Είδαμε και προτείνουμε: «Ήταν όλοι τους παιδιά μου» // Θέατρο Αλκυονίς

Βράδυ Τετάρτης στο κέντρο της Αθήνας ξέρουμε όλοι οι λάτρεις της πόλης ότι συντελούνται μικρά θαύματα! Βράδυ Τετάρτης στο κέντρο της πόλης βιώσαμε ένα τέτοιο! Στο θέατρο Αλκυονίς, η οικογένεια Κέλλερ και η οικογένεια Ντίβερ ξετυλίγουν το κουβάρι μιας ιστορίας που εκτυλίχθηκε στην Αμερική κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου πολέμου. Το αριστούργημα του Άρθουρ Μίλλερ «Ήταν όλοι τους παιδιά μου», ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Γιώργου Νανούρη, με ένα υπέροχο θίασο ηθοποιών: Ο Γιώργος Γάλλος (Τζό Κέλλερ), η Άννα Μάσχα (Κέητ Κέλλερ), ο Κωνσταντίνος Μπιμπής (Κρις Κέλλερ) και η Λίλα Μπακλέση (Άννυ) στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Μαζί τους οι πρωτοεμφανιζόμενοι Άννα Λουιζίδη (Λύντια) και Δημήτρης Σέρφας (Τζώρτζ).

Όπως τα περισσότερα έργα του Μίλλερ, έτσι και το «Ήταν όλοι τους παιδιά μου» βασίζεται σε αληθινή ιστορία. Ο εργοστασιάρχης Τζο Κέλλερ πουλάει ελαττωματικά εξαρτήματα πολεμικών αεροπλάνων στην Αμερικάνικη Αεροπορία. Κάποια αεροπλάνα πέφτουν και σκοτώνονται εικοσιένα άτομα. Ο Κέλλερ αθωώνεται. Ο ένας του γιος επιστρέφει σώος από τον πόλεμο (Κρις), όμως ο άλλος είναι αγνοούμενος (Λάρι).

H απληστία, το ιδιωτικό απέναντι στο δημόσιο συμφέρον, το κέρδος εις βάρος της ανθρώπινης ζωής, είναι οι βασικοί άξονες του έργου του Μίλλερ, που μετά από μια σειρά αλλεπάλληλων γεγονότων και αποκαλύψεων οδηγούν σε τραγωδία…

Ο αγνοούμενος Λάρι αποτελεί κεντρικό σημείο αναφοράς στο έργο: η μητέρα του Κέητ τον περιμένει πιστεύοντας ότι είναι ζωντανός, αρνούμενη σθεναρά οποιαδήποτε άλλη εκδοχή, ο αδερφός του Κρις τον αγαπάει πολύ, χωρίς να τον περιμένει πια να γυρίσει, όπως και η Άννυ η κοπέλα του. Όταν η  Άννυ επιστρέφει στη γειτονιά που μεγάλωσε για να επισκεφτεί την οικογένεια του Λάρι, ο Κρις που έχει επιβιώσει από τον πόλεμο επιστρέφει πιο ιδεαλιστής από ποτέ σε μια πραγματικότητα που δεν μπορεί να αποδεχτεί πλέον όπως προηγουμένως και ο Τζο Κέλλερ, ο πατέρας των νεαρών, παραμένει ο ίδιος και απαράλλαχτος αριβίστας, εκφραστής του αμερικανικού ονείρου, η διαφαινόμενη ρήξη είναι αναπόφευκτη. Καταλυτική θα είναι η επιρροή του Τζωρτζ, του αδερφού της Άννυ, που τους επισκέπτεται ξαφνικά.

Η τραυματική εμπειρία ενός πολέμου, τα κέρδη που βρίσκονται πάνω από τους ανθρώπους και τις ζωές τους, οι ευθύνες, η δικαιοσύνη και η αδικία που ξεκινάει και καταλήγει σε ταξικό επίπεδο, ο ιδεαλισμός που βρίσκεται στο εδώλιο του κατηγορουμένου αντί τους ενόχους, αποτελούν κεντρικούς άξονες του έργου. Ο Άρθουρ Μίλλερ γράφει ένα ακόμα εξαιρετικό έργο, βαθιά αληθινό, βαθιά ανθρώπινο, αγνά ιδεαλιστικό και ωμά ρεαλιστικό.

Η  απλότητα στη σκηνοθετική προσέγγιση του Γιώργου Νανούρη επιτρέπει στο αριστουργηματικό κείμενο να αναδειχθεί πλήρως. Εξαίσιες είναι οι ερμηνείες των τεσσάρων πρωταγωνιστών (Γιώργος Γάλλος, Άννα Μάσχα, Κωνσταντίνος Μπιμπής και Λίλα Μπακλέση), που με το σταδιακό χτίσιμο των χαρακτήρων τους καταφέρνουν να αποδώσουν κάθε ρωγμή και τομή του έργου, φτάνοντας σε ένα απόλυτο και λυτρωτικό φινάλε, ιδιαίτερα καλοδουλεμένο.

Πολύ σημαντικές είναι και οι ερμηνείες της Άννας Λουϊζίδη ως Λύντια, με τα κωμικά κι ανάλαφρα στοιχεία να δίνουν άλλο τόνο στο έργο κατά την σταδιακή εξέλιξή του όσο και του Δημήτρη Σέρφα ως Τζώρτζ, που με την εμφάνισή του αλλάζουν οι ισορροπίες και αποδίδει άριστα αυτήν τη μετάβαση προς τη λύση του δράματος.

Ο θεατής μεταφέρεται σε μια αυλή της αμερικανικής επαρχίας, όπου διαδραματίζεται το έργο, παρακολουθεί μια δραματική ιστορία να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια του, με τις αλεπάλληλες ανατροπές στην πλοκή, τα κωμικά στοιχεία και τη βαθιά συγκίνηση να διαδέχονται το ένα το άλλο, ώσπου να οδηγηθεί στην αποκάλυψη μιας οδυνηρής αλήθειας, τόσο για το άτομο όσο και για το κοινωνικό σύνολο. 

 Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει σε αυτό το σημείο στο υποβλητικό σκηνικό στήσιμο της Μαίρης Τσαγκάρη, στα υπέροχα κοστούμια της Ντένης Βαχλιώτη και στους φωτισμούς του Γιώργου Νανούρη, τα οποία εξυπηρέτησαν την παράσταση στο έπακρο σαν έβδομος πρωταγωνιστής.

Μια παράσταση που προτείνουμε ανεπιφύλακτα!

Όλες οι πληροφορίες για την παράσταση βρίσκονται εδώ.