από όσα πιστεύουν; Μήπως οι άνθρωποι δεν είναι παρά ένα σύνολο πολλών πλευρών; Μήπως αυτά που χωρίζουν τους ανθρώπους, είναι αυτά, που αν ιδωθούν από την κατάλληλη σκοπιά, μπορούν να τους ενώσουν;

Οι αινιγματικές παραλλαγές είναι ένα ανοιχτό πεδίο, ένας χώρος αμφισβήτησης και περισυλλογής. Είναι ένα τραγούδι που για τον καθένα σημαίνει κάτι που μόνο ο ίδιος ο εαυτός γνωρίζει. Είναι οι σελίδες ενός βιβλίου, τα τείχη μιας ψυχής και μια τρυφερή χειραψία τις πιο σκοτεινές ώρες. Είναι η ανάγκη της αποδοχής, η αξία της τέχνης και η δύναμη της αγάπης.

Όλες οι πληροφορίες για την παράσταση εδώ